บ่วงเสน่หาภรรยาจำยอม

บ่วงเสน่หาภรรยาจำยอม: วันแต่งงาน

“จำไว้ว่าอย่ามาต่อปากต่อคำกับคนอย่างฉัน และที่สำคัญเลิกเสแสร้งได้แล้ว เพราะยังไงเธอก็หนีไม่พ้นคำว่าผู้หญิงใฝ่สูงหรอก” ชายหนุ่มตะโกนไล่หลังหญิงสาวที่กำลังวิ่งหนีไป ก้องภพรู้สึกสบายอารมณ์เป็นอย่างมาก เมื่อเขาได้ปลดปล่อยความไม่พอใจไปกับร่างงาม

ในขณะที่หญิงสาววิ่งไปทรุดตัวลงร้องไห้ในห้องของตนด้วยความเสียใจ นี่เธอต้องเผชิญอะไรต่อไปในชีวิตอีก หญิงสาวไม่อยากจินตนาการถึงวันข้างหน้าเลย

แม้ว่าอยากจะถอนตัวเหลือเกิน แต่เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอไม่สามารถอกตัญญูถอนตัวแล้วทำให้คุณหญิงจินดาผิดหวังกับเธอได้ บุญคุณที่ท่านเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีตลอดกว่าสิบปีที่ผ่านมา ทำให้ทุกอย่างมันดูยากไปหมดสำหรับเธอ

หลังจากวันนั้นทรงอัปสรก็พยายามเลี่ยงที่จะเจอหน้าว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเธอแต่อย่างใด มาถึงตอนนี้ทั้งคู่ได้ฤกษ์แต่งงานแล้ว ซึ่งผู้ที่ทำการจัดเตรียมการทุกอย่างคือคุณหญิงจินดานั่นเอง ในขณะที่ว่าที่เจ้าบ่าวไม่สนใจสิ่งใด นอกจากออกเที่ยวเตร่เช่นเดิมทุกคืน หรืออาจจะมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

แต่คุณหญิงจินดาก็ยังไม่ยอมยกเลิกงานแต่งงาน ท่านเดินหน้าต่อพาทรงอัปสรไปเลือกชุดแต่งงาน ในขณะที่เจ้าบ่าวไม่ยอมพาเธอไป และยังให้ใช้สูทเก่าของตนเองเพื่อวัดขนาดตัดชุดแต่งงาน และไม่ยอมไปลองชุดเองเสียด้วยซ้ำ

ยิ่งก้องภพทำเช่นนี้ ยิ่งทำให้คุณหญิงจินดาอยากเอาชนะ ท่านไม่มีวันล้มเลิกงานแต่งงานอย่างแน่นอน ท่านรู้สึกสงสารทรงอัปสร ท่านได้แต่ปลอบใจเด็กในปกครอง ท่านเชื่อว่าความดีของทรงอัปสรจะเปลี่ยนก้องภพได้ในสักวัน ในขณะที่คนที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวก็ได้แต่นั่งหน้าเศร้าด้วยความทุกข์ใจ

เมื่อถึงวันแต่งงานของทั้งคู่ เจ้าสาวแล้วเจ้าบ่าวสวยหล่อเข้าพิธี ในสายตาของคนที่มาร่วมงานต่างมองทั้งคู่ด้วยความชื่นชม แต่จะติดตรงที่เจ้าบ่าวไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อย ในขณะที่เจ้าสาวก็หน้าเจื่อนเพราะวางหน้าไม่ถูก ไม่มีใครรู้ว่าทำไมทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวไม่แสดงความยินดีในงานแต่งงานนี้เลย แต่ทุกคนก็ยังชื่นชมในความเหมาะสมของเจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นอย่างมาก

คุณหญิงจินดาได้แต่นั่งมองผลงานชิ้นเอกด้วยความพึงพอใจ คงจะมีเพียงแค่ท่านเท่านั้นที่ยินดี แต่ไม่เป็นไร เมื่องานทุกอย่างจบสิ้นลง ทั้งสองคนก็จะเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย เมื่อนั้นความน่ารักและจิตใจดีของทรงอัปสรจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น คุณหญิงจินดาเชื่ออย่างนั้น

แม้จะผ่านไปด้วยความทุลักทุเล แต่งานแต่งงานของทั้งสองก็จบลงด้วยดี มาถึงเวลาที่ทรงอัปสรไม่อยากให้มาถึงเลย นั่นก็คือพิธีส่งตัวเข้าหอนั่นเอง เจ้าบ่าวของเธออยู่ในอาการมึนเมา ใบหน้าของเขายังคงบึ้งตึงเหมือนเดิม ตอนนี้ในห้องหอของทั้งคู่มีเพียงคุณหญิงจินดานั่งรอส่งตัวบ่าวสาวเข้าหออยู่ ทั้งสองจึงนั่งลงที่หน้าคุณหญิงจินดา