EP.7 ทำหน้าที่พี่ชายเหรอ
840 Words
@หลายวันต่อมา
ใบหม่อนพยายามปรับตัวทุกอย่าง เพื่อให้อยู่ที่นี่ได้โดยไม่มีปัญหา ไบรอันย้ำว่าเธอต้องสวย ต้องมีเสน่ห์ ต้องดูดีทุกเวลา คนที่ไม่ถึงกับละเลยตัวเอง แต่เวลาปกติก็ไม่ได้แต่งอะไรมากนักเลยย้อนกลับมาเปลี่ยนตัวเองใหม่ ดูแลตัวเองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ตอนนี้เวลาที่มองหน้าตัวเองผ่านกระจกใส มีแว๊บหนึ่งที่คิดว่าตัวเธอเหมือนตุ๊กตาด้วยซ้ำไป
“หิวแล้ว ทำอะไรเป็นบ้าง” ขายาวก้าวออกมาจากห้องนอน เนื้อตัวหอมฟุ้งแม้จะอยู่ในลุคสบายๆ กับวันสบายๆ ในช่วงกลางวัน
“ทำได้ทุกอย่าง สั่งมาเลยค่ะ” ไบรอันหรี่ตาลงละสายตาจากจอไอแพดเล็กน้อย หันมองคนที่อยู่ร่วมกันมาเป็นสัปดาห์ที่วันนี้ฟังจากน้ำเสียงเธอดูมีความพร้อมดี
“แต่งตัวแบบนี้ค่อยเหมือนคู่หมั้นฉันขึ้นมาหน่อย”
“ก็ชุดที่พี่ไบรท์ซื้อให้แหละ มีแบบนี้หลายตัวเลย ถ้าใส่แบบนี้แล้วพี่โอเคงั้นหม่อนใส่ให้ดูบ่อยๆ นะ”
“ทำงานคุ้มค่าจ้างดีจังเลยนะ”
“แน่นอนค่ะ ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ แค่บอกออกมาว่าต้องการแบบไหน หม่อนทำให้ได้หมดแหละ เผื่อพี่ใช้งานแล้วชอบ มีงานรอบหน้าจะได้เรียกใช้อีก” คนบอกยิ้มเก๋ อาจจะดูไม่เหมือนคนอกหัก แต่ก็นั่นแหละเธอทำใจเอาไว้นานแล้ว และตอนนี้ก็ยังบอกตัวเองอยู่ว่าชีวิตมันต้องเดินต่อ หยุดคิดได้ แต่ห้ามหยุดใช้ชีวิตของเราต่อไป
“ได้ยินแบบนี้แล้วค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย ฉันชอบคนเป็นงาน คุยกันรู้เรื่อง”
“แน่นอนค่ะ หม่อนจะไม่ทำตัวมีปัญหา จะเป็นคู่หมั้นตัวเล็กตัวน้อยที่แสนน่ารัก แสนดี แสนเพอร์เฟคของพี่ไบรท์ตลอดหนึ่งปีเลย” คนบอกยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองเบาๆ พร้อมกับมองสบตาอีกคนด้วยตาใสๆ
เอาเถอะ ไม่ว่าชีวิตของเธอจะเฮงซวยมาจากไหนก็ช่าง ตอนนี้ขอให้เจ้าชีวิตที่ให้งาน ให้เงิน ให้ชีวิตเธออย่างไบรอันเอ็นดูเธอก็พอ เพราะถ้ามันเป็นแบบนั้น เธอไม่มีทางอดตาย และไม่มีทางโดนไล่ออกก่อนกำหนดแน่นอน
“อยู่เป็นนะเธออ่ะ ไม่ร้องไห้เพราะอกหักแล้วเหรอ”
“อกหักน่ะเรื่องเล็ก อกเล็กน่ะสิเรื่องใหญ่” คำตอบทำไบรอันลดสายตามองไอ้สิ่งที่เธอบอกว่าถ้าเล็กน่ะคือเรื่องใหญ่อย่างไม่ได้ตั้งใจ
แล้วชุดที่เธอใส่ แล้วชุดที่เขาบอกว่าเธอใส่แล้วมันค่อยดูดีขึ้นมาหน่อยก็กระแทกใจอย่างจัง สายตาผู้ชายกับอะไรที่มันขาวๆ ใครว่ามันถูกกันวะ เจอกันทีไรบรรลัยทุกที
ฉิบหายมาก ตากูเนี่ยไม่รู้เวลาฉิบหาย เสือกมองราวกับถูกอกถูกใจอะไรมากมาย
“ว่าไงคะ อยากกินแบบง่ายๆ เมนูอาหารจานเดียวหรืออยากให้ทำแบบเป็นกับข้าว”
“ฉันชอบกินแกงจืดวุ้นเส้น ใส่วุ้นเส้นเยอะๆ”
“ผิดสีหรือเปล่า”
“คือ?”
