My Mafia หลอกรักให้ตายใจ

MY MAFIA. 5

MY MAFIA. 5

K.Speedway

ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมดึกขนาดนี้แล้วทำไมฉันถึงไม่นอน ฉันมานั่งทำอะไรอยู่ในสนามแข่งรถแห่งนี้ ก่อนหน้านี้ยัยฟ้าใสโทรชวนฉันให้มาหาเจ้าขุนเป็นเพื่อนมันหน่อย ตอนแรกฉันก็ปฏิเสธมันไปนะ คือฉันอาบน้ำเตรียมจะเข้านอนเรียบร้อยแล้ว แต่ยัยฟ้าใสน่ะสิงัดไม้ตายไม้เด็ดมาอ้างฉัน...นั่นก็คือมันบอกฉันว่าถ้าฉันมาฉันจะได้เจอกับเพื่อนไอ้เจ้าขุนครบแก๊งเลย! มันเลยทำให้ฉันตาลุกวาว

แต่เดี๋ยวก่อน ถึงฉันจะบ้าผู้ชายแต่ก็ไม่ได้บ้าขนาดนั้นหรอกนะ อีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันยอมมาที่นี่ ก็คือฉันอยากมาเห็นหน้าไอ้คนที่ชื่อเวกัส ฉันจำชื่อนี้ได้ขึ้นสมองเลยล่ะ แล้วก็จำได้ดีด้วยว่าเขาทำอะไรกับฉันไว้บ้าง ก็เลยอยากมาเห็นกับตาว่าหน้าตาเขาจะอุบาทว์แค่ไหน จะอุบาทว์เหมือนนิสัยหรือเปล่า

ฟิ้วววว!~

"เฮ้ยๆ เหมือนไอ้วินเซนต์จะแซงเลยว่ะ" ไอ้ทราฟฟิคที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นสุดๆ เมื่อเห็นว่ารถของวินเซนต์กำลังจะพุ่งขึ้นมาแซงรถของไอ้คนที่ชื่อเวกัส!

ดี! แซงเลยวินเซนต์ ถ้ารอบนี้วินเซนต์ชนะฉันจะดีใจมากแล้วก็คงสะใจมากๆ ด้วย

"หึ! กูว่าหมาหยอกไก่ว่ะ" ไอ้เจ้าขุนพูดเสริมขึ้นมาเมื่อเห็นรถของวินเซนต์แซงรถอีกคันไปแล้ว

"..." ส่วนไอ้พัตเตอร์ก็นั่งดูนิ่งๆ เงียบๆ ตามสไตล์ของมัน โดยไม่พูดอะไร

"มึงอะไรคือของเดิมพันรอบนี้เหรอ" ฉันหันไปสะกิดถามไอ้ทราฟฟิคที่จ้องดูการแข่งรถอย่างใจจดใจจ่อ คงไม่มีใครยอมลงแบบฟรีๆ หรอกจริงมั้ย ถ้าแบบนั้นก็คงจะเป็นคนดีเกินไป

"กูก็ไม่รู้ว่ะ...ไอ้วินเซนต์มันยังไม่บอก ส่วนไอ้กัสมันบอกว่าไม่เอาอะไร"

ฉันขอถอนคำพูด ที่บอกว่าคนที่แข่งแบบไม่เอาอะไรคือคนดี ถือว่าฉันไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นเลยก็แล้วกัน

ฟิ้วววววว!~

"เฮ้ยๆ ไอ้วินเซนต์ชนะว่ะ!" เสียงของจีโน่ดังขึ้นมาทันทีที่เห็นของวินเซนต์วิ่งเข้าเส้นชัยไป

"เป็นไปได้ยังไงวะ" ส่วนไอ้ทราฟฟิคก็พูดขึ้นอย่างงงๆ ทันที

"กูว่ามันแปลกๆ" ตามด้วยเจ้าขุน

"กูก็คิดงั้น" พัตเตอร์พูดอย่างเห็นด้วยโดยที่ยังไม่ละสายตาจากสนามเลย

"ทำไมเหรอ? ถ้าวินเซนต์ชนะมันแปลกยังไง" แล้วยัยฟ้าใสถามขึ้นมาท่ามกลางความสงสัยของทุกคน และมันก็เป็นคำถามที่ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน วินเซนต์ชนะแล้วมันยังไง ทำไมพูดเหมือนว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ วินเซนต์น้องฉันก็ขับรถเก่งนะ!

"เปล่า...พวกฉันแค่สงสัย ปกติไอ้เวกัสมันไม่เคยแพ้ใคร" เป็นเจ้าขุนนั่นเองที่หันไปตอบคำถามของยัยฟ้าใส

"ก็ใช่ว่าจะชนะได้ตลอดนี่" คำตอบของเจ้าขุนทำให้ฉันเผลอพูดออกไปด้วยความหมั่นไส้ ปกติไม่เคยแพ้ก็แพ้บ้างจะเป็นไร หมั่นไส้

"ยังเคือง?" ไอ้ทราฟฟิคหันมาเลิกคิ้วถามฉัน คงจะหมายถึง Sex Phone คราวก่อนแหละ

"ไม่ได้เคือง แต่กูเกลียด!"

