ไปส่งสมัครเรียน
1597 Words
"อ่าว..คุณรินมายืนทำไรตรงนี้คะ"
เสียงใบหม่อนดังขึ้นเรียกสายตาทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกหันไปมองทางต้นเสียงเป็นตาเดียวกัน
นิรินที่ยืนหลบอยู่หลังตู้โชว์ตัวใหญ่
เธอค่อยๆเดินออกมา
"คุณป้าให้มาบอกว่าอาหารพร้อมแล้วค่ะ"
พูดเสร็จนิรินก็เดินออกไปทันที
"มึงว่าน้องจะได้ยินไหมว่ะเมื่อกี้"
กิจพูดและหันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสอง
"น่าจะได้ยินว่ะ"
วินบอก
"ได้ยินแล้วไงว่ะ ไป...กินข้าวกัน"
อาทิตย์บอกและลุกขึ้นเดินนำไปที่โต๊ะอาหารก่อน วินกับกิจก็ลุกเดินตามไปทันที
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารผ่านไป นิรินพูดคุยกับแขกอย่างสนุกสนาน
"แล้วนี้น้องรินจะไปเรียนต่อที่ไหนครับ"
วินถาม
"รินสมัครไว้ที่ ม.XxxxxX เชียงใหม่คะ"
"ดีเลยครับ อยู่ใกล้กับพี่เลย คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับผมจะช่วยดูแลน้องให้เอง"
วินพูดขึ้นบนโต๊ะอาหาร
"ดีเลยลุงกับป้ายังคิดเป็นห่วงอยู่ แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย"
"รินจะรบกวนพี่วินหรือเปล่าคะ"
นิรินพูดขึ้น
"ไม่หรอกครับพี่ยินดี"
"งั้นก็ขอบคุณนะคะ"
อาทิตย์มองเพื่อนแล้วได้แต่สายหัว
"ฉันว่าจากที่แกจะดูแลน้องริน น้องรินจะเป็นฝ่ายดูแลแกมากกว่าหรือเปล่า"
กิจพูดเเซวเพื่อน
"พี่บอกไว้ก่อนเลยนะครับน้องรินว่าอย่าได้ให้ไอ้พี่วินเมาเหล้าเด็ดขาด"
กิจบอกนิริน
"ทำไมหรอคะพี่กิจ"
นิรินถามอย่างอยากรู้
"เพราะถ้ามันเมาแล้วชอบออกลูกนักเลงสิครับพวกพี่จะซวยกับมันหลายรอบแล้ว"
"อ่าวว...พี่วินรินแบกพี่หนีบาทาไม่ไหวนะคะ"
นิรินพูดเรียกเสียงหัวเราะให้ทุกคนบนโต๊ะยกเว้นอาทิตย์ที่นั้งกินข้าวประหนึ่งว่าหิวข้าวเหลือเกิน
"พวกพี่กลับก่อนนะครับน้องริน"
กิจบอก เมื่อทั้งสองลาผู้ใหญ่ในบ้านแล้วและมีอาทิตย์กับนิรินเดินออกมาส่งหน้าบ้าน
"ค่ะ...ขับรถดีๆนะคะ"
"ครับ"
วินตอบรับ
"ไปก่อนนะไอ้เสือแล้วเจอกัน"
วินบอกอาทิตย์
"เออ...แล้วไม่ต้องแวะไหนกันละ"
อาทิตย์พูดแบบรู้ทัน
"เออน้าา... ฤาษีอย่างแกไม่เข้าใจหรอกไปละ"
กิจรีบพร้อมกับรีบเดินขึ้นรถไป
อาทิตย์กับนิรินยืนมองไฟท้ายจนออกไปพ่นประตูรั่ว นิรินเลยเดินเข้าบ้านไปก่อน
"เรื่องเรียนเป็นยังไง"
อาทิตย์ถามก่อนที่นิรินจะเดินหนีเขาไป
"อีกสองวันรินจะเข้าไปสมัคที่มหาลัยคะ เอาคะแนนจากโรงเรียนเดิมไปยื้น"
"งั้นก็เตียมตัวไว้ก็แล้วกันเดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปส่ง"
"ขอบคุณค่ะ"
แล้วทั้งสองก็เดินแยกย้ายกันไป
/////////////////////////
"ตาอาทิตย์ใครจะไปส่งหนูริน"
คุณนงนุชถามลูกชาย เพราะวันนี้นิรินจะไปสมัครเรียนที่มหาลัย
"ผมพาไปเองครับแม่พอดีผมมีธุระต้องทำที่นั้นด้วย"
อาทิตย์บอกผู้เป็นแม่
"งั้นก็ดีเลย แม่จะได้ไม่ต้องห่วง งั้นก็รีบไปกันเถอะจ้ะ กว่าจะไปถึงกว่าจะกลับเดี๋ยวจะมืดค่ำสะก่อน"
คุณนงนุชบอกหลังจากทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว
"ครับ"
อาทิตย์บอกก่อนจะเดินนำออกไปก่อน
"งั้นรินไปนะคะ สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"
