“อ้าวคุณวา ดีขึ้นแล้วเหรอคะ” ขนิมเอ่ยถามลูกพี่เมื่อเห็นเธอเดินลงบันไดมา
“ดีแล้วววว”
ไม่ดีได้ไงก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
“แล้วคุณย่าล่ะ”
“ไปทำผมค่ะ คุณย่าฝากให้คุณวาเอาอาหารไปส่งคนที่โรงพยาบาลด้วยค่ะ”
“แล้วทำไมไม่ให้นายศักไปล่ะ”
“พี่ศักลาหยุดค่ะ”
“ขนิมไม่ไปล่ะ”
“หนิมขับรถไม่เป็น คุณวาก็รู้ ปกติหนิมก็เห็นคุณวาขอไปเองทุกที วันนี้แปลกๆ ทำไมไม่อยากไป”
ยัยขนิมมมยัยแสนรู้
“ก็วันนี้วาไม่ค่อยสบายไง”
“ค่ะ เดี๋ยวหนิมโทรให้คนงานที่สวนเอาไปส่งก็ได้ค่ะ”
“เออ เออ ไม่เป็นไรเดี๋ยววาไปเองก็ได้ แล้วมอเตอร์ไซค์อยู่ใช่มั้ย”
“ไม่อยู่ คุณย่าให้คุณนักเรียนหมอยืมขับไปทำงานค่ะ”
“อะไรนะ ทำไมคุณย่าให้ยืมมอเตอร์ไซค์ ทำไมไม่ให้ยืมรถเก๋ง โอ้ยยยย ขายหน้าหมด”
“คุณย่าให้ยืมรถเก๋งแล้ว แต่คุณนักเรียนหมอขอแค่รถมอเตอร์ไซค์”
“โถถถถ ติดดินจังเลยเนอะ”
“ใช่ค่ะ หล่อน่ารักนิสัยดี”
วาหันขวับมามองสาวใช้
