“ไม่เบลล์ไม่ต้องคิดถึงวาน้า เดี๋ยวเย็นวันศุกร์วาจะรีบไปหา”
“วามาวันเสาร์ก็ได้ จะได้ไม่เหนื่อย”
“ก็วาคิดถึงพี่เบลล์”
“วันเดียวเอง”
“วันเดียวก็มีความหมาย”
“งั้นพี่ตามใจวาก็แล้วกันนะ”
“ค่า”
วาหยิกแก้มชายหนุ่มเบาๆ อย่างเอ็นดูขณะที่เธอเดินมาส่งเขาที่รถ วันนี้ชายหนุ่มมาส่งเธอที่คอนโดของตนเองหลังจากไปค้างอ้างแรมกับพี่เบลล์เกือบเดือน วาเอ่ยลาอย่างอาลัยอาวรณ์ซึ่งก็ไม่ต่างจากแฟนหนุ่มที่แม้จะไม่ได้แสดงอาการอะไรมากนักแต่ทว่าสายตาก็อาวรณ์สุดๆ แต่ยังไงเสียวาก็ต้องกลับมาเพราะถ้าอยู่ที่ห้องพี่หมอกว่าคุณเธอจะตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวขับรถเดินทางคงสายกันพอดี
“แล้วเจอกันนะ”
“ค่ะ วารักพี่เบลล์นะ”
“พี่ก็รักวาครับ”
เขาเอ่ยเสียงเศร้าก่อนจะทั้งดึงหญิงสาวเข้ามากอดมาหอมหัวอยู่นานสองนาน
“พี่เบลล์ไปได้แล้ว มันจะดึกเอานะ ถ้ายังไม่ไปวาจะไม่ให้กลับแล้วนะ”
“อืออ เจอกันนะ”
หลังจากวันนั้นพี่เบลล์เองก็เห
