My Mafia 03

1675 Words

MY MAFIA. 3 "ขอบใจมึงมาก เดี๋ยวกูโทรตอนนี้เลย" พูดจบฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโทรไปตามเบอร์ติดต่อที่ไอ้ทราฟฟิคมันให้มา เพราะถ้าไม่โทรตอนนี้ก็กลัวว่าจะลืม เวลาเข้าบริษัทไปงานฉันมันจะเยอะมากๆ ทำให้ฉันแทบไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลย "...ตอนเย็นๆ ค่อยโทร เชื่อกู" ไอ้ทราฟฟิคพูดขัดฉันขึ้นมาในขณะที่ฉันกำลังจะกดโทรออก ฉันเงยหน้าจากโทรศัพท์ไปมองมันก่อนจะถามขึ้นอย่างสงสัย "ทำไมวะ ถ้าไม่โทรตอนนี้เดี๋ยวกูก็ลืมนะ" "กูคิดว่าตอนนี้มันน่าจะไม่ว่าง" "ก็แค่น่าจะปะ? ไม่ชัวร์สักหน่อยอาจจะว่างก็ได้ใครจะไปรู้วะ" ไม่แน่ตอนนี้เขาอาจจะว่างอยู่ก็ได้ ไอ้ทราฟฟิคมันอาจจะคิดเอามั่วๆ ไปเอง มันไม่ได้ไปอยู่ตรงนั้นกับเขาสักหน่อย... "เออ เชื่อกูเถอะน่า" "กูเชื่อมึงทีไรนะ ฉิบหายทุกที" "สรุปคือ...มึงจะโทรให้ได้เลยว่างั้น?" "เออ กูจะโทร" ถ้าไม่โทรตอนนี้ฉันว่าฉันลืมแน่ๆ อีกอย่างฉันก็อยากจัดการให้มันเสร็จเป็นเรื่องๆ ไป จะได้ไปทุ่มให้งานตัวเองได้แบบเต็มที่ "...งั้นเอาโทรศัพท์มึงมา เดี๋ยวกูคุยให้" "พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ!" ฉันว่าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้มัน พร้อมกับมันที่ยื่นมือมารับโทรศัพท์จากฉันไปก่อนจะกดโทรออก "..." ไอ้ทราฟฟิครอสายไปสักพักก่อนจะหันหน้ากลับมามองหน้าฉันที่กำลังมองมันอยู่ "?" "...ไม่รับว่ะ" ทราฟฟิคพูดขึ้นมาพร้อมกับกดโทรอีกครั้ง "?" "กูบอกแล้วว่ามันไม่ว่าง" ทราฟฟิคกดวางสายก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนกลับมาให้ฉัน "ก็แค่ลองโทรดูมะ ถ้าไม่ว่างก็แล้วไปไง" ฉันว่าพลางรับโทรศัพท์กลับมาเก็บเข้ากระเป๋าอย่างช่วยไม่ได้ ก็คงจะไม่ว่างจริงๆ นั่นแหละถึงไม่รับสาย "ว่าแต่ฟ้าใส มึงแม่งก็ดื้ิอพอๆ กับมันนั่นแหละ" "เอ้าไอ้นี่! กูก็เป็นของกูแบบนี้ มึงจะบ่นให้มันได้อะไรขึ้นมา ห้ะ!?" ฉันมองหน้ามันไปด้วยสายตาจิกๆ เป็นผู้ชายซะเปล่าแต่ดันขี้บ่นเหมือนผู้หญิงซะงั้น "เออๆ กูไม่บ่นแล้วก็ได้ เพราะกูควรจะชินกับนิสัยแบบนี้ของพวกมึงได้แล้ว" "มึงหมายความว่าไง" "ก็หมายความว่า พวกมึงแม่งดื้อ พูดอะไรบอกอะไรก็ไม่เคยฟังไง" "ไอ้เวรทราฟ!" ฉันเรียกชื่อมันด้วยโทนเสียงต่ำ และมันสามารถบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้ฉันกำลังจะปรี๊ดแตก "...