เธอผละริมฝีปากออกเมื่อเขาผ่อนคลาย ใจของเธอยังเต้นแรงไม่หาย
กำลังจะต่อว่าเขาด้วยเสียงขุ่น แต่…เขาหลับตาแน่น เหงื่อผุดซึมออกจากขมับ สีหน้าซีดเผือดอย่างคนที่ยังอยู่ในอาการเพ้อ
“คุณ…ไม่ได้รู้ตัว?”
เธอพึมพำเหมือนถามเขาแต่ไม่ได้คาดหวังคำตอบ
ในใจกลับเต้นแรงด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ไม่กล้าสัมผัส
เป็นไปได้ไหม…ว่าจูบนั้นไม่ใช่แค่ละเมอ?
เป็นไปได้ไหม…ว่าเขา ตั้งใจ
แม้เธอจะเป็นถงถงคนใหม่…แต่วิญญาณเธอก็ไม่ใช่เจ้าของร่างเดิมอีกต่อไป แต่สัมผัสเมื่อครู่คล้ายกับกำลังปลดเปลื้องความรู้สึกและความลับในตัวเธอ
รสจูบที่เธอเคยฝัน มันไม่น่าเป็นไปได้สักนิด!
เธอยกผ้าขึ้นเช็ดหน้าผากเขาช้า ๆ แผ่วเบากว่าครั้งแรก เหมือนกำลังรบกวนเขาให้น้อยที่สุด ไม่รู้ทำไมต้องใส่ใจขนาดนี้ ทั้งที่ยังไม่ได้ตกลงราคารักษากันด้วยซ้ำ แถมยังโดนขโมยจูบ แต่เธอกลับดูแลเขาดุจคนสำคัญของเธอ
…หรือไม่แน่ เขาอาจกลายเป็นคนสำคัญขึ้นมา โดยที่เธอไ
