อุ้มรักโซ่คล้องใจ

ช่วยกันแก้

ร่างที่ชาวาบไปทั่วทั้งร่างของพิมพิชชา ตอนนี้มันไม่มีทางออกอื่นแล้ว เธอแก้ปัญหาคนเดียวไม่ได้ เธอต้องไปหาเขา คนที่เธอคอยหลบหน้าอยู่ตลอด แม้ว่าจะไม่อยากไปเจอมากแค่ไหนก็ตาม แต่สถานการณ์ตอนนี้เธอไม่สามารถเลี่ยงมันได้อีกแล้ว ทำไมเธอถึงปุ๊ปปั๊บรับโชคแบบนี้ ไอ้เรื่องที่จะให้เขาอยู่เงียบๆ มันคงทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว

ว่าแล้วพิมพิชชาก็แอบไปหาเขาที่ห้องพัก ก่อนจะพบว่าร่างสูงกำลังพิงศีรษะไว้กับเก้าอี้ แล้วหลับตาด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากที่เพิ่งจบกับเคสผ่าตัดใหญ่ไป ส่วนพิมพิชชานั้นก็แอบเข้ามาในห้องทำงานของเขา เพราะเธอไม่ต้องการเคาะประตูให้พยาบาลที่อยู่แถวนั้นรู้ว่าเธอแอบมาพบกับภูชิต

“หมอ!! ตื่นเดี๋ยวนี้เลย” พิมพิชชารีบปลุกชายหนุ่มด้วยเสียงทันที เมื่อเขาได้ยินเสียงเธอ เขาก็ลืมตาขึ้นมาทันที

“ว่าไงครับ นึกว่าลาออกจากที่นี่เพี่อหนีหน้าผมไปแล้ว” ภูชิตเอ่ยด้วยท่าทางกวนโมโห

“ไม่ได้ออก แต่ยอมรับว่าหลบหน้าจริง แต่ตอนนี้พิมหลบหน้าหมอไม่ได้แล้วแหล่ะ” พิมพิชชาเอ่ยออกมาเสียงอ่อย ในขณะที่ศัลยแพทย์หนุ่มประเมินอาการผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอมีปัญหาแน่นอน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีทางโผล่หน้ามาให้เขาเห็น

“ว่าแต่มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าครับ” ถ้าให้เขาเดาไม่ผิด เธอน่าจะท้อง หรือมีปัญหาจากการมีเพศสัมพันธ์กับเขาครั้งนั้น ไม่อย่างนั้นเธอไม่มีทางมาที่นี่แน่นอน

“พิมท้อง เราจะทำยังไงดีคะหมอ” พิมพิชชาเอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

“ก็ไม่ทำยังไง ท้องก็แต่งงานเท่านั้นเอง” ภูชิตไหวไหล่อย่างไม่ได้สะทกสะท้านอะไร ด้วยความที่เป็นหมอ มันทำให้เขาคาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่าอาจจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ตกใจอะไรกับเรื่องที่มันเกิดขึ้นในวันนี้ และเขาก็รู้สึกพอใจด้วยซ้ำที่คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังโดนลงโทษแบบนี้ อยากหลบหน้าเขาดีนัก ในที่สุดก็ต้องมาหาเขาจนได้

“ทำไมหมอพูดง่ายจัง แต่งงานเลยนะ” พิมพิชชาไม่อยากเชื่อภาพตรงหน้าที่เธอเห็น ทำไมเขาไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย สำหรับเธอการแต่งงานคือต้องมีความรักให้แก่กัน แต่เธอเมาจนไปเสียตัวให้เขาคืนนั้น ส่วนหนึ่งมันก็มาจากความรักเพราะเธอเสียใจที่ได้เห็นอดีตคนรักเปิดตัวคนรักใหม่เมื่อเธอแอบเข้าไปส่องเฟสบุ๊คของเขา ทำให้วันนั้นเธอไปดื่มเหล้าจนขาดสติ แล้วก็เลยทำให้เรื่องมันบานปลายอย่างทุกวันนี้