อย่าเกร็ง NC18+

1087 Words

ปัง!ปัง!ปัง! “ช่วย...ด้วย ฮึก!มีใครอยู่มั้ย ฉะ!!”ร่างเล็กล้มลงตามแรงประตูที่ถูกเปิดออกกว้างจากทางด้านนอก พอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเป็นเขาคนนั้น คนที่พึ่งพูดร้ายกาจกับฉันไว้เมื่อเช้าที่เปิดประตูออกไป “ลลิล เกิดอะไรขึ้น” เขาช้อนตัวอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาว ก้าวขายาวๆอุ้มฉันไปวางฉันลงบนเตียงนอน “กรี๊ด!!ร้อน เหมือนข้างในมันแต่ ชะ...ช่วยลิลด้วย ฮึก!” ฉันดิ้นพล่านไปมาเมื่อข้างในมันร้อนขึ้นกว่าเมื่อกี้ แถมฉันยังเป็นฝ่ายดันตัวลุกขึ้นตวัดแขนกอดและลูบไล้ไปตามตัวของเขา อย่างกับโหยหากลิ่นกายของเขา ที่สำคัญมือมันไปเอง เหมือนสมองบ้าบอเป็นตัวสั่งการ ฉันต้องการเขา ฉันต้องการให้เขาทำอะไรสักอย่างกับฉัน “นายครับ คุณลลิลกินยานี้เข้าไปครับ” “บ้าเอ๊ย แม่งใครเอามาไว้ในนี้วะ” ฉันไม่สนใจแต่ใช้แขนตวัดรอบคอเขาแล้วดึงลงมาจูบ แต่เขากลับผละฉันออก รวบมือทั้งสองข้างของฉันไว้ด้วยมือข้างเดียว ในขณะที่ฉันกลับทำได้เพียงดิ้นพล่านไปมา จนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ไปหมด “ผมเก็บไว้ในลิ้นชักตามที่นายสั่งนะครับ” “พวกมึงออกไป เดี๋ยวกูจัดการเอง” “ครับนาย” “มีสติหน่อยสิ ลลิล” “ฮึก! ลิลร้อนไปทั้งตัว มะ...ไม่ไหวแล้ว ฮึก!” ร่างบางอันร้อนรุ่มของฉันบิดม้วนไปมาเหมือนมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาอาบพวงแก้ม ฉันกำลังจะตาย “ถ้าสติเธอกลับมา เธอจะมาโทษว่าพี่ใจร้ายกับเธอไม่ได้นะ” “ขอร้อง! ชะ..ช่วยที มะ...ไหวแล้ว ฮึก!” ฉันขอร้องเขาทั้งน้ำตา ร่างสูงถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมด มือหนาสัมผัสลงตรงใจกลางความเป็นสาวเปีกแฉะของฉัน สัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เมื่อถูกเขาปฏิบัติแบบนี้ “จากนี้ไปถ้าเธอไม่เหมือนเดิม อย่าโทษว่าพี่ใจร้ายก็แล้วกัน" "อื้อ..."ริมฝีปากบางถูกกัดเอาไว้แน่น ดวงตาที่พร่าเลือนไปด้วยหยาดน้ำตา มองไปที่การกระทำของคนตัวโต เขากำลังชักรูดท่อนเอ็นแข็งชูชันไร้การป้องกัน จ่อสัมผัสที่ตรงเม็ดทับทิมสีแดงที่เปียกแฉะของฉัน ก่อนจะดันส่วนหัวเห็นแดงก่ำเข้ามาในกายฉัน สวบ~ “อื้อ...!!!” ท่อนเอ็นแข็งแกร่งถูกกระแทกเขาใส่ใจกลางความเป็นสาวของฉัน มันเจ็บฉันแทบขาดใจ ฝ่ามือเล็กยกขึ้นดันแผงอกแกร่งของเขาไว้ไม่ให้เขาขยับสะโพกสอบ “จะ...เจ็บ” “นี่ยังไม่สุดความยาวเลยนะ หรือจะให้เอาออก” "..."ฉันกัดปากส่ายหน้าปฏิเสธแทนคำพูด รู้สึกสับสนกับความรู้สึกนี้ว่ามันคืออะไรกันแน่ ในขณะที่มือหนาจับเรียวขาของฉันแยกออกจากกันกว้าง ค่อยๆ ส่งท่อนเอ็นลำเอ็นนั้นเข้ามาในร่องสวาทของฉันช้าๆ จนสุดความยาวของมัน “อึก! อึดอัด โอ๊ย” มือบางกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ร่างสูงค่อยๆขยับส่วนนั้นของเขาเข้าออกจากร่องสวาทของฉันช้าๆ ปึก!ปึก!