ทอรุ้งเดินไปหยิบไอแพดบนโต๊ะคนพี่มา ภูผาได้แต่นั่งยิ้มๆเธองอลจนไม่พูดไม่จากับเขา เธอคงไม่รู้ว่ามันน่ารักมากจนคนที่นั่งทำงานอยู่อยากจับมาจูบให้หายน่ารักไปซะเลย
พรึบ !!
สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูง สาวเท้าเดินไปนั่งข้างคนตัวเล็กบนโซฟา ทอรุ้งขยับกายหนี ภูผาขยับตามคนตัวเล็กขยับไปจนสุดเมื่อไปต่อไม่ได้ก็ตั้งท่าจะลุกหนี แต่ภูผาที่ไวกว่ารวบคนตัวเล็กมานั่งลงบนตักแกร่งของตัวเอง
ทอรุ้งได้แต่ทำหน้าเลิ่กลักเพราะนี่คือครั้งแรกที่เธอนั่งตักผู้ชาย และครั้งแรกที่โดนหอมแก้มและเขาคือผู้ชายคนแรกที่ได้หอมแก้มเธอ
“ หนีทำไม ” ภูผาเอ่ยถามคนบนตักขึ้น ตาคมฉายแววความพอใจอยู่ไม่น้อย
“ ปล่อยเลยนะคะ ” คนตัวเล็กไม่ตอบ แต่กลับนั่งดุ๊กดิ๊กอยู่บนตัก ภูผาได้แต่กัดกรามแน่นยิ่งเธอขยับอย่างอื่นก็ยิ่งตื่นตัว
“ อย่าขยับ นั่งนิ่งๆ ” อีกคนก็ไม่คิดจะฟังยังยุกยิกยุกยิกอยู่บนตักแกร่ง
“ ถ้ามันแข็งก็รับผิดชอบด้วยนะครับ ” สิ้นคำพูดนั้นทอรุ้งนั่งตัวแข็งทือไปทันที มือเล็กกำหมัดขึ้นหมายจะทุบเจ้าของตัก…
“ ทุบ จูบ ถ้ายังดื้อพูดไม่ฟังเฮียปล้ำจริงๆนะ ” แขนเรียวเก็บหมัดลงทันที ทอรุ้งได้แต่นั่งด่าคนพี่อยู่ในใจ ภูผารู้ดีว่าอีกคนต้องกำลังนั่งด่าเขาอยู่แน่ๆ
” ทำแบบนี้ทำไมค่ะ “ ทอรุ้งไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ รู้จักกันมานานอย่างเก่งเขาก็แค่ลากเธอไปนั่นไปนี่ แต่การกระทำวันนี้ของเขามันไม่เหมือนอย่างที่ผ่านมา
“ จีบอยู่ ” ภูผาเอ่ยบอกนิ่งๆ
“ ห๊ะ ! จีบ ! ใครเขาจีบผู้หญิงแบบนี้กันค่ะ ” จีบอะไรหอมแก้มมั่งละ ขู่จูบ ขู่ปล้ำมั่งละนี่แบบนี้เขาเรียกจีบเหรอ
“ แล้วต้องจีบแบบไหนบอกเฮียมาครับ เฮียไม่เคยจีบใครเลยนะ ” คนหน้ามึนเอ่ยถามออกไป แขนแกร่งกระชับกอดคนบนตักแน่นขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆของคนบนตักมันทำให้สมองของเขาโล่งขึ้นมาทันที จู่ๆ …
แกร๊ก !
ประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาตามด้วยร่างหนาของอิฐ ทอรุ้งตกใจตั้งท่าจะลุกออกจากตักแต่คนพี่กลับกอดเอวเล็กไว้แน่น อิฐได้แต่มองทั้งสองยิ้มๆ เขาก็อยากรู้ว่าไอ้เพื่อนห่ามๆของเขาเวลามันจีบสาวมันจีบยังไง
“ เออ …. เชิญท่านรองตามสบายครับ ” อิฐที่เห็นสายตาแทบฆ่าเขาได้ของภูผาก็เดินออกจากห้องไปทันที งานการไม่ต้องรายงานหรอกเจ้านายจีบสาวอยู่
“ ไหนบอกเฮียมาสิ ต้องจีบแบบไหน ” ภูผากลับเข้าเรื่องอีกครั้ง คนตัวเล็กไม่ยอมตอบกลับหันหน้าหนีไปทางอื่น มือหนาจับที่ปลายคางเล็กให้หันมาสบตากับเขา ทอรุ้งนั่งนิ่งไปทันทีเมื่อเห็นรอยยิ้มหล่อที่คนพี่ส่งมาให้
“ ตอบมาเร็วต้องจีบแบบไหน “ ภูผาเซ้าซี้ถามเพราะเขาก็อยากรู้ว่าคนตัวเล็กจะตอบยังไง ใบหน้าหล่ออมยิ้มอยู่ตลอดเวลา ที่เห็นคนตัวเล็กเสียอาการเพราะเขา
“ น่ารักนะรู้ตัวรึป่าว หืม ! ” กระบอกตาสวยเบิกตากว้างขึ้นทันทีที่ได้ยินคนพี่พูดแบบนั้น แก้มนวลขึ้นสีแดงระเรื่อจนคนพี่ที่เห็นต้องยกนิ้วมาเขี่ยแก้มนิ่มๆนั้น เขาหมั่นเขี้ยวคนตัวเล็กมากแต่จะให้ทำอะไรไปมากกว่านี้ก็คงไม่ได้
“ หึ เขิลเหรอ “
” นี่เฮีย หยุดแกล้งได้มั้ยค่ะ “ ทอรุ้งเขิลจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแต่คนพี่ก็ยังกระเซ้าเย้าแหย่ไม่เลิก
“ ก็อย่าน่ารักสิ มันน่าหมั่นเขี้ยวรู้ไหม ” นิ้วแกร่งบีบไปที่จมูกเรียวเล็กของคนบนตักเบาๆ แม้จะแปลกใจกับการกระทำของตัวเองแต่ทุกการกระทำมันออกมาจากความรู้สึกจริงๆของเขา
“ ปล่อยได้รึยังค่ะ ” คนตัวเล็บวูบวาบไปหมด มันอันตรายเกินไปถ้าเธอจะต้องนั่งอยู่บนตักเขานานๆ
“ หอมแก้มก่อนแล้วปล่อยเลย ” ภูผาคนหน้ามึนอายุเยอะกว่าเล่ห์เหลี่ยมก็ย่อมเยอะกว่าแมวเหมี๊ยวเหรอจะสู้ราชสีห์อย่างเขาได้
” คนแก่เขาเจ้าเล่ห์แบบนี้ทุกคนมั้ยค่ะ“ ประโยคนั้นของคนตัวเล็กมันทำให้อีกคนหูตาลายขึ้นมาทันทีมันเหมือนโดนไม้หน้าสามฟาดเข้าที่หน้าอย่างจังเมื่อได้สติ…
” แก่แต่ไข่ยังแข็งนะครับ ลองไหม ? “
เพี้ยะ ! เพี้ยะ เพี้ยะ !
