กระต่ายพยักหน้าและเดินออกไปขณะเปรมมองตามแล้วแอบยิ้มออกมาไม่รู้ตัว ดูทีรึแม่กระต่ายน้อยก็น่ารักไม่หยอก ท่าทางของหล่อนเหมือนทอมบอย ดูกระโดกกระเดกแต่พอแต่งตัวเป็นผู้หญิงกลับน่ารักและสวยอย่างไม่น่าเชื่อ หนุ่มใหญ่ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ แต่แค่คำแรกกลับสำลักพุ่งพรวด เขานิ่วหน้าและรีบเช็ดปาก
“โอย...เด็กตัวแสบ...กาแฟขมอย่างกับบอระเพ็ด...เดี๋ยวเถอะจะเอาคืนซะให้เข็ด”
หนุ่มใหญ่รำพึงกับตัวเองและทำท่าจะลุกขึ้นไปเอาเรื่องแม่กระต่ายจอมซนหากต้องชะงักเมื่อประตูห้องถูกผลักเข้ามาพร้อมกับนายดำซึ่งเป็นคนสนิทเข้ามาในห้องและเอ่ยว่า
“นายครับ...กินอะไรหรือยังครับเช้านี้”
“เนี่ย...เห็นมั้ยวะว่าฉันกินอาหารเช้าอยู่ แล้วเข้ามามีธุระอะไร”
“นายๆ...ผมแค่จะมาบอกนายเรื่อง...เอิ่ม...น้องสาวของไอ้เกรียงเจ้าของไร่ข้าง ๆ นี่ล่ะครับ”
“ยัยกระต่ายน่ะเหรอ มีอะไรก็ว่ามา” เขากล่าวแล้วนั่งกลับลงบนเก้าอี้ทั้งที่ยังขม
