ปราบรักลูกสาวมาเฟีย

กูจีบน้องมึง

ทอรุ้งนั่งฟังอีกคนเล่าอย่างตั้งใจอยู่บนตักแกร่ง แขนแกร่งสองข้างก็กระชับกอดคนตัวเล็กไม่ยอมปล่อย ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากหนาคือเรื่องจริงทั้งหมด ตาคมคอยลอบมอง ลอบสังเกตุสีหน้าของคนตัวเล็กบนตักอยู่ตลอดเวลา ภูผาทำเพียงแค่ให้คนตัวเล็กไว้ใจและเชื่อใจเขาก็เท่านั้น

“ เขาก็ยังโทรหาเฮียอยู่ทุกวันแต่เฮียไม่เคยรับสายเขาเลยนะครับ จบก็คือจบจริงๆนะ ” มือหนาหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมาให้คนตัวเล็กดู ใบหน้าหล่อทำสีหน้าจริงจัง ไม่มีแววหยอกล้อ ขี้เล่น เหมือนอย่างเคย ถ้าเป็นเรื่องวาวาเขาไม่กังวลเลยเพราะเขาไม่ได้คิดไม่ได้รู้สึกอะไรเลย

“ ขอรุ้งคิดดูก่อนนะคะ ” คนตัวเล็กตอบยิ้มๆออกไป แต่คนฟังนี่สิสีหน้าไม่สู้ดีเลย

“ คิดนานมั้ย ตัดสินใจเลยไม่ได้เหรอครับ ” ใบหน้าหล่อกอดซบไปบนร่างเล็กพลางเอ่ยเสียงออดอ้อน ใจแกร่งวูบไหวไปทันที สิ่งเดียวที่ภูผาคิดคือ อาจจะเป็นเพราะเขาแก่เกินไปอีกคนเลยตัดสินใจยากรึป่าว เพราะคำพูดของเมฆมันทำให้ภูผาหมดความมั่นใจ

“ งั้นขอ จูบมัดจำ ไว้ก่อนได้มั้ยครับ ” ใบหน้าผละกอดออกมาเอ่ยยิ้มๆออกไป ไม่ตอบตกลงวันนี้ไม่เป็นไรขอจูบเรียกกำลังใจหน่อยก็ยังดีว่ะ

“ ไม่ค่…… ”

อือ !!!! ปัก ! ปัก !

ภูผาไม่คิดฟังคำปฏิเสธอะไรทั้งนั้น ปากหยักประกบจูบเรียวปากเล็กทันที มือเรียวทุบไปที่ไหลแกร่งของคนพี่ซ้ำๆจนภูผายอมปล่อยจูบ

“ ทำไมถึงชอบฉวยโอกาสแบบนี้ค่ะ ปัก ! ทำไม่ถึงเจ้าเล่ห์นัก ปัก ! ปัก ! ” ทอรุ้งทั้งพูดทั้งทุบวันนี้ทั้งวันเขาฉวยโอกาสกับเธอกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้

“ โอ้ย !! มือหนักจังว่ะ อีกนิดเดียวกระอักเลือดแล้วนะ ” ภูผาร้องเสียงหลงออกมาโดนทุบจนเจ็บไปหมด

“ ดีค่ะ เจ็บหนักๆเลยยิ่งดี ปล่อยได้รึยังค่ะ ” กระบอกตาสวยถลึงตาใส่อย่างเอาเรื่อง จนภูผาต้องยอมให้คนตัวเล็กลงจากตักไปอย่างแสนเสียดาย ใจยังอยากนั่งกอดอยู่แบบนี้

ทอรุ้งกลับมานั่งดูซีรี่ย์ต่อโดยที่ไม่สนใจอีกคนแต่ในใจกลับนึกไปถึงคำพูดต่างๆของเขาอยู่ตลอด ภูผาได้แต่นั่งทำงานอย่างหงุดหงิดที่อีกคนไม่สนใจเขาเลย ในใจนึกผู้หญิงอะไรทำไม่เย็นชาจังว่ะ ทีกับคนอื่นเห็นพูดนั่นพูดนี่ยิ้มหัวเราะได้ตลอดเวลา ใจอยากจะลุกขึ้นไปเขย่าถามซะให้มันหายสงสัยแต่ก็ ไม่กล้า