ฝามือเล็กฟาดซ้ำๆที่ต้นแขนคนพี่ เธอไม่คิดว่าภูผาจะทะลึ่งได้มากขนาดนี้ มือหนาลูบต้นแขนตัวเองป้อยๆ
” เขิลแล้วทำไมชอบตี แขนแล้วกอด แขนแล้วจูบบ้างได้มั้ยไม่เจ็บแถมฟินด้วย “ ใบหน้าหล่อยิ้มอย่างยียวนจนคนตัวเล็กอยากจะข่วนให้หน้าหล่อๆนี้แหกไปซะ ทอรุ้งที่อายแล้วอายอีก เขิลแล้วเขิลอีก
“ โอ้ย ! เฮียทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ค่ะ รุ้งจะฟ้องพี่ริน ปล่อยเลยนะคะถ้าไม่ปล่อยรุ้งโกรธ ”
“ ก็หอมเฮียก่อนสิ เดี๋ยวปล่อยเลยจริงๆ ”
“ ไม่ค่ะ แล้วปล่อยด้วย ” กระบอกตาสวยจ้องมองคนพี่ตาเขม็ง ทั้งสองนั่งทำสงครามสายตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ งั้น ตอบมาก่อนให้เฮียจีบมั้ย ”
“ ทำไมต้องเป็นรุ้งค่ะ ” เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมาขอจีบเธอ ภูผานักธุรกิจหนุ่มที่คนในสังคมก็ต่างรู้จัก
“ ก็ชอบคนนี้ ” นิ้วแกร่งชี้ไปที่หน้าอกคนตัวเล็กเบาๆเพื่อบอกให้อีกคนรู้ว่าเป็นเธอที่เขาชอบ ทอรุ้งนั่งมองคนพี่นิ่งตาคมจ้องมองคนบนตักอย่างขอร้อง แค่เธอตอบตกลงให้เขาจีบเขาพร้อมทำทุกอย่างที่เธอต้องการ
“ เฮียไม่เคยขอจีบใครเลยนะ เมื่อก่อนคิดว่าผู้หญิงเป็นเพศที่น่ารำคาญแต่พอมาเจอเด็กคนนี้กลายเป็นน่ารักสะงั้น ” ปากหยักเอ่ยพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกออกไป เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆกับทอรุ้งเธอเป็นคนที่น่ารักมากในสายตาเขา
กับวาวาที่เคยคบกันก็เป็นวาวาเองที่เป็นคนเข้าหาภูผาคบกัน 3 ปีแต่ภูผากลับไม่รู้สึกรัก ไม่รู้สึกอะไรด้วย เรียนอยู่ด้วยกันความรู้สึกเหมือนเพื่อนมากกว่าแฟนวันนึงที่รู้สึกว่ามันไม่ใช่เป็นภูผาที่ขอหยุดความสัมพันธ์กับวาวาและที่สำคัญไปกว่านั้น คือ ภูผารู้ว่าวาวาไปแอบมีอะไรกับคนอื่นมันเลยทำให้ภูผาไม่อยากไปต่อ
จนมารู้ที่หลังว่าที่ผ่านมากับวาวาเขาไม่ได้รัก ไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยเขาเฉยๆมากในตอนที่เลิกกันไป
ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยเสียใจ แต่กับทอรุ้งเขากลับอยากเจอ อยากให้คนตัวเล็กอยู่ใกล้ๆ อยากทำทุกอย่างเหมือนที่คนรักเขาทำกัน แต่เขาไม่อยากฝืนใจเธออยากให้ทุกอย่างเป็นไปเพราะความรู้สึกดีๆของเขาและเธอเท่านั้น
“ เฮียเคยมีแฟนมั้ยค่ะ ” ทอรุ้งเอ่ยถามคนพี่ขึ้น
“ เคยครับ ตอนสมัยเรียน ” สงสัยอะไรถามมาได้เลยเขาพร้อมจะบอกความจริงทุกอย่าง ถ้ามันจะทำให้เธอเชื่อใจเขา
“ เล่าให้ฟังได้มั้ยค่ะ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น ”
“ ได้ครับ ” ภูผาเล่าทุกอย่างให้ทอรุ้งฟังอย่างตั้งใจไม่มีปิดบัง ไม่มีโกหก ทุกอย่างที่ผ่านมาคนตัวเล็กจะได้รู้ ภูผาไม่เคยปริปากบอกใครเลยเรื่องวาวาทอรุ้งคือคนเดียวที่เขาตั้งใจจะเล่าให้ฟังและอยากที่จะเล่าให้ฟัง
^^