หลังจากทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับเมลิน่ามาตลอดทั้งคืนแล้ว ในที่สุดเขาก็ยินดีและยินยอมที่จะละทิ้งความแค้นทุกอย่าง ยินยอมที่จะลืมเรื่องในอดีตทุกอย่างเพื่อให้อภัยในสิ่งที่เจ้าหล่อนเคยทำเอาไว้กับเขา
“ผมมาแล้วครับนาย...”
แกรนด์ที่ก้าวเข้ามาภายในห้องทำงานของเขาในเช้าวันถัดมาช่วยดึงให้ดินิย่าร์กลับมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงได้อีกครั้ง
“นั่งก่อนสิ...”
คนสนิททรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานไม้ของเจ้านาย ขณะที่สายตาก็อดมองเจ้าของห้องด้วยความเคลือบแคลงไม่ได้ วันนี้ใบหน้าของดินิย่าร์ เซอร์คอฟไม่ได้บูดบึ้งเหมือนเมื่อหลายวันก่อนอีกแล้ว ตรงกันข้ามกลับมีรอยยิ้มน้อยๆ แต้มใบหน้าหล่อลากไส้ตลอดเวลา
“นายมีอะไรจะให้ผมรับใช้หรือครับ”
ดินิย่าร์ระบายยิ้มบางๆ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ “นายเคยบอกว่าฉันทำไม่ถูกต้อง เกี่ยวกับเรื่องของผู้หญิงคนนั้น...”
“เมลิน่า อดามอฟหรือครับ”
เจ้าของห้องหนุ่ม
