สถานะคนที่คุณไม่รัก

ตอนที่4-3

รัญลฎากัดเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น มือสองข้างจิกกำปลอกหมอนเสียวสะท้าน ส่งเสียงหวานครวญครางไม่หยุดเมื่อเขาค่อยๆขยับสะโพกเข้ามาอย่างช้าๆ ใบหน้าสวยหวานเหยเกอยู่ใต้ร่างของเขาที่เริ่มขยับสะโพกรัวเร็วแรงขึ้น ทุกจังหวะที่ขยับเข้าออกเน้นแน่นตอกอัดเข้าไปในช่องสวาทไม่ยั้งแรง ยิ่งถูกตอดรัด เสียงครวญครางผสานเสียงหอบกระเส่า หายใจแรงดังขึ้นไม่หยุด

เสียงเนื้อกระทบเนื้อกับจังหวะรักที่สอดประสานกัน บางจังหวะที่เขาจับเธอพลิกตัวขึ้นให้อีกฝ่ายเป็นคนกุมเกมรักนี้ตามห้วงอารมณ์รักที่พุ่งสูง เอวเล็กขยับรัวเร็วอกสวยกระเพื่อมตามแรงขยับสะกดสายตาเขาให้จ้องมองไม่วางตา

รัญลฎาไขว่คว้ามือหนาของเขาจับหน้าอกสวย บีบบังคับให้เขาปรนเปรอบีบเคล้นคลึง ผสานจังหวะรักที่เธอพยายามขยับควบเอวเข้าหาแท่งร้อนของเขารัวเร็วขึ้น

“อะ...อะ”เสียงหวานส่งเสียงครวญครางไม่หยุด เผลอกัดริมฝีปากตัวเอง ปรือตามองหน้าเขา

“อือ...บัว...ดี” มือหนาบีบเคล้นอกสวยอย่างมันมือ ในขณะที่เธอออกแรงขยับเอวขึ้นลง ตาคมเหลือบมองแก่นกายตนเองที่กำลังถูกกลีบดอกไม้สวยกลืนกินให้ช่องทางรักเธอชักเข้าออกด้วยความเสียวซ่านสั่นสะท้านไม่นานร่างเล็กกระตุกเกร็งถี่ชิงปล่อยน้ำรักออกมามากมาย

ตัวเขาเองก็ต้องรีบเร่งเร้าจังหวะตัวเองให้ตามทันกระแทกสวนช่องทางรักของเธอที่กำลังตอดรัดเขาแน่นรัวเร็วจนร่างเล็กล้มตัวลงซบหน้ากับอกแกร่งหมดเรี่ยวแรง เชฟหนุ่มขยับเอวสอบตอกอัดปลายหัวบานกระแทกเข้าออกยังจุดอ่อนไหวของเธอซ้ำๆ ร่างสูงหอบหายใจแรง เนื้อตัวกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยนักรักสีขาวขุ่นเข้าไปยังช่องทางรักคับแคบที่ขมิบตอดรัดตัวตนของเขาแน่น

“งื้อ...พี่พอร์ช” เสียงหวานแหวใส่ พร้อมกับฟาดมือไปที่แผงอกของเขาเบาๆ ก่อนจะยกเอวออกทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขา

“หึหึ พี่ไม่ได้เตรียมมา” เสียงเข้มบอกเสียงพร่า ริมฝีปากหนายกยิ้มเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวออกอาการงอแงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาได้ปลดปล่อยน้ำคาวเข้าไปในช่องทางรักโดยลืมใส่เครื่องป้องกัน

วงแขนแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามโอบรัดร่างเล็กเข้ามากอด ยอดอกสวยแนบชิดกับอกแกร่ง พลางกดจมูกลงบนขมับเปียกชื้นเหงื่อ

“เหงื่อออกขนาดนี้สร่างไข้แล้วมั่ง” คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เพียงแค่เปรยออกมาเท่านั้นในขณะที่เธอเองกอดรัดเขาแน่น ริมฝีปากเล็กระบายรอยยิ้มบางๆอย่างมีความสุขกับบทรักที่เขาปรนเปรอให้ เป็นความสุขสมที่ตัวเองก็ยอมรับว่าขาดเขาไม่ได้เลยจริงๆ

“อย่างนี้ต้องซ้ำนะ ไข้จะได้หาย” เชฟหนุ่มไม่รอให้เธอได้ตอบ จัดการพลิกตัวขึ้นทาบทับสอดใส่ท่อนรักที่ผงาดตัวพร้อมเข้าไปยังช่องทางรักของเธอที่ไม่ทันตั้งตัว

“อ๊ะ....อื้อ พี่พอร์ช...พอก่อน”

“พอไม่ได้แล้วบัว” เขาร้องบอกก่อนจะขยับเอวสอบเข้าหารัวเร็วขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องพร้อมกับเสียงหวานคราวครางร้องเสียงหลง

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ เร็วอีก...พี่พอร์ช...อื้อ”

“เร็วอีกเหรอ” เชฟหนุ่มถามเสียงหอบกระเส่า โน้มใบหน้าเข้ากดจูบริมฝีปากเธออีกครั้งอย่างดูดดื่ม