แขก...VIP
1495 Words
"เธอแน่ใจนะพาขวัญ"
ผู้จัดการร้านถามเธออีกครั้ง
พาขวัญมาขอทำตำแหน่งพีอาร์เพราะเธอหวังว่าเธอจะได้เงินเยอะขึ้น เพราะตำแหน่งนี้ถ้าแขกติดก็ได้ทิปดี
"แน่ใจคะ"
พาขวัญตอบอย่างมันใจ
"เธอรู้ใช้ไหมพีอาร์นอกจากชงเหล้าแล้วเธอยังต้องเอาใจแขกด้วย"
"รู้ค่ะ"
ผู้จัดการมองหน้าเธอ แค่พาขวัญเป็นเด็กเสิร์ฟลูกค้ายังติดเธอเลย ถ้าเธออยู่ตำแหน่งพีอาร์หน้าจะเรียกลูกค้าได้อีกไม่น้อยผู้จัดการคิดในใจ
"งั้นก็เริ่มงานเลย เดี๋ยววันนี้จะมีแขกวีไอพีของเจ้าของผับเข้ามาฉันจะให้เธอเริ่มงานแรก"
"ได้ค่ะ"
พาขวัญตอบผู้จัดการแต่ในใจนั้นกลับไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรเลย
พาขวัญเข้าไปเปลี่ยนชุดสำหรับสาวพีอาร์
เป็นชุดเกาะอกกับกระโปรงทรงเอสั่นสีเเดงสด พาขวัญมองตัวเองในกระจก แล้วถอนหายใจ
"เธอต้องสู้สิพาขวัญ"
พาขวัญบอกตัวเองในกระจก ทันไดนั้นประตู้ห้องแต่งตัวก็ถูกเปิดเข้ามา
"ว้าววว...พาขวัญสวยจังเลยงานนี้หนุ่มๆติดตรึมแน่"
รุ่นพี่พีอาร์สาวสวยพูดขึ้น
"สวัสดีค่ะพี่วา"
พาขวัญทักทายรุ่นพี่สาว
"มานี้พี่แต่งหน้าให้"
รุ่นพี่สาวดึงให้พาขวัญมานั้งเก้าอี้ก่อนจะลงมือแต่งหน้าให้
"พี่วาคะ ต้องแต่งขนาดนี้เลยหรอคะ"
"ใช่จ้ะ แต่ขวัญสวยอยู่แล้วแต่งเพิ่มอีกนิดหน่อยก็ใช่ได้ วันนี้พวกเราจะได้เข้าไปดูแลแขกวีไอพีของเจ้าของผับเชียวนะ"
"พี่วาเคยเจอเจ้าของผับหรอคะ"
พาขวัญถามเพราะตั้งแต่เธอมาทำงานที่นี้เธอยังไม่เคยเห็นเจ้าของผับเลย
"พี่ไม่เคยเห็นหรอก แต่ได้ข่าวว่าเขาหล่อมากแถมยังโสดอีกด้วย"
"หรอคะ"
"ไปค่าาา...สาวๆตอนนี้แขกวีไอพีมาถึงแล้ว"
น้อยหน่าสาวพีอาร์สุดฮอตของที่นี้อีกคน
"โอ้โห...นี้พาขวัญที่เป็นเด็กเสิร์ฟนี้ สวยจนจำไม่ได้เลย"
น้อยหน่าพูดขึ้น
"งานเเรกก็เจอเเขกวีไอพีเลยนะ
พาขวัญ...ไปกันตอนนี้แขกมาถึงเเล้วงานนี้พวกเราสามคนเอาให้อยู่เลยนะฮ่าาๆๆ"
น้อยหน่าหัวเราะอารมณ์ดี ตรงข้ามกับ
พาขวัญที่นอนนี้ใจตุ้มๆต่อมๆอย่างบอกไม่ถูก
[ปั๊ก]
เสียงแก้วเหล้ากระทบกับโต๊ะที่เป็กระจก
"หิวมาจากไหนว่ะ"
อันดาถามชรัณพอเปิดประตูเข้ามาก็ยกแก้วเหล้าสาดลงคอหมดแก้วทีเดียว
"กินเหล้าไม่จำเป็นต้องหิวโว้ย ทำไมมากันเร็วนักว่ะกูยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลย"
ชรัณบอกเพื่อนวันนี้เพื่อนๆเขาอยากมา
นั้งชิวที่ผับเปิดใหม่ของเขา เขาก็เลยเปิดห้องวีไอพีไว้ต้อนรับ
"มึงจะขยันไปไหนว่ะชรัณ พักใช้เงินมั่งก็ได้"