ช่วงค่ำของวันภูผาพาทอรุ้งมาส่งที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของพายุ ภูผามาที่นี่เป็นประจำอยู่แล้วแต่วันนี้เขาจะมาในฐานะคนที่กำลังจีบทอรุ้งอยู่

ทั้งสองเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกันพายุที่นั่งทำงานอยู่ได้แต่มองทั้งสองสลับกันไปมา แม้ในใจจะพอรู้อยู่บ้างว่าพี่เมียคิดยังไงกับน้องสาวเขาแต่ก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าทำมั้ยทั้งสองถึงมาด้วยกันได้ ทั้งที่มหาลัยกับบริษัทของภูผาอยู่ก็ไม่ได้ใกล้กันสักเท่าไหร่ ทอรุ้งเมื่อมาถึงก็ทิ้งภูผาเดินเข้าไปหาหลานๆทันที

“ กูจีบน้องมึงอยู่ ” ภูผาที่เห็นสายตาสงสัยของน้องเขยก็เอ่ย คิ้วคมของน้องเขยขมวดเข้าหากันทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน ตามมาด้วยรอยยิ้มมุมปากเล็กๆจนภูผา…

“ ยิ้มอะไรของมึง ” ภูผาเอ่ยถามขึ้นทันที

“ ป่าว รุ้งตกลงคบกับมึงแล้ว ” พายุเลยเข้าใจทันทีถึงเรื่องในแชทที่คุยกันตอนกลางวัน

“ ยังดิไอ้สัด ! น้องบอกขอคิดก่อน ”

ฮ่า ~ ฮ่า ~ ฮ่า

พายุระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมา เขานึกไว้แล้วว่าน้องสาวเขาจะต้องตอบแบบนั้น พายุนึกขำเมื่อเห็นสีหน้าปลงตกของพี่เขย

“ มึงบอกกูหน่อยดิ กูต้องทำยังไงให้น้องตอบตกลงว่ะ กูจริงใจนะเว้ย ! ” ภูผาพูดจริงเขาจริงใจ เขาตั้งใจมากกับทอรุ้งแต่คนตัวเล็กนี่สิเฉยจนเขารู้สึกกลัว

“ มึงต้องให้เวลารุ้งหน่อย ไม่ใช่คิดจะจีบวันนี้ให้น้องตกลงกับมึงเลยวันนี้ง่ายไปไหมว่ะ ” กูใจกว้างกว่ามึงเยอะครับไอ้พี่เขย ที่กูเมื่อก่อนเห็นมึงตั้งแง่กับกูจัง

“ ตอนมึงจีบน้องกูยากแบบนี้มั้ยว่ะ ”

“ กว่ากูจะได้น้องมึงมาเป็นเมียกูเฝ้าอยู่ 3 ปีมึงว่าง่ายไหม ? ” พายุเอ่ยขึ้นทันที

“ โธ่ ไอ้เหี้ย ! ให้กูรอ 3 ปี 4 ปีถึงตอนนั้นกู 30 ละ มึงดูสภาพกูด้วยครับ ”

ฮ่า ~ ฮ่า ~ ฮ่า ~

พายุระเบิดหัวเราะเสียงดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกไปถึงอายุของพี่เขย ก็ช่วยไม่ได้อยากเกิดก่อนเอง

“ กูไม่ขำนะเว้ย เครียดจนหัวจะระเบิดละ ” ภูผาหงิดหงิดงุ่นง่านเป็นอย่างมาก แทนจะที่จะให้คำปรึกษาได้กลับมานั่งหัวเราะใส่กูอยู่ได้

