และแล้วเช้าวันเสาร์แสนสดใสที่วาตั้งหน้าตั้งตารอก็มาถึง หญิงสาวตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าตรู่ ก่อนจะเยื้องกรายลงไปด้านล่างของบ้าน ทว่าต่อให้เธอคิดว่าตนเองตื่นเช้าแค่ไหนก็สายสุดในบ้านอยู่ดีเพราะคนที่นี่ตื่นกันตั้งแต่ตีห้าแล้ว
“อ้าวไหนว่าจะไปแต่เช้าล่ะ” คุณย่าเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะหลานสาวนั้นกำชับนักกำชับหนาว่าวันเสาร์มีนัดกับเพื่อนๆ ในตัวเมืองแต่เช้าตรู่
“นี่ยังไม่เช้าเหรอคะคุณย่า”
“เก้าโมงเนี่ยนะ แบบนี้เขาไม่เรียกเช้าแล้ว”
“ก็มันเช้าสำหรับคุณวานี่คะคุณย่า ปกติตอนนี้คุณวายังไม่ตื่นด้วยซ้ำ” ขนิมมิวายแซวลูกพี่สาว
“แหมมมมม แสนรู้จังเลยนะยัยหนิม! เดี๋ยวไม่ซื้อของมาฝากซะเลย”
“แต่วันนี้คุณวาสวยมากเลยนะคะ สวยสุดๆ ไปเลย ทั้งอำเภอนี้ไม่มีใครเทียบได้เลย” ลูกน้องสาวกลับลำแทบไม่ทันเพราะกลัวอดกินขนมเจ้าประจำ
“หัวไวใช้ได้ เดี๋ยวจะซื้อมาฝากเยอะๆ นะ” วาเอ่ยเสียงใส ขนิมรีบพยักหน้ารับ บ้ายอใ
