เมธาวินถอนหายใจเฮือกก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาพิมพ์ดาวโดยมีสายตาของคณานางค์แอบมองตามจนเขาเดินไปถึงตัวพิมพ์ดาว แล้วเธอก็เห็นพิมพ์ดาวยัดถุงกระดาษใส่มือของเมธาวินและพูดคุยกันอย่างมีความสุข
ก็คงจะสุขกันมากนั่นแหละ คนเป็นแฟนกันนี่นา...
เจ็บจัง...เมื่อไหร่จะปิดเทอมซะทีนะ เธอจะได้ไม่ต้องมาเห็นภาพบาดตาพวกนี้อีก เผื่อเวลาสองเดือนที่ต้องห่างกัน จะทำให้เธอลืมความรู้สึกสองปีที่ผ่านมาได้เสียที
หลังจากพูดคุยกับพิมพ์ดาวอยู่ครู่หนึ่งเมธาวินก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงกระดาษในมือ
“สาวให้อะไรมาวะ ขอดูหน่อยสิ” วฤทธิ์รีบชะโงกหน้าไปมองของในถุงนั้นอย่างสนใจ
“ของบำรุงหัวใจน่ะ เห็นว่าพ่อเค้าไปจีนมาเค้าเลยให้ท่านซื้อมาฝาก”
“โอ้โห ดูแลกันดีน่าดูเลยนะเนี่ย คนรักกันก็งี้แหละเนาะ”
วฤทธิ์แกล้งเย้าเมธาวินจึงแกล้งเตะหน้าแข้งมันไปทีหนึ่งอย่างหมั่นไส้
“โอ๊ย! มึงทำร้ายกูทำไมเนี่ย”
“พูดมาก” บอกแค่นั้นเขาก็ทรุดตัวลง
