อุ้มรักโซ่คล้องใจ

ช่วยกันแก้...2

“คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ นี่พิมว่าที่เจ้าสาวของผมครับ” ภูชิตรายงานทันที ทำให้หญิงสาวรีบประนมมือไหว้ท่านทั้งสองด้วยความนอบน้อม

“ไหว้พระเถอะลูก ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากมายหรอก” คุณภูชิตามารดาของภูชิตเอ่ยออกมาด้วยความเมตตา น้ำเสียงที่เป็นมิตรของท่านทำให้พิมพิชชาลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

“นั่งลงก่อนลูก ไม่ต้องเกร็ง” เสียงของคุณพรชัย ซีโออีของโรงพยาบาลยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกดีมากขึ้น เมื่อท่านทั้งสองไม่ได้เจ้ายศเจ้าอย่างอย่างที่เธอคิดเอาไว้ หากแต่ท่านกลับให้ความเมตตาเธอเกินกว่าที่เธอคาดไว้

เมื่อได้ยินเช่นนั้นภูชิตจึงพาหญิงสาวให้เดินไปนั่งโซฟาตัวที่ว่างอยู่ ก่อนที่ท่านทั้งสองจะเริ่มซักถามลูกสะใภ้ที่ท่านต้องตบแต่งให้บุตรชายในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“พ่อแม่หนูทำงานอะไรเหรอลูก” คุณภูชิตาเริ่มคำถามแรก

“พ่อกับแม่ทำนาค่ะ แต่ว่าตอนนี้ท่านทั้งสองเสียหมดแล้ว” หญิงสาวตอบไปตามจริง นั่นทำให้ท่านทั้งสองรู้สึกเอ็นดูและเวทนา อายุเท่านี้ แต่กลับสูญเสียบิดามารดาไปแล้ว เธอคงจะอยู่บนโลกใบนี้ด้วยความโดดเดี่ยวอย่างแน่นอน

“แล้วหนูอยู่ที่นี่กับใคร” คุณภูชิตาเอ่ยถามอีกครั้ง

“พิมอยู่คนเดียวค่ะ อยู่ที่คอนโด พิมไม่มีญาติพี่น้องเพราะพิมเป็นลูกคนเดียวค่ะ” พิมพิชชาเอ่ยตามจริง แม้ว่าความรันทดของเธออาจจะทำให้บิดามารดาของว่าที่สามีเธอไม่พอใจ แต่เธอก็เลือกที่จะพูดตามตรง เธอไม่อยากสร้างวิมานสวยหรู ซึ่งมันไม่มีความจริงอยู่ในนั้นเลย ร่างสูงได้แต่มองมาที่หญิงสาวด้วยความสนใจ เธอคงโกหกไม่เป็นจริงๆ ที่พูดมาแต่ละอย่างนี่ไม่ได้รักษาหน้าตัวเองเลยแม้แต่น้อย เอาความจริงใจเข้าแลกเท่านั้น

“แล้วนี่รู้จักตาภูได้ยังไง” คราวนี้เป็นคุณพรชัยถามบ้าง ส่วนคุณภูชิตาได้แต่มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสงสาร และเห็นใจ“พิมขอพูดความจริงได้มั้ยคะ” ด้วยความที่ไม่ได้เตรียมคำพูดมาก่อน หญิงสาวเลยต้องถามออกไปตรงๆ ส่วนภูชิตนั้นเขารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่สามารถควบคุมอะไรเธอได้ เขาก็เลยเลือกที่จะปล่อยเลยตามเลย

“ได้สิลูก” คุณพรชัยเอ่ยด้วยความเมตตา

“ก็รู้จักเหมือนพยาบาลคนอื่นทั่วไปค่ะ แต่ที่เรามาอยู่ตรงนี้กันก็เพราะว่าพิมท้อง ทั้งหมดเกิดจากความผิดพลาดค่ะ” หญิงสาวรวบรวมความกล้า ก่อนที่จะเอ่ยออกไป

บิดามารดาของภูชิตมองหน้าหญิงสาวด้วยความพอใจ เธอไม่ได้สร้างภาพให้พวกท่านพอใจ แต่เธอกลับเลือกที่จะบอกความจริงทุกอย่าง นั่นเป็นสิ่งที่คุณพรชัยและคุณภูชิตาพอใจในตัวสะใภ้คนนี้ของท่านมาก ส่วนภูชิตได้แต่มองหญิงสาวอยู่ไม่ได้เอ่ยทัดทานอะไรเธอ