“ลุคอย่างโหด ลูกน้องตามเป็นขบวนงี้ แต่ชอบกินแกงจืดวุ้นเส้นนี่นะคะ”
“แล้วไอ้แกงจืดวุ้นเส้นนี่มันยังไง มันไม่เหมาะกับฉันแบบไหน”
“อย่างพี่ไบรท์นะ ที่หม่อนคิดๆ ไว้ก็ต้องพวกผัดเผ็ดหมูป่า ปลาไหลต้มเปรต…”
“นี่เธอว่าฉันเหมือนเปรตเหรอ!”
“เคๆ แกงจืดก็แกงจืด เดี๋ยวทำให้ตอนนี้เลย” คนหยอกล้ออย่างไม่เกรงกลัวอมยิ้มอย่างชอบใจ ยิ่งเห็นเขาถลึงตาใส่เธอก็ยิ่งขยิบตาให้
เอาสิ อยากโหดก็โหด เธอจะใช้รอยยิ้มสยบความโหดนี่แหละ
“นี่เธอ อยากโดนฉันจับหักคอหรือไง”
“พี่ไบรท์ไม่ใจร้ายแบบนั้นหรอก ใจดี ไม่มีพิษมีภัยเหมือนแกงจืดที่ชอบเลย”
“กวนตีน อย่าให้เห็นว่าวันไหนอกหักมาอีก รอบนี้ฉันจะไม่ปลอบเธอ แต่ฉันจะสมน้ำหน้าเธอแทน”
“ไม่มีวันนั้น”
“ไม่มีวันมีแฟน?”
“ไม่มีวันยอมโดนทิ้งต่างหากล่ะ ถ้ารอบหน้าจะมีความรักอีกครั้ง หม่อนจะเลือกคนที่เหมาะดับตัวเอง ไม่คว้าคนที่อยู่สูงเท่าฟ้า”
“เธอคิดว่าไอ้คนธรรมดามันจะไม่ทิ้งเธอว่างั้น?”
“หม่อนก็จะเป็นแฟนตัวเล็กตัวน้อย ทำตัวดี น่ารัก ซื่อสัตย์ไง เขาไม่ทิ้งหม่อนแน่นอน”
“เหอะ!” ไบรอันมองความเพ้อฝันของคนตรงหน้าพร้อมกับหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
“เอาเป็นว่าถ้าเธอมีแฟนใหม่ ก็พามาเจอ”
“คะ?”
“ฉันจะสแกนให้เอง ผ่านค่อยคบ ไม่ผ่านก็ไม่ต้องคบ”
“ทำหน้าที่พี่ชายเหรอ?”
“ทำหน้าที่พ่อมั้ง!”
*********************
ใช่เร้อออ พ่ออะไรอ่ะ ใช่พ่อทูนหัวไหม ฮันแน่พี่ไบรท์~ 😄😄😄💦💦🥰🥰
ใครอ่านทุกตอนแบบไม่ข้ามบ้าง คอมเมนต์ให้เนมชื่นใจหน่อยค่ะ ชอบพี่ไบรท์กันไหม 🥹🧸
- Writer
