Chapter 48
Nagising na lang ako sa ingay ng aparato sa tabi ng higaan ko. Medyo dim ang ilaw ng silid ko at nakabukas ang kurtina ng bintana kaya nakikita kong madilim pa sa labas. Parang segundo lang ako nawalan ng malay at pagkatapos nila sa ‘kin bigla na lang ako nagising ngunit naroon pa rin ang doctor nagbabantay o kaya’y tinitignan pa ang kalagayan ko. Sinusundan ko lang siya ng tingin at saktong napasulyap siya sa ‘kin kaya dahan-dahan siyang naglakad.
“Kumusta ang pakiramdam mo?” Tanong niya habang may hawak na metal board at may mga nakaipit na papel do’n. Hindi ko mabasa ang emosyon niya sa mukha niya.
Nanunuyot ang lalamunan ko kaya kailangan kong lumunok bago ako sumagot, “wala akong nararamdaman na kahit ano pero parang napagod ang katawan ko, ‘yon lang.”
Tumango-tango siy