“ ถ้ากูจับปล้ำเลยได้มั้ยว่ะ ” ภูผาที่จนหนทางไม่รู้จะทำยังไงเขาไม่อยากรอ ไม่รู้คนตัวเล็กจะคิดกี่วัน คิดนานแค่ไหนถ้าคิดเป็นปีเขาไม่แย่เลยเหรอ

“ มึงก็ได้แค่ทีเดียว แล้วน้องกูก็จะไม่มองหน้ามึงอีก ไม่เชื่อมึงลองดู ” พายุรู้ว่าทอรุ้งเป็นคนพูดจริงทำจริง ถ้าบอกว่าไม่น้องเขาก็คือไม่จริงๆ แม้จะเป็นคนร่าเริง สนุกสนาน สดใสแค่ไหนแต่ก็ใจเด็ดอยู่พอตัว

“ เห้อ !!! อยากมีเมียกับเขาซะทีแต่แม่ง ไม่ง่ายเลยว่ะ ” ปากหนาพึมพำจนพายุนึกสงสาร พายุรู้ว่าภูผาจริงใจแต่เรื่องนี้คงต้องปล่อยให้น้องสาวเขาตัดสินใจเอาเอง

ภูผานั่งคุยกับน้องเขยสักพักก็เดินไปที่หลานๆที่นั่งเล่นอยู่กับทอรุ้ง ตาคมคอยลอบมองคนตัวเล็กอยู่บ่อยครั้ง เธอหัวเราะ ยิ้มแย้ม พูดคุยสนุกสนานกับน้องสาวของเขาต่างจากตอนที่อยู่กับเขามากเธอนิ่งมาก เฉยมากจนน่ากลัวเหมือนจะติดเย็นชาด้วยนิดๆ

จนดึกภูผาก็ขอตัวกลับ ภายในห้องนอนของภูผามือหนานอนกำมือถือราคาแพงไว้แน่น ในใจคิดจะส่งอะไรไปหาคนตัวเล็กดี จะจีบยังไงดีถึงอีกคนจะขอคิดก่อนแต่เขาก็ไม่สนแล้วจีบเลยเนี่ยแหละ เผื่ออีกคนจะใจอ่อน

เฮียภูผา : ทำอะไรอยู่นอนรึยังครับ

ภูผาส่งข้อความไปหาคนตัวเล็ก ผ่านไป 3 นาทีก็ไม่อ่าน 5 นาทีก็ไม่อ่าน 10 นาทีอีกคนก็ยังไม่อ่าน คนที่นอนอยู่บนเตียงดีดตัวขึ้นมานั่งหลังตรงทันทีพร้อมกดโทรออกไปหาคนตัวเล็ก… รอสายไม่นานอีกคนก็รับสาย จากหน้าเครียดหน้าตึกเมื่อกี้แปรเปลี่ยนเป็นมีรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้าหล่อ

” ค่ะ “

” เฮียส่งข้อความไปทำมั้ยไม่อ่านละ ทำอะไรอยู่”เมื่อเห็นปลายสายรับสายก็รีบถามขึ้นทันที

“ ขี้เกียจอ่านค่ะ ” คำตอบของคนตัวเล็กทำให้ใจแกร่งห่อเหี่ยวลงไปทันที

“ อย่าใจร้ายกับเฮียนักสิ ไม่สงสารกันบ้างรึไง ” น้ำเสียงที่แทบใจสลายนั้นมันทำให้ปลายสายอดที่จะอมยิ้มไม่ได้

“ แค่นี้ก็ใจร้ายแล้วเหรอค่ะ ”

“ ใจร้ายสิ ไม่เห็นจะสนใจเฮียบ้างเลยกับคนอื่นตัวเล็ก มีให้แต่รอยยิ้มทีกับเฮียทำไมเย็นชานักละ” ภูผาพูดจริงอย่างที่ใจคิดเธอดูเย็นชากับเขา ดูเว้นระยะห่างกับเขา

“ ตัวเล็กนอนเถอะเฮียไม่กวนแล้ว ฝันดีนะ คิดถึงนะครับ ” เมื่อเห็นอีกคนทำเหมือนไม่อยากคุยด้วยภูผาเลยตัดสินใจวางสายไปทันที ใบหน้าหล่อๆของหนุ่มนักธุรกิจกลับมาเคร่งเครียดขึ้นอีกครั้ง

