My Mafia หลอกรักให้ตายใจ

MY MAFIA. 4

MY MAFIA. 4

Vegus talk.

K.Speedway

"มึงทำเพื่อนกูประสาทเสียมาก" ไอ้ทราฟฟิคพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเซ็งๆ เมื่อผมเดินเข้ามานั่งในห้องรับรองในสนามแข่งรถของไอ้เจ้าขุน

"หึ ยัยนั่นเอาไปฟ้อง?" ผมถามมันกลับไปพร้อมหยิบแก้วเหล้าที่พนักงานเพิ่งเอามาวางให้ขึ้นมากระดกจนหมดแก้ว

"ไม่ใช่แค่ฟ้องนะมึง แม่งด่ากูด้วยนี่ดิ"

"ขนาดนั้นเลย?"

"เออดิ มึงแม่งทำเอากูปวดหัวไปด้วยเลย"

"ก็แค่ขำๆ น่า กูไม่ได้จริงจังอะไรสักหน่อย" ก็ใครใช้ให้ยัยนั่นโทรมาในจังหวะที่ผมกำลังกินนางแบบอยู่พอดีล่ะ

ไอ้ทราฟฟิคมันมองหน้าผมเซ็งๆ ก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว สงสัยคงจะโดนยัยนั่นวีนมาหนักอยู่เหมือนกันถึงได้ดูอาการหนักขนาดนี้

ส่วนผมที่พูดออกไปแบบนั้น ก็แค่ขำๆ ไม่ได้คิดจริงจังหรืออยากมีอะไรกับยัยนั่นขนาดนั้นหรอก

...แต่ถ้าได้จริงๆ ก็จะดีมาก...

และผมก็รู้อยู่แล้วว่าคนที่โทรเข้ามาคือยัยนั่น เพราะก่อนหน้าที่ผมจะได้รับโทรศัพท์ของเธอ ไอ้ทราฟฟิคมันได้โทรมาคุยกับผมก่อนแล้ว มันบอกผมว่าเพื่อนของมันที่ชื่อต้นหอมจะโทรหาผม ส่วนเรื่องที่ว่าเธอจะโทรมาทำไม ไอ้ทราฟฟิคมันก็เล่าให้ผมฟังแล้วคร่าวๆ และผมก็บอกมันไปแล้วว่าผมก็กำลังสืบเรื่องนี้ให้ไอ้เจ้าขุนอยู่เหมือนกัน...ก็เลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก

พอผมวางสายจากไอ้ทราฟฟิคไปได้สักพัก นางแบบคนที่ผมซื้อมาก็มาถึงบ้านผมพอดี และในระหว่างที่ผมกำลังกินนางแบบนมโต ยัยต้นหอมเพื่อนของไอ้ทราฟเธอก็โทรเข้ามาขัดจังหวะที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มผมพอดี มันเลยทำให้ผมค่อนข้างที่จะหงุดหงิด! ผมก็เลยจัด Sex Phone สั่งสอนให้เธอฟังไป

ความจริงผมรู้จักและเคยเห็นยัยต้นหอมเพื่อนของไอ้ทราฟฟิคคนนี้อยู่หลายครั้ง แต่เธอน่าจะไม่เคยเห็นและไม่รู้จักผมหรอก และที่ผมรู้จักเธอก็เป็นเพราะว่าผมจำเป็นต้องรู้ข้อมูลคนรอบตัวของเพื่อนและน้องๆ ของผมทุกคน ส่วนหนึ่งเพราะผมเป็นมาเฟีย คนจ้องจะทำลายผมมีเยอะมาก ซึ่งบางคนมันก็ไม่เลือกเล่นงานที่ผมโดยตรง แต่มันจะเล่นคนใกล้ตัวของผมแทน ผมก็เลยส่งคนไปสอดส่องดูแลเพื่อนๆ ของผมแต่ละคนด้วย เพื่อความสบายใจของผมและความปลอดภัยของพวกมัน...เพราะแบบนี้มันเลยทำให้ผมรู้จักยัยต้นหอมอะไรนั่นไปด้วย

และผมบอกตรงๆ เลยว่า...ถึงแม้ยัยต้นหอมอะไรนั่นจะไม่ใช่สาวนมโน หรือเป็นคนที่แต่งตัวเซ็กซี่จ๋าอะไรขนาดนั้น แต่ผมรู้สึกว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดผมเป็นอย่างมาก จนมีความคิดผุดขึ้นมาในหัวผมทุกครั้งที่ผมได้เจอเธอ ถึงแม้จะเจอแบบผ่านๆ ก็เถอะ และความคิดนั้นของผมก็คือ...ผมอยากลองมีอะไรกับเธอสักครั้ง ผมอยากรู้ว่าเธอจะเด็ดแค่ไหน...ถึงได้มีแรงดึงดูดผมมากขนาดนี้

