วันนี้ผมตื่นไวกว่าปกติ เพราะไม่อยากนอนข้างไอ้ศิวะนาน ผมยังรู้สึกโกรธมันไม่หาย เมื่อคืนกว่ามันจะเข้านอนก็ปาไปเกือบห้าทุ่มแล้ว แถมมันไม่ได้หอมแก้มผมก่อนนอนเหมือนทุกวัน มองตาเดียวก็รู้แล้วว่าโคตรมีพิรุธ!
“เอ้า ตื่นเช้าจังเลยนะอัถ”
ผมหันไปตามเสียงทักก่อนจะพบว่ามันคือไอ้ภาคิน
มันมาทำไมแต่เช้าวะ
“นี่ศิวะยังไม่ตื่นอีกหรอ ขี้เซาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะสมัยเรียนนะเราต้องตื่นแต่เช้าขึ้นไปเคาะห้องทุกวันเลยนะ”
มันกระตุกยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าไปมา
“อ่อ…งั้นหรอ ผมก็ได้ปลุกมันทุกวันเหมือนกัน ต่างตรงที่ผมไม่ต้องเดินขึ้นไปเคาะห้องให้ลำบาก แค่กระซิบข้างหูมันเบา ๆ มันก็ตื่นแล้ว”
ผมกระตุกยิ้มขึ้นมาบ้าง ทำเอาคนที่กำลังหัวเราะเมื่อสักครู่ชักสีหน้าอย่าง ไม่พอใจ
มึงจะเล่นอย่างงี้กับกูสินะไอ้ภาคิน
ได้!!!
กูจะทำให้มึงได้รู้ ว่ายาดองรสชาติบาดปากนี่ล่ะ มันถึงใจกว่าไวน์รสชาติ จืดชืดแบบมึงเป็นไหน ๆ
“ภาคิน เรานัดก