มาวินพูดขึ้นอีกคน ทั้งสามเป็นเพื่อนที่สนิทกันมานานต่างคนก็ต่างมีธุระกิจของตัวเองไม่บ่อยนักที่จะได้รวมตัวกันแบบนี้
"ใครจะว่างได้เหมือนมึงว่ะ"
ชรัณบอกมาวิน
"แน่นอนสิว่ะ กูก็ต้องหาความสุขให้ตัวเองมั่ง มึงก็เหมือนกันปลดปล่อยบ้างนะเว้ยเดี๋ยวจะตายด้านสะก่อน..ฮ่าาๆๆ"
มาวินกับอันดาหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
ชรัณได้เเต่ส่ายหน้าแล้วยกเหล้าขึ้นดื่มอย่างไม่สนใจคำพูดเพื่อน
"พูดมากแบบนี้ที่กูเตรียมสาวๆไว้ให้กูยกเลิกไปเลยดีกว่ามั่ง"
ชรัณบอกเพื่อนอย่างเป็นต่อ
"ไม่ได้นะโว้ยนี้เป็นกำลังใจเดียวของพวกฉันเลยนะโว้ยย"
อันดาบอก
"งั้นก็อย่าพูดมาก"
"หงุดหงินจังว่ะ สงสัยช่วงนี่ของขาดแน่เลยกูว่า"
"ไอ้หมาวิน"
"กูชื่อมาวินโว้ยย"
"พอๆ..ไอ้วินเดียวมันเก็บเด็กไปหมดได้อดกันพอดี"
อันดารีบห้ามทับ
น้อยหน่าพาสองสาวเดินมาที่ห้องวีไอพี
"เรามาบริการลูกค้าวีไอพีคะ"
น้อยหน่ารายงาน บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าห้อง
เดชาไล่สายตาไปที่สาวพีอาร์ที่ละคนจนมาถึงคนสุดท้าย
(ชิบหายแล้ว..มาไงว่ะ)
เดชามองไปที่พาขวัญ ส่วนพาขวัญก็มองเดชาอย่างคุ้นตาเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อนแต่นึกไม่ออก
"พวกเราเข้าไปได้ยังคะ"
น้อยหน่าถาม
"เชิญ"
เดชาตอบ และทั้งสามสาวก็เปิดประตูเข้าไป
[ก๊อกๆๆ]
เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับทั้งสามสาวเดินเข้ามา
"ว้าวว..มาแล้วหรอจ้ะสาวๆ"
อันดาทำเสียงอ่อนเสียงหวาน มาวินเองก็ยิ้มหวานส่งไปให้สาวๆเหมือนกัน ส่วนชรัณนั้นเขานั้งชงเหล้าไม่สนใจ
ใครปกติเขาไม่ค่อยชอบใช้บริการเด็กชงเหล้าอยู่แล้ว เขารู้สึกว่ามันน่ารำคาญ
แต่วันนี้ไอเพื่อนตัวดีมันขอมาเขาก็เลยจัดให้ บอกไปแค่สองดันมาสาม
"สวัสดีค่ะลูกค้า ขอแนะน้ำตัวกันก่อนนะคะ หนูชื่อน้อยหน่าค่ะ และนี้ชื่อวา และคุณสุดท้ายชื่อพาขวัญค่ะ"
ชรัญหันขวับไปมองทันทีที่ได้ยินชื่อคนสุดท้าย เขามองไปที่พาขวัญด้วยเเววตา ที่วาล์วโลด
"สวัสดีจ้ะสาวๆมาๆมานั้งเลยน้อยน่านั้งตรงนี้ วามานั้งกับพี่ส่วนน้องพาขวัญนั้งตรงกลางก็ได้ครับเพราะเพื่อนพี่อีกคนเขาชอบชงเหล้าเองมากกว่า"
อันดาจัดตำเเหน่งให้ โดยให้น้อยหน่านั้งริมสุดคู่มาวินและให้วานั้งริมคู่กับตัวเองและให้พาขวัญนั้งตรงกลางระหว่างตัวเองกับมาวิน
"ได้เลยค่ะ"
น้อยหน่าตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ทั้งสองหนุ่ม
"เดียว..."