"รอบนี้ใครจะลงแข่งกับกู" ผมถามขึ้นมาเมื่อเพื่อนๆ และน้องๆ ของผมทุกคนคนทยอยมากันจบครบทุกคนแล้ว มีผม ทราฟฟิค เจ้าขุน แล้วก็พัตเตอร์ ผมกับพวกนี้จะอายุเท่ากัน แล้วก็มีรุ่นน้องที่อายุห่างกันไม่เยอะเท่าไหร่อย่างไอ้วินเซนต์ ไอ้จีโน่ ไอ้ซิกซ์เซ้นส์อยู่ด้วย

"โห่ ไม่เอาอะ แข่งกับเฮียกัสทีไรพวกผมแพ้ทุกที" ไอ้ซิกซ์เซ้นส์มันพูดขึ้นมาทันทีที่ผมถามจบ

"พวกมึงก็แข่งให้ชนะกูสิวะ"

"พูดเหมือนมันง่ายนะเฮีย"

"ก็คิดกันแต่แบบนี้ไง ถึงไม่ชนะกูสักที"

"มึงจะไม่ให้มันคิดได้ไงวะ ก็เวลาพวกมันแข่งกับมึงทีไร ก็ไม่เคยชนะมึงได้เลยสักครั้ง" ไอ้ทราฟฟิคพูดเสริมขึ้นมา

"ยิ่งไม่ชนะ ก็ยิ่งต้องทำให้ตัวเองชนะมั้ยวะ" เพราะผมคิดแบบนี้มาตลอด มันเลยทำให้ผมมาอยู่จุดนี้ได้ ถ้ามีใครเหนือกว่าผม ผมก็จะยิ่งฝึกฝนตัวเองให้หนัก เพื่อที่จะเหนือกว่าคนคนนั้นให้ได้! เพราะผมไม่ชอบที่ตัวเองจะต้องเป็นที่สองหรือเป็นรองใคร

"ผมว่าการแข่งรถมันไม่ใช่ทางของผมว่ะเฮีย" ไอ้ซิกซ์เซ้นส์พูดขึ้น และผมก็จะไม่เถียงมันด้วย เพราะผมดูออกว่าใจมันไม่ได้กับอะไรแบบนี้ ไอ้นี่มันแค่ชอบความเร็วแต่ไม่ได้จะจริงจังกับเรื่องพวกนี้

"เออๆ แล้วสรุปจะไม่มีใครแข่งกับกู" ผมถามอีกครั้งแล้วหันไปมองหน้าพวกมันทุกคน ไอ้พัตเตอร์กับไอ้เจ้าขุนสองคนนี้มันก็ฝีมือสูสีกันกับผมนะ แต่ผมไม่หวังให้พวกมันมาแข่งด้วยอยู่แล้ว เพราะมันสองคนชอบนั่งดูเฉยๆ มากกว่า ไม่ค่อยชอบแข่งอะไรพวกนี้เท่าไหร่ นานๆ ทีผมถึงจะเห็นมันจะยอมแข่งด้วย

"...เดี๋ยวผมจะแข่งกับเฮียเอง" ผมหันไปมองไอ้วินเซนต์ที่พูดขึ้นมาด้วยสีหน้านิ่งๆ ถ้าผมดูไม่ผิดผมคิดว่ามันคงกำลังมีเรื่องให้ต้องคิดอยู่แน่ๆ

"โอเค! ถ้ากูชนะกูไม่เอาอะไร แต่ถ้ามึงชนะมึงอยากได้อะไรมึงเอาไป" พอมันบอกว่าจะแข่งกันผม ผมก็พูดข้อเสนอขึ้นไปทันที คือผมแค่อยากแข่งเอามันเฉยๆ ไม่ได้อยากได้อะไรอยู่แล้ว

"โห่ กูเปลี่ยนใจลงแข่งทันมั้ยเนี่ย" ไอ้จีโน่พูดขึ้นพร้อมทำหน้าเสียดาย

"มึงอยากได้อะไรจากมัน?" ไอ้พัตเตอร์ที่นั่งเงียบอยู่นานหันไปถามน้องชายมันทันทีที่น้องมันพูดจบ จีโน่เป็นน้องชายแท้ๆ ของพัตเตอร์ แต่พวกมันสองคนก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเท่าไหร่หรอก นานๆ เจอกันทีก็เลยจะดูเหมือนว่าพวกมันไม่ค่อยสนิทกัน

