"แบล็คล่ะ?"
"อยู่ข้างในครับ"
"อืม" อนันดาพยักหน้าก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมขาวสะอาด เขามองลูกชายที่เอาแต่นั่งเฝ้าไอญ่าไม่ยอมห่างไปไหน
"แกควรจะพักผ่อนบ้างนะแบล็ค" ใบหน้าอิดโรยของลูกชายเงยขึ้นมองเขา
"ผมทิ้งให้ไอญ่าอยู่คนเดียวไม่ได้"
"ฉันเข้าใจแกนะต่อให้ใจแกจะไหวแต่ร่างกายแกมันไม่ไหว แกควรจะไปพักผ่อนถ้าไอญ่ารู้เธอคงเสียใจมาก"
"....." มาเฟียหนุ่มนิ่งลงไปพร้อมหันมองหญิงคนรักด้วยความเศร้าหมอง
"ไปพักผ่อนเถอะ ทุกคนเขาไม่ได้เป็นห่วงแค่ไอญ่าคนเดียวหรอกนะแต่เป็นห่วงแกด้วย"
"ก็ได้ครับ" ในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยมือจากไอญ่าพร้อมลุกขึ้นแต่ด้วยความที่ร่างกายอ่อนแอมากไม่ได้นอนมาหลายวัน บวกกับไม่ได้กินข้าวทำให้เดินไปได้ก้าวเดียวก็รู้สึกว่าขามันอ่อนแรง ดวงตาเริ่มพร่ามัวมองทุกอย่างไม่ชัดกระทั่งล้มลงพร้อมสติสัมปชัญญะที่ดับวูบลง
ตุ้บ!
อนันดาตกใจมากปรี่เข้าไปประคองร่างลูกชายที่หมดสติลง เขาร้องเร
