ตอนที่ 9 เข้าใจผิด
1077 Words
“กินบะหมี่ก่อนมั้ยคะโดม เดี๋ยวพิมพ์ใส่ชามให้”
“ไม่เป็นไรครับพิมพ์ ผมเพิ่งอิ่มจากขนมของคะน้าเค้าน่ะ เก็บไว้ที่โต๊ะก่อนก็ได้ครับ ไว้เย็นๆ ผมค่อยแกะกินเอง”
“งั้นพิมพ์ปอกผลไม้ให้นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอิ่มแล้ว ฝากพิมพ์เอาไปใส่ตู้เย็นให้หน่อยละกัน”
“ก็ได้ค่ะ งั้นพิมพ์จะนั่งคุยเป็นเพื่อนนะคะ”
“ขอบคุณครับ แต่ผมคงคุยกับคุณได้ไม่นาน เพราะเริ่มรู้สึกง่วงแล้วล่ะ ถ้าผมเผลอหลับไป พิมพ์ก็กลับได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ”
“ดูเหมือน...โดมไม่ค่อยอยากให้พิมพ์อยู่ใกล้เลยนะคะ”
“คิดมากไปแล้วครับ ทำไมผมจะต้องไม่อยากให้พิมพ์อยู่ใกล้ด้วยล่ะ”
“นั่นสิคะ พิมพ์ก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้เดือนคณะวิศวะไม่อยากอยู่กับดาวคณะบริหาร ทั้งที่ใครๆ ก็คิดว่าเราสองคนกำลังคบกันอยู่ทั้งนั้น”
“หืม? คุณว่าไงนะ เราสองคนน่ะเหรอคบกันอยู่ ใครมันพูดมั่วๆ แบบนั้นกันครับ ผมจะได้ไปจัดการ”
“ถามจริงเถอะค่ะโดม ที่โดมไปหาพิมพ์ที่คณะบ่อยๆ แล้วก็ทำดีกับเพื่อนของพิมพ์หลายคน แถมยังซื้อขนมไปให้ตลอด ไม่ใช่ว่า...คุณกำลังจีบพิมพ์เหรอคะ”
“ไม่ใช่นะครับ พิมพ์อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ที่ผมไปหาคุณก็เพราะผมอยากรู้ว่าที่คณะบริหารมีบรรยากาศเป็นยังไงบ้างแค่นั้นเอง พอดีคะน้าเค้าบอกว่ากลัวจะเรียนวิศวะไม่ไหวน่ะครับ เลยอยากจะซิ่วไปเรียนบริหารแทน ผมก็เลยห่วงกลัวน้องย้ายมาแล้วไม่มีเพื่อนน่ะ”
“นี่คุณ...ทำเพื่อคะน้าเท่านั้นเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิครับ ไม่นึกเลยว่าคนจะเอาไปลือกันมั่วซั่ว ต้องขอโทษพิมพ์ด้วยนะครับที่ทำให้เสียชื่อเสียงไปด้วย ไว้กลับไปเรียนแล้วผมจะไปจัดการกับต้นตอข่าวลือเอง คิดว่าคงจะเป็นไอ้ฤทธิ์ หรือไม่ก็ไอ้โน้ตนั่นแหละที่เอาไปลือ เพราะมันชอบแซวผมบ่อยๆ น่ะ”
“ขอบคุณค่ะโดม”
พิมพ์ดาวฝืนยิ้มเมื่อรู้ว่าหนุ่มหล่อคนนี้ไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด แถมคนที่เขาให้ความสำคัญกลับเป็นยัยเด็กกะโปโลคนนั้นอีกต่างหาก
“แล้วนี่คะน้าเค้ารู้มั้ยคะว่าคุณทำเพื่อเค้า”
“เค้าไม่รู้หรอกครับ ผมไม่ได้บอกอะไรเค้าเลย”
เขาบอกอย่างเขินๆ
“อ้อ...จริงสิ พิมพ์นึกได้ว่าลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ ขอตัวไปเอาก่อนนะคะ”
“ครับ”
เมธาวินพยักหน้ารับแล้วมองเธอลุกออกไปจากห้องนั้น
พิมพ์ดาวลงจากลิฟต์แล้วมองหาเป้าหมายที่คิดว่าน่าจะยังไปได้ไม่ไกล และเธอก็ได้พบกับคณานางค์ที่เดินทอดน่องไปยังประตูทางออกของโรงพยาบาล เธอจึงได้รีบวิ่งตามไปทันที
“คะน้า เดี๋ยวสิจ๊ะ พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย”
คณานางค์หันมามองตามเสียงนั้น