นิรินรีบบอกผู้อาวุโสทั้งสองท่านก่อนจะรีบตามอาทิตย์ออกไป เธอเดินตามเขาไปโรงรถที่มีรถจอดอยู่หลายคันหลายขนาด อยู่ที่การใช้ของแต่ละวัน
วันนี้อาทิตย์เลือกใช้รถยนต์ยี่ห้อหรู ที่ตั้งแต่นิรินมาอยู่ที่นี้เธอยังไม่เคยเห็นรถคันนี้ขยับเลย
ถ้าไปทำงานอาทิตย์จะขับโฟวินสี่ประตูคันใหญ่ของเขามากกว่า
"เตรียมเอกสารมาครบแล้วใช่ไหม"
เขาถามเมื่อขับรถออกมาได้สักพัก
"ครบแล้วค่ะ"
แล้วจะลงเรียนสายอะไร
"อุตสาหกรรมการเกษตร"
อาทิตย์พยักหน้า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
นิรินนั่งชมบรรยากาศสองข้างทางที่ส่วนใหญ่จะเป็นส่วนผักผลไม้ มีทั้งไร่ชา สวนสตอเบอรี่
กว่าจะมาถึงที่หมายก็กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง
"พี่อาทิตย์ไปทำธุระก่อนก็ได้นะคะแล้วค่อยกลับมารับริน"
นิรินบอกเมื่อเขาขับรถมาจอดหน้าตึกในมหาลัยแล้ว
อาทิตย์ล่วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหยิบเงินสดออกมาให้เธอจำนวนหนึ่ง
"ติดตัวไว้เผื่อได้ใช้จ่ายอะไร"
อาทิตย์บอก
"ไม่เป็นไรคะ รินพอมีเงินที่แม่ให้ไว้"
"ผู้ใหญ่ให้ก็รับไว้"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"ขอบคุณค่ะ"
นิรินตัดสินใจรับไว้
แล้วอาทิตย์ด็ขับรถออกไปทันที
2ชั่วโมงต่อมา...
"พี่อาทิตย์...ทำไมมาอยู่ที่นี้ได้คะ"
นิรินถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นอาทิตย์เดินออกมาจากห้องของอาจารย์ท่านหนึ่ง
"นี้หรอลูกศิษย์คนใหม่ของฉันที่นายพามา"
อาจารย์กวีเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินออกมาส่งเพื่อนจากในห้องพักครู
"สวัสดีอาจารย์กวีสิริน"
อาทิตย์บอก
"สวัสดีค่ะอาจารย์กวี"
นิรินทำตามที่อาทิตย์บอก
"สวัสดีครับ"
กวีรับไหว้ลูกศิษย์ในอนาคต
"เป็นไงบ้างครับสมัครเรียนเรียบร้อยดีไหม"
อาจารย์กวีถามต่อ
"เรียบร้อยดีค่ะ"
กวีพยักหน้า
"งั้นฉันกลับก่อนแล้วกัน"
อาทิตย์บอกอาจารย์กวีอย่างเป็นกันเอง
"แล้วเจอกันเดี๋ยวว่างๆจะแวะไปเที่ยวฝากบอกคุณลุงคุณป้าด้วยว่าคิดถึงโดยเฉพาะฝีมือกับข้าวของคุณป้า"
กวีบอกเพื่อน
"ได้สิ...เดี๋ยวฉันบอกให้"
"เจอกันเปิดเทอมนะนิริน"
อาจารย์กวีบอกด้วยรอยยิ้ม
"ค่ะ...งั้นรินกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
แล้วทั้งสองก็เดินออกมา จากตึกในมหาลัย
"อยากได้อะไรเพิ่มไหม"
อาทิตย์ถามเมื่อทั้งคู่ขึ้นมานั้งบนรถแล้ว
"รินอยากซื้อของใช้อีกนิดหน่อยค่ะ"
อาทิตย์พยักหน้าก่อนจะขับรถออกมาจากมหาลัย
ณ... ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
อาทิตย์ขับรถเข้ามาจอดที่ห้างขนาดใหญ่ที่สุดในตัวจังหวัด
"อีก 1ชั่วโมงเจอกันตรงนี้ก็แล้วกัน"
อาทิตย์บอกพร้อมกับยื้นโทรศัพท์ของเขาส่งให้นิริน
"ใส่เลขบัญชีรินไว้ให้พี่ด้วย พร้อมเบอร์มือถือและ แอดไลน์ไว้ให้เรียบร้อย"
นิรินยืนมองมือถือของเขา ก่อนจะรับมาจัดการตามที่เขาบอก
นิรินก้มหน้ากดโทรศัพท์แล้วส่งคืนให้เขา
"บัญชีธนาคาร พร้อมเพย์เบอร์รินได้เลยคะ"
อาทิตย์พยักหน้า
"งั้นรินขอไปซื้อของก่อนนะคะ"
นิรินบอกเขาก่อนจะเดินแยกออกมาจากเขา
[ติ่งง..]
