เสียงเรียกน้องสาวปลุกให้ตื่นจากนิทราก่อนจะเดินลงมาหาแม่ที่คอยท่า
"ต่อไปนี้ฉันไม่สนว่าแกจะคบใครแต่ยังไงงานหมั้นก็ต้องถูกจัดขึ้น" แม่ตวาดลั่นมองหน้าลูกชายที่ไม่หวั่นเกรง
"แม่อยากหมั้นก็หมั้นไปคนเดียวสิ!"
"แกเป็นลูกฉันมีอำนาจอะไรมาต่อรอง"
"จะลองดูก็ได้"
มีมี่เเง้มฟังไม่อาจฝืนทนรีบปิดประตูทันที หัวใจดวงน้อยเต้นถี่แต่ยังคงมีรอยยิ้มเพราะเอ็มยืนกรานที่จะเลือกเธอ
เวลาล่วงเลยผ่าน
"โผล่หัวมาแล้วเหรอ หึ" พ่อเลี้ยงนั่งเมากรึ่มเอ่ยถาม "ไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไรเลยสินะบ้านเป็นหนี้ท่วมหัวยังทำตัวแรดอยู่ได้"
"แล้วที่เป็นหนี้กันอยู่ทุกวันนี้เพราะใคร..ถ้าไม่ใช่เพราะความหน้าโง่ของผู้ชายสิ้นคิด ได้ข่าวว่าเด็กนักศึกษาที่เลี้ยงก็หนีหายไปเพราะแกไม่มีปัญญาเงินส่งให้มันแล้วนี่"
"อีมีมี่!!"
"สมน้ำหน้า"
ตัวเล็กสะบัดตูดใส่แม้จะสงสารแม่แค่ไหนก็ตาม ตอนนี้มีมี่เองก็แทบจะไม่ได้เงินใช้ต้องดิ้นรนหาด้วยตัวเอง
มหาวิ
