5.ย้อนวัยเด็ก
1988 Words
คนตัวเล็กเอามือปิดเข่าไว้เอาแต่ร้องไห้จนสะอื้น ทั้งน้ำตาน้ำมูกไหลปะปนกันทำให้พูมกับน่านน้ำรีบหากระดาษทิชชูมาเช็ดหน้าให้น้อง พี่ๆต่างพากันหน้าเสียกันทั้งคู่โดยเฉพาะพูมที่เป็นต้นเหตุให้น้องวิ่งตามจนหกล้มเลือดออก
“ น่านน้ำ..ฮึก~พระพายเจ็บ ฮือๆ~ ”
“ มาให้พี่ดูแผลให้ ”
พูมจะเข้ามาดูแผลน้องสาวเเต่พระพายไม่ยอมให้เขาเข้าไกล้ จนพี่ชายคอตกหน้าเจื่อนลงทันที ทำให้น่านน้ำต้องเป็นคนมาดูเเผลแทน
“ แผลนิดเดียวเอง เดี๋ยวน่านทำแผลให้ไม่ร้องนะครับคนเก่ง ”
“ ฮึก~แต่มัน..เจ็บ ฮึกๆ~”
น่านน้ำเอาอุปกรณ์ทำแผลมาทำให้พระพาย โดยมีพี่ชายอย่างพูมคอยช่วยอยู่ห่างๆ ขืนเข้าไปไกล้จะยิ่งทำให้พระพายงอแง
น่านน้ำล้างแผลที่หัวเข่าให้ยิ่งทำให้คนตัวเล็กร้องไห้เพราะมันแสบ เธอเอาแต่กอดน่านน้ำไม่ปล่อย แผลเล็กนิดเดียวแต่คุณหนูขี้เอาแต่ใจอย่างพระพายก็เอาแต่เอะอะโวยวายร้องไห้เสียงดัง
“ หยุดร้องได้แล้วพระพาย ”
เป็นพูมที่ทนไม่ได้เห็นน้องร้องไห้เอาเป็นเอาตาย ถ้าป๊ากับม๊ารู้คงด่าเขาหูชาแน่ๆ
“ พี่พูม ฮึก~ทำให้พระพาย..เจ็บนะ ฮือๆ~”
“ แล้วใครใช้ให้เรามาวิ่งตามพี่หละ ”
พระพายลุกขึ้นเข้าไปผลักพูมเพราะเถียงไม่สู้ เธอวิ่งตามเขาเองหกล้มเองหกล้มแล้วเจ็บเอง ทำให้ตัวเองต้องร้องเสียงหลงเพราะเจ็บแผลที่เข่าตอนลุกไปผลักพูม
“ โอ๊ยย~เจ็บ ฮือๆ~พี่พูมไม่รักน้อง น้องขอให้พี่เล่นด้วย ฮึก~แต่พี่ก็ไม่ยอมเล่นด้วย แล้วยังวิ่งหนีน้องอีก ฮึก~หนูก็ต้องวิ่งตามสิ ไม่มีใครอยากเล่นกับน้องเลย ฮึก~ฮือๆ~”
“ ถ้าไอ้พูมไม่เล่น เดี๋ยวน่านน้ำเล่นเป็นเพื่อนเอง คุณหนูพระพายอยากเล่นอะไรสั่งน่านน้ำได้เลยครับ ”
น่านน้ำนั่งคุกเข่าต่อหน้าพระพาย เหมือนกับทาสที่รอคำสั่งจากคุณหนูของเขา ทำให้พระพายยิ้มดีใจที่มีคนตามใจเขาแล้วหันไปแลบลิ้นใส่พี่ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ
พูมถึงกับส่ายหัวให้น้องสาวตัวแสบ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแขวะเพื่อนพี่เอาแต่ตามใจน้องสาวของเขา
“ น่านน้ำน่ารักที่สุด พระพายชอบน่านน้ำนะ ”
พระพายยิ้มกว้างแล้วกอดน่านน้ำด้วยความดีใจที่มีคนตามใจเธอ แต่น่านน้ำกลับใจเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว
“ น่านน้ำเพราะมึงทำแบบนี้ไงพระพายถึงได้เอาแต่ใจ ชอบมาแกล้งมึงบ่อยๆ ระวังเธอจะได้ใจแล้วมึงจะขัดใจไม่ได้ก็แล้วกัน ”
“ น้องอ้อนแบบนี้น่ารักออก ”
น่านน้ำเห็นคนตัวเล็กอ้อนก็ชอบ เขาไม่มีน้องสาวเลยทำให้น่านน้ำรักพระพาย ตามใจพระพาย สรุปพระพายชวนเล่นอะไรน่านน้ำก็เล่นเป็นเพื่อน
ไปไหนมาไหนพระพายก็มาขอไปด้วย จนคนที่พบเห็นคิดว่าทั้งสองเป็นพี่น้องกัน เวลาภรัณพ่อของเธอกลับมาจากต่างประเทศ พระพายก็จะเอาขนมมาแบ่งให้น่านน้ำแถมให้เยอะกว่าพี่ชายตัวเองอีก
