“พี่เบลล์”
“แพท!”
ชายหนุ่มชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวยืนรออยู่หน้าล็อบบี้
“พี่เบลล์จะไปเรียนใช่มั้ย เดี๋ยวแพทไปส่ง”
“ไม่เป็นไร แพทมีอะไร”
“แพทแค่อยากเจอพี่เบลล์ แพทคิดถึงพี่เบลล์ พี่เบลล์สบายดีมั้ย” เธอเอ่ยเสียงเศร้าหน้าสลด
“สบายดี พี่ต้องไปแล้วนะ สายละ” ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปทันที หญิงสาวพยายามร้องเรียกแต่ก็ไม่เป็นผลซึ่งไม่ได้เหนือความคาดหมายแต่อย่างใดเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ง่าย
แพทไม่ละความพยายามแค่นั้นเธอไปดักรอชายหนุ่มที่คณะในช่วงพักเที่ยงแต่เขารู้ทันจึงฝากให้เพื่อนซื้อข้าวมาให้
ตื้ดดดด ตื้ดดดดด
“พี่เบลล์”
“แพท”
“พี่เบลล์ คุยกับแพทก่อนได้มั้ย” หญิงสาวพูดเสียงสะอื้น
“แพทมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่เบลล์”
“พูดมาสิ”
“พ..พี่เบลล์ พี่เบลล์ออกมาเจอแพทได้มั้ยเย็นนี้ ที่ร้านเดิมของเรา แล้วแพทจะไม่วุ่นวายอะไรอีก”
“…”
“นะพี่เบลล์ แพทจะรอ”
ว่าแล้วหญิงสาวก็วางสายไป ใจลึกๆ ก็ก