ปึก เขาเริ่มขยับเอวสอบเนิบๆ ฉันรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที เมื่อมันจะหลุดกรีดร้องออกไป “จะ..เจ็บ! อื้อ” ปึก!ปึก!ปึก “อ๊า ของเธอมันรัดแน่น” เขากระแทกท่อนเอ็นเข้าออกเร็วขึ้น เหมือนมันจะเริ่มแรงขึ้นจากเมื่อกี้ จนหน้าอกของฉันกระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทกของสะโพกสอบ “บะ...เบาค่ะ เจ็บ! อ๊า...อ๊ะ” เลือดบริสุทธิ์ของฉันชโลมไปทั่วท่อนเอ็นของเขา ความเจ็บแสบและเสียวซ่านแล่นเข้าเกาะกุมตรงนั้นของฉันอย่างห้ามเอาไว้ไม่ได้ ปึก!ปึก!ปึก “อ๊า...อย่าเกร็ง” เสียงแหบพร่าดังออกมาจากคอของเขา ปากหนาโน้มลงมาประกบจูบปากของฉันอย่างเร่าร้อน โดยอวัยวะด้านล่างก็ยังทำงานของมันอย่างไม่ลดละ ฉันรู้สึกเกร็งร่างกายกระตุกถี่ๆ ก่อนจะปลดปล่อยอะไรบางอย่างออกมาจากตรงนั้นของฉัน “อื้อ...” “เสร็จแล้ว” ฉันไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เขาถาม ได้แต่นอนหอบหายใจถี่ๆ ความร้อนในตัวนั้นไม่มีท่าทีว่าจะหายไป แต่ก็รู้สึกลดลงกว่าก่อนหน้า "แต่ฉันยังไม่เสร็จ" ปึก!ปึก!ปึก “อ๊ะ...อ๊า... บะ..เบาหน่อย..ค่า อ๊า” “ตอดแน่นฉิบ!” แขนแกร่งของเขาจับขาของฉันแยกออกเป็นตัวเอ็ม ก่อนจะส่งแรงกระแทกกระทั้นเข้ามาเต็มแรง ฉันกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น จนสัมผัสได้ถึงรสเลือดฝาดๆที่ไหลออกมา ปึก!ปึก!ปึก!ปึก! “อ๊า.......” เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นก่อนจะปลดปล่อยน้ำอุ่นๆ ของเขาเข้ามาในตัวฉัน ฉันมองตรงนั้นของฉันกับเขาที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอย่างเขินอาย หอบหายใจถี่ๆอยู่ใต้ร่างหนา “พอยัง” ฉันไม่รู้เอาความใจกล้ามาจากไหน ส่ายหน้าปฏิเสธคำว่าพอที่เขาถามออกมา เขาเสยผมขึ้นลวกๆ ก่อนจะจับฉันนอนตะแคงข้าง แล้วสอดใส่เจ้านั่นของเขาเข้ามาจากทางด้านหลังโดยไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัว สวบ~ “อื้อ ...แสบ” “งั้นเอาออก” “ยะ...อย่า” ฉันอยากยกมือขึ้นตบปากตัวเองซักร้อยที เพราะความร้อนร่านในตัวฉันงั้นเหรอ ที่ทำให้ฉันกลายเป็นคนหน้าไม่อาย ต้องการสัมผัสจากเขาขนาดนี้ ปึก!ปึก!ปึก!ปึก “อ๊ะ....อ๊า...อย่าจับแรง ...อ๊ะ...อ๊ะ!” ฉันออกปากห้ามเมื่อเขากอดฉันซ้อนจากทางด้านหลัง มือหนาบีบเคล้นลงหน้าอกอวบอิ่มของฉันราวกับจะให้มันแหลกคามือ “อ๊า....แน่นฉิบ” ปึก!ปึก!ปึก “อ๊า...มันรู้สึกแปลกๆ ตรงนั้น” “บ้านฉันเรียกว่าเสียว” ปึก!ปึก!ปึก!ปึก “อ๊ะๆๆๆ อร๊ายยยยยย” ริมฝีปากร้อนฉ่า ถูกกดลงแผ่นหลังขาวเนียนของฉันจนไรขนลุกซู่ เอวสอบยังทำงานของมัน กระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เนิ่นนานหลายชั่วโมง จนสติของฉันขาวโพลนแล้วดับวูบลงไปในที่สุด ****************************** EP.3ผ่านไปอย่าไวว่อง เพราะไรท์ขยันมาก ว้ากๆๆๆ อย่าลืมกดใจ กดเพิ่มเข้าชั้น คอมเม้นให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more