“ ขอบคุณครับพระพาย พระพายเก็บไว้กินเองเถอะน่านน้ำไม่ชอบขนม ”
พระพายเบะปากลงต่ำเตรียมร้องไห้ ที่อุตส่าห์รีบเอาขนมมาให้แต่เขาไม่เอา แล้วก็ร้องไห้โวยวายหาว่าน่านน้ำรำคาญตัวเองแล้ว
“ น่านน้ำ ฮึก~รำคาญพระพาย..แล้วใช่มั้ย ฮือ~ฮึกๆ~”
“ ไม่ใช่นะน่านน้ำไม่ได้รำคาญ คุณหนูพระพายอย่าร้องสิครับ เดี๋ยวไม่สวยนะ ”
น่านน้ำยิ่งพูดแบบนั้นยิ่งทำให้พระพายร้องไห้ จนน่านน้ำต้องคุกเข่าลงมากอดคนที่ตัวเล็กกว่า แต่พระพายไม่ยอมให้กอด
“ ฮึก~น่านน้ำ ฮึก~ไม่ชอบขนม เเล้วก็พระพายใช่มั้ย ฮึก~ ฮือๆ~”
น่านน้ำรู้สึกโมโหให้ตัวเองที่ทำให้พระพายร้องไห้ เขารีบกอดเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้พระพายยอมให้กอด
“ น่านน้ำขอโทษครับ น่านน้ำชอบพระพายที่สุดแล้วเด็กดีของน่านน้ำ ไหนเอาขนมอะไรมาให้น่านครับ เอามาสิเดี๋ยวน่านจะกินให้หมดเลย ”
พระพายยิ้มดีใจที่น่านน้ำรับขนมของเธอ พระพายมองน่านด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ทุกการกระทำของเด็ก 2 คนตกอยู่ในสายตาของภรัณพ่อพระพายกับนาวาพ่อของน่านน้ำ
ผู้ใหญ่ทั้งสองคนยืนยิ้มที่เห็นเด็กทั้งสองดูรักกันมาก คนนึงเป็นคุณหนูขี้เอาแต่ใจอารมณ์ร้อน แต่อีกคนเป็นเหมือนน้ำที่คอยดับไฟของพระพาย แต่ดูเหมือนจะตามใจมากกว่า
“ กูว่ากูคิดไม่ผิด ที่ให้ลูกเราหมั้นหมายกันกูเชื่อว่าน่านน้ำจะดูแลปกป้องและสามารถเปลี่ยนแปลงนิสัยของพระพายได้ มึงคิดเหมือนกูไหมนาวา”
“ อืม ตอนนี้ความคิดของเขายังเป็นเด็กต้องคอยดูตอนโตไม่รู้ว่าจะยังไง ”
ผู้ใหญ่ 2 คนคุยกันก่อนจะดูเด็กๆนั่งกินขนมด้วยกัน ไม่ว่าพระพายอยากกินอะไรน่านน้ำก็จะตามใจ ดูแลคนตัวเล็กเหมือนน้องสาวทั้งๆที่เกิดรุ่นเดียวกัน แต่จะว่าไปน่านน้ำก็เกิดก่อนพระพาย 4 เดือน ถ้านับเป็นวันพระพายจะเรียกน่านน้ำว่าพี่ก็ได้
หลังจากที่กินขนมแล้วเล่นจนเหนื่อย น่านน้ำก็เดินจูงมือพระพายมาส่งที่บ้าน
“ ไปไหนมาครับคนสวยของป๊า ”
“ พระพายเอาขนมไปให้น่านน้ำมาค่ะป๊า ”
พระพายยิ้มให้น่านน้ำ นับจากวันนั้นมาพระพายก็ตัวติดกับน่านน้ำตลอด เห็นน่านน้ำที่ไหนก็ต้องเห็นพระพายที่นั่น จนมาถึงช่วงม.ปลาย วันที่ทำให้พระพายโกรธน่านน้ำ
มันเป็นวันปัจฉิมของระดับชั้นม. ปลาย ก็จะมีพวกรุ่นน้องมาร่วมแสดงความยินดีด้วย แล้วก็มีผู้หญิงรุ่นน้องคนหนึ่งดูเหมือนจะชอบน่านน้ำเป็นพิเศษ
เอาช่อกุหลาบมาให้ช่อใหญ่มากมาให้น่านน้ำจนทุกคนตะโกนแซวน่านน้ำกับเธอ แล้วสิ่งที่ทำให้พระพายปี้ดแตกคือมีคนเชียร์ให้ผู้หญิงคนนั้นหอมน่านน้ำ
แล้วเธอก็ทำจริงๆโดยที่น่านน้ำไม่ได้ว่าอะไรมีแต่ยืนนิ่งให้เขาหอม แถมยังโดนเขาแซวว่าเขาหน้าแดงเพราะโดนผู้หญิงหอมแก้มอีก ทำให้พระพายเข้าไปแย่งช่อดอกไม้ของน่านน้ำที่ผู้หญิงคนนั้นให้