“พี่พิมพ์มีอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ”
“โดมเค้าบอกว่าคะน้าอยากซิ่วไปเรียนบริหารใช่มั้ยจ๊ะ”
“เค้าบอกพี่พิมพ์เหรอคะ”
“จ้ะ เค้าบอกว่าเป็นห่วงคะน้าในฐานะน้องสาวคนหนึ่งน่ะ กลัวว่าคะน้าย้ายมาเรียนบริหารแล้วจะไม่มีเพื่อน เค้าเลยจะฝากให้พี่ดูแลหนูเพราะยังไงพี่กับเค้าก็เป็น...แฟนกัน เพราะฉะนั้นถ้าหนูจะย้ายมาจริงๆ ก็บอกพี่ได้ตลอดนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะดูแลหนูเอง โดมเค้าจะได้ไม่ต้องห่วงน้องสาวคนนี้อีก”
“เอ่อ...เรื่องนี้หนูคงจะขอคิดดูอีกทีค่ะ เพราะใกล้จะจบปีสองแล้ว อีกแค่สองปีก็จบถ้าย้ายตอนนี้คงเสียเวลาน่าดูเลย ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่พิมพ์มากนะคะ ฝากบอกพี่โดมด้วยค่ะว่าไม่ต้องห่วงหนู”
“ได้จ้ะ แต่ถ้าเปลี่ยนใจยังไงก็ปรึกษาพี่ได้นะ ถ้าโดมเค้ามองหนูเป็นน้องสาว พี่ก็จะถือว่าหนูเป็นน้องของพี่เหมือนกัน”
“ค่ะ งั้น...หนูขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
“จ้ะ” พิมพ์ดาวมองตามหลังคณานางค์ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากออกมา
ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นแฟนเขา
คนอื่นก็อย่าหวังจะได้เป็นเลย!
“เป็นอะไรน่ะคะน้า เอาแต่นั่งเขี่ยข้าวอยู่ได้ พี่ทำไม่อร่อยเหรอ” คุณัญญา หรือ แตงกวา พี่สาวของคณานางค์ซึ่งเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สี่ถามอย่างสงสัยขณะที่เธอทั้งสองนั่งกินมื้อเย็นด้วยกันตามลำพัง
“พี่แตง หนูถามอะไรหน่อยสิคะ”
“ว่า?”
“พี่เคย...แอบชอบใครรึเปล่า”
“แน่ะ ถามแบบนี้แปลว่าเราไปแอบชอบใครเข้าแล้วสิท่า”
“ค่ะ หนูแอบชอบเค้าจริงๆ แต่...เค้ามีเจ้าของหัวใจแล้ว”
“งั้นเราก็อกหักใช่มั้ยเนี่ย”
“อือ” ตอบไปก็เหมือนน้ำตาจะไหลออกมา คุณัญญาจึงได้เอื้อมมือไปจับมือน้องสาวเอาไว้
“เอาน่า รักครั้งแรกก็แบบนี้แหละ ไม่มีใครเค้าสมหวังกันหรอก อีกหน่อยคะน้าก็จะได้เจอผู้ชายอีกมาก ถ้าเค้ามีเจ้าของแล้วเราก็ไม่ควรไปยุ่งด้วย ไม่งั้นเราจะกลายเป็นผู้หญิงไม่ดีรู้รึเปล่า”
“หนูรู้ค่ะ นี่ก็พยายามทำใจอยู่ แต่...การที่ได้เห็นเค้าทุกวัน ได้อยู่ใกล้เค้าแบบนี้ หนู...ไม่รู้จะทำใจได้เมื่อไหร่น่ะสิ”
“ที่พูดนี่อย่าบอกนะว่าแอบชอบเพื่อนที่เรียนด้วยกัน ใครจ๊ะ บอกพี่ได้รึเปล่า”
“บอกไปพี่แตงก็ไม่รู้จักหรอกค่ะ พี่ไม่เคยเจอเพื่อนหนูสักคนเลยนี่นา”
“นั่นสินะ แต่ก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่าต่อให้มันจะทำใจยากยังไงคะน้าก็ต้องทำให้ได้นะ อย่าปล่อยให้ตัวเองหลงรักเค้ามากไปกว่านี้ อีกอย่างนี่ก็จะปิดเทอมแล้วไม่ใช่เหรอ ลองโฟกัสไปที่เรื่องเรียนดูนะ เอาเวลาที่คิดถึงเค้าไปอ่านหนังสือสอบ พอสอบเสร็จก็ใช้ช่วงเวลาที่ปิดเทอมค่อยๆ ทำใจลืมเค้าไปแล้วก็มองเค้าให้เป็นแค่เพื่อนคนหนึ่ง”
- Writer