ทุกสายตาหันไปมองที่ชรัณเป็นตาเดียวกันหมด
พาขวัญที่หันไปมองเขาแต่พอเห็นหน้าเขาชัดๆเท่านั้นแหละ เธอถึงกับตาโต
"คุณชรัณ"
เธอเผลอเรียกชื่อเข้าออกมา
"วันนี้ฉันขี้เกียจชงเอง เธอ...พาขวัญมาชงเหล้าให้ฉัน"
ชรัณพูดสายตามองไปที่พาขวัญอย่างท้าทาย
อันดากับมาวินมองหน้ากัน พวกเขาเริ่มรู้สึกถึงอะไรแปลกๆ
พาขวัญยังตกใจที่อยู่ๆมาเจอเขาที่นี้แถมวันนี้เธอจะต้องดูเเลเขาอีกด้วย
"ไปสิขวัญ"
วาสะกิดพาขวัญที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที
"คะ..ค่ะ"
น้อยหน่ากับวาประจำที่แล้วแต่พาขวัญยังยืนอยู่เธอกลืนน้ำลายลงคออยางยาก ลำบาก ชรัณนังพิงผนักโซฟามองเธอตาไม่กระพริบเช่นกัน
พาขวัญเดินไปนั้งลงข้างๆเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ
ชรันมองชุดที่เธอใส่แล้วรู้สึกขัดใจชะมัด
เขาใช้แขนรวบเอวบางของเธอแล้วดึงให้เขามานั้งใกล้ๆเขา
"นั้งไกลขนาดนั้นจะชงเหล้าให้ฉันยังไง"
ชรัณพูดในขณะที่มองสบตาเธออยู่
พาขวัญพยายามแกะมือเขาออกจากเอว
"ทำไม...ชอบแบบนี้ไม่ใช่หรือไง"
เขาพูดกับเธอ โดยมีสายตาของเพื่อนรักอันดากับมาวินค่อยสังเกตุอยู่
"เอาละๆมาๆจัดมาเลยสาวๆ ของพี่ขอเข้มๆเลยนะจ้ะ"
อันดาบอกวาที่เป็นคนดูแลเขา
"ได้เลยค่ะ"
วายิ้มหวานและจัดการชงเหล่าให้อันดาและนั้งเบียดเสียดอยู่ด้วยกัน
พาขวัญมองไปที่น้อยหน่าก็ไม่ต่างกัน
"ชงเหล้าสิ"
ชรัณกระซิบบอกเธออยู่ข้างหู
"ค่ะ"
พาขวัญรีบก้มไปชงเหล้าให้เขาด้วยความลำบากเพราะกระโปงมันสั่นจนเวลานั้งหรือขยับมันแทบจะมองไปได้ถึงไหนต่อไหน ไหนจะเกาะอกที่ใส่อีก
พาขวัญหลับตาลงหายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด
เธอหันไปมองรุ่นพี่เพื่อดูวิธีชงเหล้าที่ถูกต้องพร้อมทั้งชงตามแบบเงอะๆงะๆ
เสร็จแล้วเธอก็เห็นรุ่นพี่ยกแก้วป้อนไปที่ปากให้แขกของตัวเองเสร็จสรรพ
พาขวัญจับแก้วเหล้าค้างอยู่กลางอากาศ คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดีจะว่างไว้ที่โต๊ะหรือจะต้องป้อนเขาเเบบที่รุ่นพี่ทั้งสองทำ
"ผมจะได้กินไหมเหล้าวันนี้"
ชรัณพูดขึ้นเขานั้งพิงโซฟาสบายใจ
"ค่ะ"
เธอติดสินใจเอาแก้วเหล้าวางไว้บนโต๊ะให้เขาจับเอาเอง
"ป้อน"
เขาพูดสั่น แต่ความหมายชัดเจน
พาขวัญไม่มีทางเลือกเธอยกแก้วเหล้าไปป้อนให้เขา
ชรัณดื่มจนหมดแก้ว
"ชงมาอีก"
เขาบอก พาขวัญรีบชงให้เขาอีก
- Writer
