“เจ้าเปี๊ยกอย่าสะบัดขน หยุดเดี๋ยวนี้” วาดุสุนัขของเธอขณะที่พี่เบลล์กำลังอาบน้ำให้มัน
“หยุด หยุด! พี่เบลล์เปียกหมดแล้ว”
“วาจะไปดุมันทำไม มันไม่รู้เรื่องหรอก”
“พี่เบลล์ไม่รู้อะไรมันรู้เยอะจะตาย มันกำลังแกล้งเราค่ะ” วาพยายามปรามเจ้าหมาตัวป่วนของตัวเองก่อนจะเข้าไปช่วยชายหนุ่มฟอกสบู่เกาขนให้มัน
หลังจากค่ำคืนนั้น วายิ่งคลั่งรักชายหนุ่มมากขึ้นจนถึงขั้นถูกคุณย่าเรียกไปตักเตือนว่าอย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อ เป็นสาวเป็นนางอย่าออกนอกหน้าจนเกินงาม วาจึงสงบเสงี่ยมลงบ้างแต่ทุกครั้งที่มีโอกาสเธอก็มักจะออดอ้อนออเซาะชายหนุ่มอยู่เสมอ ซึ่งเขาเองก็เริ่มเปิดใจกับเธอมากขึ้นแต่ก็ไม่แสดงออกมากเพราะกลัวจะเป็นที่ครหา
เผลอแป๊บเดียวก็เข้าสู่อาทิตย์สุดท้ายของการฝึกงาน ชายหนุ่มมีเวลาพักหนึ่งอาทิตย์ก่อนเปิดเทอม เขาวางแผนจะกลับไปหาพ่อกับแม่ที่จวนผู้ว่า
“วาต้องคิดถึงพี่เบลล์แย่เลย”
“แล้ววากลับมอเมื่อไหร่เหรอ”
“ก