มึงกินข้าวมายัง?" พอเห็นฉันเรียกมันด้วยโทนเสียงแบบนั้นมันก็ชวนฉันเปลี่ยนเรื่องคุยทันที มันก็เป็นแบบนี้ประจำ ชอบบ่น แล้วพอฉันโมโหมันก็เปลี่ยนไปเป็นเรื่องอื่นไปเฉยๆ แถมยังปรับเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสีซะอีก! "ยังไม่ได้กิน" "งั้นไป..." "แล้วก็ไม่ต้องมาชวนกูด้วย เพราะกูจะกลับแล้ว" ฉันรีบพูดขึ้นมาดักมันเอาไว้ก่อนที่มันจะได้เอ่ยปากชวนฉันไปกินข้าว ฉันมาที่นี่นานแล้วและฉันก็คิดว่าฉันควรจะกลับเข้าบริษัทได้แล้ว ป่านนี้ไม่รู้ว่าแม่จะเป็นยังไงบ้าง... "ไรวะ ไปกินข้าวด้วยกันก่อนดิ กูหิวนะเนี่ย" "หิวมึงก็ไปกินเองสิ กูไม่ไป" "ต้นหอม ไปกินข้าวกับกู กูไปกินคนเดียวมันเหงานะเว้ย!" "อย่ามาตอแหล เด็กมึงมีตั้งเยอะแยะมึงก็เลือกชวนมากินด้วยสักคนสิ อย่ามาเรื่องมาก กูไปละ!" พอฉันพูดเสร็จฉันก็ลุกขึ้นสะพายกระเป๋าและเดินออกมาเลย โดยไม่ได้หันกลับไปสนใจเสียงโวยวายตามหลังของมันเลยสักนิด ไร้สาระ! เอาเวลาไปทำงานดีกว่า ตู๊ดดดดด~ ตู๊ดดดดด~ ฉันตัดสินใจลองโทรไปหาเบอร์นักสืบที่ไอ้ทราฟฟิคมันให้มาอีกครั้ง เมื่อขับรถมาถึงบริษัทของตัวเองแล้ว แต่ยังไม่ได้ลงรถหรอกนะ พอนึกได้ว่าควรลองโทรอีกครั้ง ฉันก็เลยโทรเลย แต่ก็ยังไม่รับเหมือนเดิมแฮะ สงสัยคงจะยังไม่ว่างอีกนั่นแหละ...ไว้ค่อยโทรใหม่ละอีกทีกัน [ฮัลโหล!! อ๊ะ...ซี๊ดดด~] แต่ในจังหวะที่ฉันกำลังจะกดวางสาย ฉันก็ได้ยินเสียงปลายสายแทรกเข้ามาก่อน ฉันก็เลยต้องยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูไว้เหมือนเดิมอีกครั้ง "เอ่อ...ไม่ทราบว่านี่ใช่คุณเวกัสหรือเปล่าคะ?" [ซี๊ดด ใช่! มีอะไร ...อ้าขากว้างๆ แบบนั้นแหละ อืมม~] ปลายสายตอบฉันกลับมาอย่างไม่พอใจปนหงุดหงิด พร้อมกับมีเสียงครางแบบกระเส่าๆ ดังเล็ดออกมาด้วย นี่เขาทำอะไรแบบนั้นอยู่งั้นเหรอ แล้วก็ไม่คิดจะอายกันเลยหรือไง ถ้ากำลังจะเมามันกันขนาดนี้ ก็ไม่ควรรับสายไหม ฉันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ปลายสายไม่ได้สนใจเลยว่าจะมีใครอยู่ในสายหรือเปล่า เพราะเสียงที่ยังดังเล็ดลอดเข้ามาในโทรศัพท์มันดูเมามันมาก และดูเหมือนพวกเขาจะยิ่งดุเดือดมากขึ้นกว่าเดิมอีกนะ [อื้ม มีอะไรก็รีบๆ พูดมาสิวะ! ไม่ได้ยินเหรอว่ากำลังยุ่งอยู่...อ๊ะๆอ๊ะๆๆๆ กัสคะ อ๊ะๆ แรงๆ เลยค่ะ อืมมม] ปลายสายพูดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าฉันเงียบไป และพอปลายสายพูดจบฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องเหมือนคนกำลังจะตายดังออกมาด้วย ฉันรู้ว่ามันคือเสียงอะไร แต่เธอก็ร้องซะเหมือนคนจะตายจริงๆ นี่! "เอ่อคือ...ฉันชื่อต้นหอมนะคะ ฉันเป็นเพื่อนของทราฟฟิคค่ะ" ใจเย็นๆไ ว้ต้นหอม ใจเย็นๆ ไว้ รีบพูดจะได้รีบวาง เพราะพอรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ก็ขอคุยให้มันจบๆ ไปในครั้งเดียวเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องโทรไปคุยอีกหลายๆ ครั้ง [เออ! แล้วมีธุระอะไร ...อืมม~ กัสคะ นี่เสียว~] ไม่รู้ว่าเสียงอะไรเป็นเสียงอะไร รู้แต่ว่าตอนนี้ฝั่งนั้นดุเดือดมาก! ถ้าจะให้ฉันคิดจริงๆ คือตอนนี้ฉันคิดว่าฉันกำลังดูหนังโป๊อยู่ แค่มันไม่มีภาพ โว้ย!! ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆ! "คือฉันมีเรื่องอยากจะให้คุณช่วยน่ะค่ะ...พอดีฉันร้านเพื่อนของฉันกำลังมีปัญหา..." จากนั้นฉันก็เล่าเรื่องยับฟ้าใสให้เขาฟัง และมันเป็นการเล่าที่แบบต้องใช้ความอดทนสูงมาก แต่ไม่รู้ว่าคนฟังได้ฟังที่ฉันเล่าบ้างหรือเปล่านะ เพราะระหว่างที่ฉันเล่าเขาก็เอาแค่กระแทกยัยผู้หญิงคนนั้นหรือไม่แน่ก็อาจจะกำลังโดนผู้หญิงคนนั้นขย่มอยู่ก็เป็นได้! ฉันเลยไม่ค่อยแน่ใจว่าเขาได้ฟังที่ฉันพูดบ้างหรือเปล่า! แต่ที่แน่ๆ เลยคือฉันเนี่ย...เริ่มจะทนไม่ไหวกับปลายสายแล้วจริงๆ ทำไมเขาถึงได้อึดขนาดนี่วะ แต่ต้องทนเอาไว้ก่อน เพราะเดี๋ยวก็จะเสร็จธุระแล้ว [แล้วยังไงต่อ? อืม~ ยกเอวขึ้นมา!...แบบนั้นแหละดี!] "ฉันก็เลย...อยากจะให้นายช่วยสืบเรื่องนี้ให้หน่อย" ทนไว้ต้นหอม ทนไว้... [ฉันไม่เคยทำอะไรให้ใครฟรีๆ ซี๊ด~ อีกนิด...ใกล้ละ] เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าหนักขึ้นเรื่อยๆ "แล้ว...นายอยากได้เท่าไหร่ล่ะ?" ฉันก็คิดเอาไว้แล้วแหละว่าคงไม่มีจะไม่ยอมช่วยแบบฟรีๆ หรอก [พรุ่งนี้เข้ามาหาฉันที่บ้าน ...กัสคะ นี่ไม่ไหวแล้วค่ะ จะเสร็จ! แรงอีกค่ะกัส อื้อๆๆ] จากนั้นเสียงกระทบ กระทั่ง กระแทกก็ดังออกมา สลับกับเสียงครางราวกับกำลังจะขาดใจตาย ดังออกมาอย่างดุเดือด! "ขะ...เข้าไปทำไม นายจะเอาเท่าไหร่ก็พูดมาเลยเดี๋ยวฉันโอนให้ก็ได้ แต่ฉันขอจ่ายแค่ครึ่งเดียวก่อนนะ เดี๋ยวอีกครึ่งจะตามไปตอนที่นายทำงานให้ฉันเสร็จแล้ว" ฉันพูดขึ้นไปอย่างรีบๆ รีบพูดรีบวาง บอกเลยว่าถึงแม้ทั้งสองคนนั้นจะไม่รู้สึกอะไร แต่ฉันรู้สึกโว้ย หมายถึงรู้สึก...อุบาทว์น่ะ! [ฉันไม่ได้จะให้เธอ...ซี๊ดด!...เอาเงินเข้ามาจ่ายฉัน อื้ม!~ กัสคะ นี่ไม่ไหวแล้ว อื้อๆๆ] เขาพูดพร้อมกับกัดฟันเหมือนพยายามกลั้นอารมณ์ตัวเองเอาไว้ "เอ้า! แล้วจะให้ไปทำไม?..." ฉันขมวดคิ้วถามเขาไปอย่างสงสัย ถ้าไม่ให้เอาเงินไปให้แล้วจะให้เข้าไปทำไม? [กัสคะ อื้อๆ นี่จะเสร็จ...อ๊ะๆๆ อร้ายยยย!~] "!!?" ไม่มีคำตอบใดๆ ตอบกลับมา นอกจากเสียงกรีดร้องของผู้หญิงที่ดังออกมาอย่างทรมาน [อีกนิด ฮะๆ โอ้วว ซี๊ดด!!] ก่อนจะตามด้วยเสียงของคนที่ควรจะตอบคำถามฉัน...ส่วนฉันก็อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ นี่ฉันก็บ้าเหมือนกันนะ ที่ทนฟังพวกเขาทำอะไรอุบาทว์ได้นานขนาดนี้ "..."และในขณะที่ฉันกำลังอึนๆ มึนๆ กับเสียงที่ได้ยินเมื่อกี้อยู่นั้น ผู้ชายที่ชื่อเวกัสก็พูดขึ้นมา และคำพูดคำจาของเจามันทำให้ความอดทนขีดสุดท้ายของฉันหมดลง!! [ก็เข้ามาให้ฉัน 'เอา' ไง ถ้าลีลาเธอเด็ดพอ...ฉันจะยอมสืบเรื่องนั้นให้ธะ...!!] คำพูดเมื่อกี้นี้กับเหตุการณ์เมื่อสักครู มันทำให้...ฉันทนไม่ไหวจนต้องกรี๊ดออกมาอย่างเหลืออด! "กรี๊ดดดดดด!!!"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more