บทที่ 3-2
1368 Words
“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”
นีเซียไม่ตอบ แต่หญิงสาวเลือกที่จะร้องห้ามปรามแทน และนั่นทำให้ชายหนุ่มเดือดดาล ใบหน้าถมึงทึงไร้รอยยิ้มในตอนแรกค่อยๆ คลายความตึงเครียดลง ริมฝีปากหยักสวยเหยียดยิ้ม
“คุณไม่ยอมตอบ เพราะฉะนั้นผมจะถือว่าคุณคือพระชายานีน่าก็แล้วกัน และนั่นหมายความว่าคุณอยากเป็นเมียผม”
“ฉันเปล่านะอื้อ”
นีเซียร้องค้านได้เพียงเท่านั้น ริมฝีปากร้อนผ่าวก็กดลงบนเรียวปากอวบอิ่มของเธอ หญิงสาวร้องท้วง ร่างเล็กดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของอีกฝ่าย ทว่าความพยายามของหญิงสาวก็เป็นได้แค่ความพยายามเมื่อคนเหนือร่างพันธนาการร่างกายของเธอเอาไว้แน่น ยากเหลือเกินที่เธอจะเอาตัวรอดไปได้
“ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า”
นีเซียก่นด่าเสียงอู้อี้จนฟังแทบจับใจความไม่ได้ ขาเรียวทั้งสองข้างตีขึ้นลงบนฟูกนุ่ม พยายามดิ้นรนแม้จะทราบอยู่เต็มอกว่าพละกำลังมีน้อยกว่าคนเหนือร่างอยู่มาก แต่ก็ยังดีกว่าที่เธอไม่ทำอะไรเลย
“ปล่อยสิ ไอ้โจรชั่ว”
ยิ่งหญิงสาวก่นด่า อามิลยิ่งคุุกคามเธอหนักขึ้น ริมฝีปากหยักบดขยี้เรียวปากอ่อนนุ่มอย่างไร้ปราณี นีเซียรู้สึกเจ็บต่อแรงกระทำไม่น้อย แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ไม่คิดจะยอมจำนนง่ายๆ ใบหน้าเล็กสะบัดไปมา ทว่าริมฝีปากรุ่มร้อนก็ตามคุกคามเธอได้อยู่ดี อามิลพรากลมหายใจไปจากหญิงสาวจนกระทั่งลมหายใจของเธอเริ่มติดขัด เขาจึงยอมถอนริมฝีปากออกมา เพื่อเปิดโอกาสให้หญิงสาวได้โกยอากาศหายใจเข้าปอด แต่เพียงครู่เดียวก็กระแทกริมฝีปากได้รูปลงบนเรียวปากอวบอิ่มอีกครั้ง
“อื้อ”
อามิลบดขยี้เรียวปากอ่อนนุ่ม และคราวนี้เขาก็ทำมากกว่าการคลุกเคล้าเรียวปากด้านนอกของเธอ ชายหนุ่มใช้ความเชี่ยวชาญที่มีอยู่เหนือกว่าบังคับให้หญิงสาวเผยอเรียวปาก ก่อนจะแทรกใบลิ้นสากระคายเข้าไปในโพรงปากอ่อนนุ่ม
“ปล่อยนะ”
นีเซียร้องท้วง ร่างเล็กยังคงขัดขืนดิ้นรน และนั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มครอบครองริมฝีปากของเธออย่างดุดัน ใบลิ้นสากระคายไล่ต้อนลิ้นเล็กที่พยายามจะหดหนี ตามตวัดรัดรึงจนใบลิ้นเล็กไร้อิสระ กล้ามเนื้อในอกซ้ายของหญิงสาวเต้นกระหน่ำรัว ใจหนึ่งก็ต่อต้าน ทว่าอีกใจกลับรู้สึกโอนอ่อนผ่อนตาม เคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตเร่าร้อนดุดัน ทว่าเจือความอ่อนหวานเอาไว้ด้วย ถึงแม้ว่าจะแค่เพียงบางเบาแต่เธอก็สัมผัสมันได้ สติของเธอคงปลิดปลิวไปแล้ว หากมือหนาไม่เอื้อมมากอบกุมทรวงอกอวบอิ่มผ่านเสื้อผ้าที่ยังคงอยู่บนตัวของเธอครบทุกชิ้น
และนั่นทำให้สติของหญิงสาวกลับคืนมา
นีเซียกลับมาดิ้นรนขัดขืนอีกครั้ง
“ปล่อยฉันนะ”
“ไม่ คุณอยากเป็นเมียผมไม่ใช่เหรอ ผมก็กำลังจะทำตามที่คุณต้องการไง”
“ฉันเปล่านะไอ้บ้า ไอ้โจรชั่ว ไอ้คนหลงตัวเอง”
เรียวปากอวบอิ่มพ่นคำด่ารัวๆ ตอนที่อีกฝ่ายซุกซบใบหน้าหล่อเหลาเข้าที่ต้นคอขาวผ่องของเธอ นีเซียทำอะไรไปไม่ได้มากกว่าก่นด่า เพราะมือเล็กของเธอยังคงตกอยู่ในอุ้งมือใหญ่
“ปากดีจริงนะพระชายา”
อามิลแกล้งเรียกหญิงสาวแบบนั้นทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอไม่ใช่ ก็ในเมื่อเธอปากแข็ง เขาก็จะคาดคั้นจนกว่าเธอจะยอมรับ อามิลไม่ได้ทำเพียงซุกไซ้ศอกคอหอมกรุ่นของคนใต้ร่างอย่างถือวิสาสะเท่านั้น ริมฝีปากหยักสวยยังขบเม้มเบาๆ จนลำคอขาวผ่องเกิดรอยแดงจางๆ เรียวปากอวบอิ่มต้องเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อไม่ให้เสียงน่าอับอายเล็ดลอดออกมา แต่สุดท้ายหญิงสาวก็ทนกักเก็บความรู้สึกซ่านหวิวเอาไว้ไม่ไหว เมื่ออีกฝ่ายขบเม้มบริเวณแอ่งชีพจรของเธออย่างดุเดือด
