“ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณจะมักน้อยนะวิกเตอร์”
“แล้วผมจะทำให้คุณรู้แล้วกันว่า...มันไม่ใช่แค่คำขอเด็กๆ เซเรน่าที่รัก...” วิกเตอร์บอกเธอเสียงหวาน
และยังไม่ทันที่เซเรน่าจะได้ตอบอะไร เสียงห้าวห้วนแสนคุ้นหูก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
“ผมก็ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองเห็นเหมือนกัน...เซเรน่า!”
เสียงนั้นมาจากเบื้องหลังของวิกเตอร์ และเพียงแต่เธอเหลือบตาขึ้นมองตามทิศทางเสียงนั้นหญิงสาวก็ถึงกับตาโต เรียกชื่อผู้มาใหม่เสียงดังลั่น “นิก!” จากนั้นเธอก็รีบผุดลุกจากตักแข็งๆ ของวิกเตอร์ทันที
สีหน้าของเธอจืดเจื่อนอย่างเห็นได้ชัดขัดกับใบหน้าเย็นชาของนิโคลัสในยามนี้
“เอ่อ...” เธอยกมือโบกไปมาอย่างคนพยายามแก้ตัว “มันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็นนะคะ” น้ำเสียงและท่าทีของเซเรน่านั้นดูลนลานอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วมันเรียกว่าอะไรล่ะ...หืม?” นิโคลัสมองเธออย่างสมเพชจนหญิงสาวรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว
คนที่เพิ่งทะนงตนและประกาศอย่างมั่
