หลังเลิกเรียนของวันเดียวกัน ภายในรถยนต์ของธีร์ธัชมีหนูน้อยอิงฟ้านั่งอยู่ในคาร์ซีทด้านเบาะหลังคนขับเช่นเคย สายตายังคงจับจ้องมองดูเม็ดฝนที่เกาะอยู่บนกระจก รถค่อย ๆ วิ่งแล่นไปตามทางเพื่อกลับบ้าน ธีร์ธัชขับรถมารับลูกสาวเองเพราะวันนี้เขาไม่ต้องออกไปพบลูกค้าที่ไหน
“พ่อขา”
เสียงเรียกที่หวานหูดังขึ้นอีกครั้ง ธีร์ธัชเหลือบสายตามองกระจกหลังจ้องหน้าสบตากับลูกสาวและยิ้มให้ทันทีเลย
“ว่าไงครับลูก”
“วันนี้มีคนมาเล่านิทานที่โรงเรียนด้วยค่ะ” น้ำเสียงที่ฟังดูตื่นเต้น ทำให้ธีร์ธัชต้องยิ้มตามได้เสมอ เขาให้ความสนใจกับคำบอกเล่าที่ลูกอยากเล่าให้ฟังในตอนนี้มาก
“เหรอครับลูก ดีจังเลย แล้วพี่เขาเล่าสนุกไหมครับ?”
“สนุกมาก กอไก่ล้านตัวเลยค่ะพ่อ พี่เขาเล่านิทานเสียงเพราะมากเลยค่ะ แบบนี้เลยนะคะ เดี๋ยวหนูจะเล่าให้พ่อฟัง”
ก่อนที่ลูกสาวจะเริ่มทำเสียงนุ่ม ๆ ล้อเลียนเหมือนเสียงอัยวาที่เล่ามาวันนี้ จนธีร์ธัชอดหัวเราะออ
