บทที่ 35
ขอโทษ
“ปวดหัวฉิบ”
ชาร์วีเอนหลังพิงเก้าอี้ หลังจากเข้ารับฟังกรประชุมผ่านวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ ต้องเรียนรู้งานวันละหกชั่วโมง ก่อนเข้าบริษัทเต็มตัวในอีกห้าเดือนข้างหน้า นีรนุชให้เวลาเคลียร์ตัวเอง เขาต้องรีบทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นต้องวิ่งรอกไปกลับกรุงเทพแม่กลองทุกวัน
ปิ๊งป่อง..
เสียงออดหน้าบ้านดัง ตอนแรกไม่สนใจ คิดว่าลำดวนคงไปเปิด ทว่ามันดังอีกครั้ง และอีกครั้ง จนต้องวิ่งลงไปดู แหวกม่านมองก็รีบหลบ เมื่อมนปรียายืนอยู่หน้าบ้าน ในมือถือถุงแซนด์วิช ชะเง้อคอมองเข้ามา
“ป้าไปไหนวะ”
เดินวนเวียนไปมา กริ่งก็ดังไม่หยุด สุดท้ายต้องปล่อยเบลอ เมื่อทุกอย่างเงียบลงจึงแหวกม่านดูอีกที และก็โล่งอกที่เธอไม่อยู่แล้ว
“ฟู่ว..อย่าป๊อดดิวะชาร์วี” ให้กำลังใจตัวเอง
ถึงเวลาต้องเดินหน้าง้อเต็มกำลัง ทำตัวเป็นไอ้ถ้ำมอง คงไม่ได้เมียกับลูกคืนแน่นอน
เช้าวันต่อมาจึงตั้งใจแต่งหล่อตั้งแต่ตีห้า มาดักรอมนปรียาเช่น