มีเสียงข้อความเข้านิรินยกขึ้นมาดูพบว่ามีเงินโอนเขามา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
ถึงเธอจะเกรงใจเขาแค่ไหน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้เธอต้องพึ่งพาเขา เพราะเธอไม่มีรายได้อะไรเลย
(ถ้าเรียนจบมีงานทำรินจะคืนให้นะ)
เธอคิดในใจก่อนก้าวเดินต่อไปเพราะเธอมีสิ่งที่จำเป็นต้องซื้อหลายอย่าง
ส่วนมากจะเกี่ยวกับการเรียนทั้งนั้น และเธอก็เดินมาหยุดอยู่หน้าร้านไอที เธอเดินเข้าไปด้านใน
"สวัสดีคะ สนใจตัวไหนสอบถามได้นะคะ"
พนักงานรีบเดินเข้ามาตอนรับ
"เออ...ขอเดินดูก่อนได้ไหมคะ"
นิรินบอกพนักงาน เธอแค่อยากดูราคาว่าแพงหรือเปล่า
"ได้คะ ถ้าต้องการข้อมูลอะไรสอบภามได้นะคะ"
พนักงานบอกด้วยรอยยิ้ม
"ขอบคุณคะ"
นิรินเดินดู iPadที่วางอยู่บนแท่น เธอยกมือสัมผัสขยับมือไปมา ดูตัวนั้นและมาดูตัวนี้แต่สักพักเธอก็ตัดใจเดินออกมาจากร้าน
เธอยกมือขึ้นดูเวลาใกล้จะได้เวลาที่นัดกับอาทิตย์แล้ว
เธอเลยแวะเข้าร้านที่มีชุดนักศึกษาก่อนที่จะถึงเวลานัด
อาทิตย์พอเห็นเธอเดินออกมาจากร้าน อุปกรณ์ไอทีแล้วเขาก็เดินเข้าไปแทน
"อยากกินอะไรก่อนไหม เสร็จแล้วเราจะได้กลับเลยไม่ต้องแวะที่ไหนอีก"
อาทิตย์ถามเมื่อทั้งสองคนมาเจอกันตรงที่นัดหมายกันไว้
"ให้รินเลือกหรอคะ"
นิรินตาเป็นประกายขึ้นมา
อาทิตย์กระตุกยิ้มมุมปากเบาๆแล้วส่ายหน้า
(เด็กน้อเด็ก)
เขาคิดในใจ
"อืม...อยากกินอะไรก็เลือกเลย"
"รินอยากกินอาหารญี่ปุ่นได้ไหมคะ"
เธอบอกเขาอย่างรอคอยคำตอบ อาทิตย์มองหน้าเด็กที่กำลังมีความหวังว่าจะได้ของถูกใจ แล้วใครจะปฏิเสธลง
"ตามใจ"
"เย้...งั้นไปกันเลยรินเห็นร้านอยู่ตรงนั้น"
นิรินเดินนำเขาไปก่อน ในมือถือของ พะรุงพะรัง
"ที่สั่งมากินหมดใช่ไหม"
อาทิตย์มองอาหารที่นิรินสั่งมา
"หมดคะ รินกินเลยนะคะ"
นิรินใช้ตะเกียบคีบชูชิรสโปรดเข้าปาก เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
อาทิตย์มองเธอก่อนจะจัดการอาหารในส่วนของเขาไป
เวลาผ่านไปอาหารบนโต๊ะก็ถูกจัดการไปจนหมด
อาทิตย์ได้แต่มองด้วยความแปลกใจ
ตัวเเค่นี้เอาไปไว้ตรงไหนหมด
"จะสั่งเพิ่มอีกไหม"
อาทิตย์ถามเพราะดูเหมือนเธอจะยังไม่ได้ที่ดีเท่าไหร่
"อิ่มแล้วค่ะ"
เธอบอกเขาพร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
- Writer