"นาฬิกา"

ผมหันหน้าไปมองไอ้จีโน่ทันทีที่มันบอกว่าอยากได้นาฬิกา กับอีแค่นาฬิกามันซื้อเองไม่ง่ายกว่ามาแข่งรถกับผมเหรอ เงินมันก็มีไม่ใช่น้อยๆ จีโน่มันมองหน้าผมก่อนจะพูดต่อ...

"...ทั้งหมดที่เฮียกัสมี"

"ไอ้สัส!" และคำพูดของมันทำให้ผมต้องด่ามันไปพร้อมกับชูนิ้วกลางใส่มันไปด้วย นาฬิกาเป็นสิ่งเดียวที่ผมไม่คิดจะเอามาลงเดิมพัน ไม่ว่าจะเป็นกรณีไหนๆ เพราะไม่ใช่แค่ว่ามันแพงมากอย่างเดียว แต่มันเป็นของหายาก ผมสะสมมาตั้งแต่สมัยผมยังเป็นเด็กๆ ผมกล้าพูดได้เลยว่านาฬิกาของผมแต่ละเรือนหายากกว่าอิทธิพลที่ผมมีอยู่ตอนนี้ซะอีก

"ไม่กล้าเหรอวะ?" ไอ้ทราฟฟิคพูดแทรกขึ้นมาอย่างท้าทายผม พอเห็นเรื่องอะไรแบบนี้นี่ไม่เคยปล่อยผ่านเลยจริงๆ ไอ้เชี่ยนี่!

"พวกมึงจะลองกับกูใช่มั้ย?" ผมพูดแล้วหันไปมองพวกมันด้วยสีหน้านิ่งๆ ไอ้ทราฟมันรู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครมาท้าทาย และเพราะว่ามันรู้นี่แหละมันก็เลยทำ

"กูแค่ถามดู กูไม่ได้อยากได้นาฬิกามึงสักหน่อย" ไอ้ทราฟไหวไหล่เบาๆ พร้อมกับยกแก้วขึ้นมาจิบอย่างไม่ใส่ใจ

"ก็ผมไม่มีอะไรต้องเสียนี่ มันก็ต้องน่าลองดิเฮีย" ไอ้จีโน่พูดกวนตีนผมขึ้นมาอีกครั้ง

"ก่อนที่จะไปอยากลองกับมัน มึงไปฝึกเหยียบคันเร่งให้สุดก่อนดีมั้ย" ไอ้เจ้าขุนที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงเรียบๆ แต่สามารถทำให้ไอ้จีโน่หน้าสลดลงไปได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

"โห่! พี่เจ้าขุนพี่แม่! โคตรขัดเลยว่ะกำลังสนุกเลย" ไอ้จีโน่หันไปทำหน้ายุ่งใส่ไอ้เจ้าขุนก่อนจะเอนตัวพิงพนักโซฟาอย่างเซ็งๆ

"...ตกลง เอาไว้ถ้าผมชนะผมจะบอกเฮียว่าอยากได้อะไร...แต่ไม่เอานาฬิกาแน่นอน" พอไอ้จีโน่เงียบไปไอ้วินเซนต์ก็พูดขึ้นมาเสียงนิ่งๆพร้อมกับลุกเดินออกไปที่จุดเช็กรถทันที

จากนั้นผมก็ลุกเดินตามมันลงไปเช็กรถของผมที่จะใช้แข่งบ้าง ถึงจะมีเด็กที่สนามตรวจเซ็กให้แล้ว แต่ผมก็ไม่ไว้ใจใคร ชีวิตผมมีอันตรายอยู่รอบตัว ผมก็เลยต้องระวังมากกว่าคนอื่นเป็นพิเศษหน่อย

"วินเซนต์..." ผมเรียกชื่อไอ้วินเซนต์ที่กำลังก้มเช็ครถของตัวเองอยู่ เมื่อผมเพิ่งจะนึกอะไรออก

"ครับ?" ไอ้วินเซนต์มันตอบรับพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองผมเพื่อรอว่าผมจะพูดอะไรกับมัน

"พี่สาวมึง..."

"?"

"คนที่ชื่อต้นหอมน่ะ...มีแฟนหรือยัง?"