"ลืมๆ ไปเถอะ มันไม่ได้จริงจังอะไรหรอก"

"พูดเหมือนมันลืมได้ง่ายๆ" ฉันพูดขึ้นไปอย่างเซ็งๆ แล้วหยิบแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมาดื่มแบบจิบๆ ดื่มเยอะไม่ได้เดี๋ยวเมา และเรื่องนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะสามารถลืมได้ง่ายๆ หรอกนะ คิดดูสิ ว่าสาวโสด บริสุทธิ์ผุดผ่อง ที่ประพฤติตนอยู่ในศีลธรรมอันดีงามมาตลอดอย่างฉัน ต้องมาเจอไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาทำตัวหยาบคายใส่ รู้จักกันเหรอ? ก็ไม่!

คอยดูเถอะ! หลังจากที่ฉันได้เห็นหน้าของเขาแล้ว ถ้าเจอที่ไหนฉันจะไม่ย่างกร่ายเข้าไปเฉียดใกล้เลยคอยดู กลัวติดเชื้อความเลว!

"เฮียกัสกับไอ้วินเซนต์แข่งกันต่ออีกรอบว่ะ" ซิกซ์เซ้นส์พูดขึ้นเมื่อเห็นรถทั้งสองคันไปที่จุดสตาร์ตอีกครั้ง

"เพื่ออะไรวะ?" ไอ้ทราฟฟิคพูดขึ้นอย่างสงสัย

"รอบนี้เฮียกัสจะแก้ตัวหรือเปล่า" จีโน่พูดพลางทำหน้าคิดไปด้วย

"ก็อาจจะใช่" ทราฟฟิค

"...แต่กูว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น" เจ้าขุนพูดขึ้นมาบ้าง

"หรือว่าไอ้วินเซนต์เปลี่ยนใจอยากได้นาฬิกาไอ้กัสวะ"

จากนั้นทุกคนก็ต่างพูดถกเถียงเรื่องที่สองคนนั้นแข่งรถกันอีกรอบ ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะฉันไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว จะแข่งก็แข่งกันไปสิ

"คิดไว้ไม่มีผิด ว่ารอบนี้เฮียกัสต้องเอาคืนแน่ๆ" จีโน่พูดขึ้นเมื่อการแข่งขันรอบที่สองจบลง แล้วคนที่ชนะก็คือไอ้บ้าเวกัสนั่นแหละ และเรื่องนี้ก็กลับมาเป็นประเด็นถกเถียงกันในวงอีกครั้ง พวกผู้ชายนี่ก็นะ จริงจังไปหรือเปล่า กะอีแค่แข่งแพ้แข่งชนะ ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ

หลังจากที่นั่งฟังพวกเขาถกเถียงกันไปได้สักพักฉันก็เริ่มรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา ก็เลยลุกออกมาเข้าห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆ ห้องรับรองที่ใช้นั่งกินเหล้ากัน ระบบความปลอดภัยที่นี่ดีมาก มันเลยทำให้ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำคนเดียวได้แบบสบายๆ ไม่ต้องกลัวอะไร เพราะบริเวณนี้คนนอกไม่สามารถเข้ามาได้ เออดีแบบนี้ก็น่ามาบ่อยๆ หน่อย

"อ้าวพี่หอม มาได้ไงอะ?" และระหว่างทางที่ฉันเดินไปห้องน้ำ ฉันก็เดินสวนกับวินเซนต์ที่เดินมาพอดี สงสัยจะกลับเข้าไปในห้องนั้นล่ะมั้ง

"พอดีพี่มาเป็นเพื่อนยัยฟ้าใสน่ะ มันมาหาไอ้เจ้าขุน"

"อ๋อ...แล้วนี่พี่ขับรถมา?" วินเซนต์พยักหน้าเข้าใจก่อนจะถามฉันอีกครั้ง

"เปล่าๆ คนของเจ้าขุนไปรับ"

"งั้นเดี๋ยวผมไปส่งตอนกลับ"

"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวพี่กลับกับไอ้ทราฟก็ได้ บ้านพี่ทางผ่านมันพอดี เราจะได้ไม่ต้องวนรถกลับไปกลับมา" วินเซนต์น่ะอยู่คอนโดฯ และทางไปบ้านฉันกับคอนโดฯ ของวินเซนต์น่ะมันคนละทางกันเลย เพราะฉะนั้นให้ฉันกลับกับไอ้ทราฟฟิคง่ายกว่า

"เฮียทราฟจะยอมไปส่งพี่เหรอ ผมเห็นเฮียแกหิ้วสาวไปด้วยทุกวัน"

"เรื่องนั้นมันเป็นปัญหาของมัน ถ้าพี่บอกให้มันไปส่ง มันก็ต้องไปส่งพี่"

"บังคับว่างั้น?" วินเซนต์ถามกลั้วหัวเราะ

"ใช่"

"โอเคๆ ถ้ายังไงบอกผมนะ ผมไปส่งได้"