ในใจวูบไหวไปหมดได้แต่คิด ความรักมันไม่ง่ายขนาดนี้เลยเหรอว่ะ ร่างหนาล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างอีกครั้งในสมองคิดวุ่นวายไปหมดไม่นานภูผาก็หลับไปจากความเหนื่อยล้าของการทำงานและความเครียดที่มีทำให้เขาหลับไปได้ง่ายๆ

ด้านทอรุ้ง หญิงสาวนั่งคิดไปถึงเรื่องต่างๆของภูผารวมทั้งเรื่องที่เขาบอกเธอว่า ผู้หญิงคนนั้นยังโทรหาเขาทุกวัน ถึงแม้จะไม่มีร่องรอยของการรับสายแต่เธอจะเชื่อได้ยังไง อีกอย่างเขารู้จักกันมาก่อนเขาเคยคบหากันมาก่อนถ้าวันนึงผู้หญิงคนนั้นกลับมาความสัมพันธ์ของทั้งสองจะต่อกันติดอีกครั้งรึป่าวแล้วเธอจะไปอยู่ตรงไหนของความสัมพันธ์นั้น ทอรุ้งคิดไปมากมายต่างๆนานาๆ หรือเธอควรให้โอกาสเขาดี

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้หญิงสาวหลุดออกจากพะวังของความคิดสองขาเรียวเดินไปเปิดประตูพบว่าเป็นพายุพี่ชายของเธอนั่นเอง

“ นอนยังขอพี่คุยหน่อยได้มั้ย ” พายุที่คิดไปคิดมาก็รู้สึกสงสารพี่เขยเลยตัดสินใจเดินมาหาน้องสาวถึงที่ห้อง

“ ยังค่ะ พี่พายุมีอะไรค่ะ ”

“ เฮียมันบอกพี่ว่ามันจีบรุ้ง รุ้งติดตรงไหนๆบอกพี่หน่อยสิ ” พายุเองก็อยากรู้ว่าน้องสาวติดเรื่องอะไรเพราะในสายตาพายุพี่เมียเขาก็เป็นคนดีคนนึง ทำงานเก่งและตั้งแต่รู้จักกันมาเขาไม่เคยเห็นภูผาไปมั่วผู้หญิงที่ไหนเลย แน่นอนว่าถ้าภูผามีนิสัยมั่วผู้หญิงเขาก็จะขัดขวางมันทุกทาง

“ คือ รุ้งกลัวค่ะ รุ้งกลัวเขาจะไม่เหมือนพี่พายุ ” เธอเห็นในความรักของพี่ชายที่มีให้พี่สะใภ้เธอมาตลอด มือหนาดึงน้องสาวเพียงคนเดียวเข้ามากอดแน่นพลางลูบหัวน้องสาวเบาๆ

“ ไม่มีใครเหมือนกันรุ้ง รูปแบบความรักของใครก็ของมันพี่รักพี่รินในรูปแบบของพี่เอง การแสดงความรักการจัดการความรักของใครก็ของมัน ไม่มีใครเหมือนพี่ได้และพี่ก็ไม่เหมือนใครด้วย เฮียเขาก็จะมีรูปแบบความรักเป็นของเขาเอง รุ้งเท่านั้นที่จะได้เห็น อย่ากลัวผิดหวัง อย่ากลัวเสียใจ เราจะเสียใจกว่าถ้าสิ่งเหล่านั้นมันหลุดมือเราไป แล้วเรามาเห็นค่าของมันทีหลัง “

” เข้าใจที่พี่พูดไหม ลองให้โอกาสเฮียเขาได้พิสูจน์ตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นรุ้งยังมีพี่อยู่ตรงนี้เสมอ “

พายุเห็นถึงความลังเลของน้องสาวและเห็นถึงความจริงใจของพี่เมียด้วยเช่นกัน

^^