หลายวันผ่านไป
ช่วงนี้แทบจะไม่เจอใครแต่ยังวิดีโอคอลคุยกันตลอดแม้จะเป็นเพียงพนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์กับถูกให้ใช้งานอย่างหนัก
"มีมี่วันนี้ตอนพักเบรกเช้าเอากาแฟไปให้ห้องผู้บริหารตึกสองด้วยนะ"
"เดี๋ยวนะคะ..นี่เป็นหน้าที่ด้วยเหรอ"
"ไม่รู้เหมือนกันแต่ผู้จัดการสั่งมาพี่ก็งง"
"ค่ะขอบคุณนะคะ"
ไม่รู้ว่าใครแกล้งและไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เวลาสิบโมงพักเบรกครึ่งแรกก็ถือถ้วยกาแฟพร้อมขนมแครกเกอร์ไปยังห้องที่ถูกสั่ง
แกร๊ก
"ทำไมปล่อยให้ฉันรอนาน" ใช่..ผู้หญิงคนเดิมที่ชื่อแนนนี่ เธอดูไม่ใช่ผู้บริหารหรือคนทำงาน "วันนี้แม่เข้าประชุมใหญ่ฉันก็เลยมานั่งเก้าอี้แทน"
"อ๋อออ..เหรอคะ"
"กาแฟถ้วยนี้ของเธอจะอร่อยหรือเปล่านะ"
"ขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมคะ วันก่อนคุณเรียกชื่อฉันแปลว่าเรารู้จักกัน.."
มีมี่ยังจำได้ที่เผลอเรียกชื่อก่อนจะกระแนะกระแหน แต่ก็ยังมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อน
"เธออาจจะไม่รู้จั