"จ้าๆ ขอบใจมาก"

"...แล้วนี่กำลังพี่จะไปไหน"

"อ้อ เข้าห้องน้ำน่ะ พี่ไปก่อนนะ" ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆ คือเมื่อกี้เดินเกือบถึงแล้ว แต่เจอวินเซนต์ก่อนก็เลยต้องหยุดคุย

"ครับๆ เดี๋ยวผมเข้าไปข้างในก่อน"

"เออวินเซนต์ แม่บ่นคิดถึงเราน่ะ ว่างๆ ก็เข้าไปหาท่านหน่อยนะ" ฉันพูดขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นได้ ว่าแม่บ่นอยากเจอวินเซนต์

"อ่อครับ ผมก็ว่าจะเข้าไปหาคุณป้าอยู่เหมือนกัน เดี๋ยวว่างๆ ผมจะแวะไปนะ"

"โอเค พี่จะได้ไปบอกแม่ไว้ว่าหลานชายสุดที่รักของท่านจะไปหา"

จากนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อเพราะฉันก็เริ่มปวดฉี่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ก็เลยต้องรีบเดินมาเข้าห้องน้ำ ส่วนวินเซนต์ก็เดินเข้าห้องนั้นไป

"ฟู่ว~ ค่อยยังชั่ว" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับเดินไปล้างมือที่อ่างล้างหน้า พอล้างมือส่องกระจกเรียบร้อยแล้ว ฉันก็หมุนตัวเดินออกจากห้องน้ำทันที

ตุ้บ!

"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" เพราะมัวแต่ก้มหน้าและความไม่ระวังของฉันทำให้ฉันเดินชนใครก็ไม่รู้เข้าอย่างแรง ทำให้ฉันต้องรีบพูดขอโทษเขาไปอย่างรู้สึกผิดทันที

"ซุ่มซ่าม"

แต่ที่ได้กลับมานั้น... เอ๊ะ! เสียงคุ้นๆ?

เขาพูดกลับมาด้วยเสียงนิ่งๆ พร้อมกับเดินผ่านไปโดยไม่สนใจที่จะหันมามองหรือช่วยฉันที่ล้มมากองกับพื้นเลยแม้แต่นิดเดียว

ก็รู้ว่าฉันผิด แต่น้ำใจอะไม่มีเลยหรือไง หน้าฉันก็ไม่มอง เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้ชายนิสัยเสียแบบนี้...นี่ไม่รวมกับไอ้ Sex Phone นะ เพราะไอ้บ้านั้นมันเกินคำว่าเหี้-ไปเยอะ พูดแล้วขึ้นเลยว่ะ!

ตอนแรกก็คิดว่าจะไม่อะไรกับคนประเภทนี้ละ แต่พอนึกถึงแล้วมันกลับทำให้อารมณ์ฉันพุ่งปรี๊ดขึ้นมาเลย และมือของฉันมันก็ไวกว่าความคิด รีบถอดรองเท้าส้นสูงของตัวเองแล้วปาใส่หัวของไอ้ผู้ชายที่เดินผ่านฉันไปอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

ปึก! ตุ้บ!!

เขาหยุดเดินทันทีที่รองเท้าฉันกระทบโดนหัวของเขา และฉันก็ไม่เห็นสีหน้าของเขาด้วยว่าเขาทำหน้าแบบไหนอยู่ เพราะตอนนี้เขาไม่ได้หันหน้ามาแต่อย่างใด แค่หยุดเดินก็แค่นั้น

"เป็นผู้ชายประสาอะไรวะ ชนผู้หญิงล้มแล้วไม่คิดจะช่วยเลยหรือไง" ถึงฉันจะเป็นคนชนก็เถอะ แต่เขาเป็นคู่กรณี และก็เป็นผู้ชายอีกต่างหากควรมีความเป็นลูกผู้ชายหรือมีน้ำใจสักนิดมะ? แต่นี่อะไรหน้าฉันยังไม่มองเลยด้วยซ้ำ

เขาค่อยๆ หมุนตัวกลับมาด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่แววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขามองไปที่รองเท้าของฉันที่ตกอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะเดินกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ชวนขนลุก

"เมื่อกี้...เธอโยนอะไรมา"

และพอเขาพูดจบมันก็ทำให้ฉันต้องรีบขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยทันที เพราะน้ำเสียงแบบนี้ ฉันว่าฉันจำมันได้ขึ้นใจเลยล่ะ ก็ไอ้บ้า Sex Phone ไง!

พอฉันเงียบไม่ตอบคำถามเขา มันก็ยิ่งทำให้เราเริ่มแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าให้เห็นได้อย่างชัดเจน ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้งอย่างเสียงดัง!

"หูหนวกหรือไง ฉันถามว่าเมื่อกี้เธอโยนอะไรมา!"

"มีตาก็แหกตาดูเองสิว่าฉันโยนอะไรไป! หรือว่านายแยกไม่ออกระหว่างรองเท้ากับอาหารของเหี้ย!"

"!!!"