แค่ยอมรับมันออกไป
เช้าวันจันทร์ของคนทำงานประจำเวียนมาถึงอย่างรวดเร็ว รุ้งตะวันที่นอนคอนโดฯ ตัวเองมาถึงบริษัทก่อนผู้เป็นนาย เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับด้วยคิดมากเรื่องที่ยังไมได้เคลียร์ เคลิ้มหลับไปพักหนึ่งก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตีห้าและนอนไม่หลับอีกเลย หญิงสาวไม่รู้จะทำอะไรจึงตัดสินใจอาบน้ำแต่งตัวมาทำงานเลยทันที
มาถึงก็แวะซื้อแซนด์วิชโฮมเมดกับนมจืดหน้าบริษัทขึ้นมากินเป็นมื้อเช้าในห้องแพนทรีระหว่างรอให้เจ้านายมามอบหมายงาน
“อ้าว น้องซัน ทำไมวันนี้มาเช้าจังเลย” นั่งกินได้สักพัก เสียงทักทายของอรดีก็ดังขึ้น รุ้งตะวันฉีกยิ้มกว้างพร้อมยกมือไหว้ทักทายกลับ
“สวัสดีค่ะพี่โอ๋ พอดีวันนี้ตื่นเช้าแล้วไม่มีอะไรทำก็เลยมาเร็ว”
“อ๋อ แล้วได้อะไรมากิน” คนอายุมากกว่าถาม ก่อนจะวางถ้วยโจ๊กจากร้านสะดวกซื้อลงบนโต๊ะตรงข้ามกับหญิงสาวแล้วเลื่อนเก้าอี้นั่ง
“ได้แซนด์วิชกับนมมาค่ะ ไม่รู้จะกินอะไรเลย ข้าวเหนีย