“อ๊ะ”
นีเซียร้องได้เพียงเท่านั้น เรียวปากอ่อนนุ่มก็ถูกริมฝีปากหยักสวยของคนเหนือร่างครอบครองอีกครั้ง จุมพิตเร่าร้อนและเรียกร้องทำเอาหัวของเธอเริ่มหมุนคว้าง จากที่เคยต่อต้านก็เริ่มคล้อยตามและส่งเสียงน่าอายออกมาตอนที่ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนริมฝีปากลงมาซุกซบที่ทรวงอกอวบอิ่มที่มีค่อนข้างเกินตัวของเธอ ถึงแม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้น แต่การที่ริมฝีปากได้รูปงับเบาๆ แล้วผละออกราวกับว่าเขากำลังหยอกเอินแล้วงับลงมาอีกครั้ง สร้างความรู้สึกวาบหวิวให้หญิงสาวไม่น้อย ร่างเล็กบิดเร่าส่งเสียงครวญแผ่วอย่างน่าอับอาย
“อื้อ”
และยิ่งไปกว่านั้นก็คือเธออยากให้เขาแตะต้องเธอมากกว่านี้
เธอกำลังเป็นบ้า
นีเซียคิดแบบนั้น แต่ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์เลยเถิดไปมากกว่านี้ ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้หญิงสาวไม่อาจต้านทานการปลุกเร้าความปรารถนาล้ำลึกระหว่างบุรุษและสตรีของคนเหนือร่างได้ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก…
ดูเหมือนว่าอามิลจะสนใจการคุกคามร่างเล็กที่นอนระทวยอยู่ใต้ร่างมากกว่าสิ่งอื่นใด เพราะใบหน้าหล่อเหลายังคงป้วนเปี้ยนอยู่ที่ทรวงอกอวบอิ่มที่ยังคงมีเสื้อผ้าห่อหุ้มเอาไว้ แต่พอเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอีกครั้งบวกกับเสียงเรียกที่ตะโกนเข้ามา ทำให้อามิลยอมผละออกจากเรือนกายของเธอ
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก…
“คุณอามิลครับ คุณโนยาโทร.มาครับ”
คิ้วหนาที่พาดเหนือดวงตาสีน้ำตาลทองขยับเข้าหากันจนเกือบชิด ใบหน้าหล่อเหลาถมึงทึงบ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย ร่างสูงก้าวลงจากเตียงนอน ยกมือข้างหนึ่งขึ้นเสยผมสีดำสนิทที่ตัดสั้นระต้นคออย่างลวกๆ มองหญิงสาวที่นอนหายใจถี่รัวอย่างคาดโทษ
“ผมกลับมาจัดการคุณต่อแน่”
เขาทิ้งเขาพูดเอาไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะหมุนตัวสาวเท้ารัวๆ ก้าวออกจากห้องไป นีเซียมองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลับสายตา พอตั้งสติได้ หญิงสาวก็รีบขยับตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ประตู แต่สุดท้ายบานประตูก็ถูกปิดลงด้วยฝีมือของอามิล มือเล็กกำเข้าหากันก่อนจะทุบประตูรัวๆ
ปัง ปัง ปัง!
“ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ ไอ้โจรชั่ว”
ปัง ปัง ปัง!
“ฉันบอกให้ปล่อยไง ไอ้บ้า”
มีเพียงความเงียบเท่านั้นที่ตอบรับกลับมา หญิงสาวขึงตาใส่บานประตูที่ร่างสูงเพิ่งจะหายไปอย่างเจ็บใจ เรียวปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ลมหายใจของหญิงสาวกระชั้นถี่อย่างคนที่กำลังโกรธจัด
“ไอ้โจรชั่ว ไอ้คนบ้า”
นีเซียพ่นถ้อยคำหยาบคายแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ยินก็ตาม อย่างน้อยเธอก็ได้ระบายความอัดอั้นตันใจและอารมณ์ขุ่นมัว คิ้วได้รูปที่พาดเหนือดวงตากลมโตขมวดมุ่น ในขณะที่เรียวปากอวบอิ่มเม้มสลับคลายอย่างครุ่นคิด
และตอนนี้หญิงสาวก็เริ่มก่นด่าตัวเอง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปได้ไม่นาน ไอร้อนจากเรือนกายสูงใหญ่ยังคงโอบล้อมเรือนกายของเธอเอาไว้
และทุกสัมผัสของเขายังทิ้งไอร้อนเอาไว้ราวกับว่าเขายังคงแตะต้องเธอ
‘จะบ้าหรือไงนีเซีย ไปคล้อยตามไอ้โจรชั่วนั่นได้ยังไงกัน’
นีเซียหงุดหงิดตัวเองอยู่ไม่น้อย เรียวปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นจนรู้สึกเจ็บ หญิงสาวพยายามเตือนสติตนเองว่าอย่าได้คล้อยตามเขาอีก และตอนนี้นีเซียก็พยายามครุ่นคิดอย่างหนักเพื่อหาทางเอาตัวรอด
- Writer