“ ใครอนุญาตให้เธอเอาดอกไม้มาให้คู่หมั้นฉัน ”
เธอฟาดมันลงกับพื้นแล้วก็ใช้เท้าขยี้ดอกไม้นั่น ทำให้ทุกคนตกใจที่พระพายทำแบบนั้น โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นถึงกับหน้าซีดที่พระพายบอกว่าน่านน้ำคือคู่หมั้นของเธอ
“ พระพายหยุดนะ！ ทำบ้าอะไร ”
เสียงของน่านน้ำตะคอกออกไปทำให้พระพายหยุดชะงัก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าตะคอกใส่หน้าเธอ เพราะตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่น่านน้ำจะตะคอกเธอ แล้วน่านน้ำก็ขอโทษผู้หญิงคนนั้นด้วย
กับอีแค่ดอกไม้ช่อเดียวที่เธอเหยียบ ทำไมถึงกล้าตะคอกใส่เธอต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ต่อหน้าทุกคนด้วย มันทำให้เธอเสียหน้ามากถึงกับกรี้ดออกมา
พระพายผิดหวังที่น่านน้ำพูดแบบนั้นกับเธอ แล้วก็เกลียดผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้น่านน้ำไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนเมื่อก่อน แต่ความอ่อนโยนนี้เขากลับให้กับผู้หญิงคนนั้นแทนเธอ
“ น่านน้ำฉันเกลียดนาย ต่อไปนี้นายเลิกยุ่งกับฉัน ”
“ พระพาย ฟังน่านน้ำก่อน ”
พระพายวิ่งออกไปจากจุดศูนย์รวมของทุกคน โดยมีน่านน้ำวิ่งตามไปด้วย เขาทนไม่ได้ถ้าจะเห็นพระพายร้องไห้ แต่คนที่ได้โมโหแล้วกลับไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น
แล้วหลังจากวันนั้นมาพระพายก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย เธอไม่มาหาน่านน้ำพอเจอหน้ากันก็เชิดหน้าใส่ ไม่ยอมคุยด้วยไม่ว่าน่านน้ำจะพยายามทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจเธอไปหมดทุกอย่าง
แต่น่านน้ำไม่เคยลดความพยายามที่จะง้อพระพายเลยสักครั้ง กับแค่เรื่องที่เขาตะคอกตอนเธอใช้เท้าเหยียบดอกไม้ของผู้หญิงคนนั้นทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ด้วย
“ พระพายน่านขอโทษได้มั้ยที่ตะคอกเสียงใส่ วันหลังน่านจะไม่ทำแบบนั้นอีก ”
“ ไม่ ！”
มันไม่ใช่แค่เรื่องตะคอก แต่เธอกำลังโกรธให้น่านน้ำอยู่หรือเปล่าที่ให้ผู้หญิงคนนั้นหอมแก้มโดยที่เขาไม่ว่าอะไรเธอเลย กลับยืนหน้าแดงให้ทุกคนแซว
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครถึงกล้ามาหอมคู่หมั้นของเธอ แล้วเธอที่สนิทสนมกับน่านน้ำมาตั้งแต่เด็กจนโต ยังไม่เคยหอมแก้มเขาเลยสักครั้ง
ถ้าชอบกันมากก็ไปขอหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นแทนไปเลย จะยังมาหมั้นกับเธออยู่ทำไมคนเราถ้าไม่รักกันก็ควรจะไม่ผูกมัดกันไว้แบบนี้สิ ถอนหมั้นให้มันจบๆไปซะก็สิ้นเรื่อง
“ หายโกรธได้ไหมครับ ”
“ ไม่！ถ้าอยากให้ฉันหายโกรธนายก็ไปขอป๊าฉันให้ถอนหมั้นกับฉันสิ ”
น่านน้ำถึงกับคิ้วขมวดกำมือไว้แน่นด้วยความรู้สึกเจ็บปวดในใจอยากบอกไม่ถูก ทำไมอยู่ดีๆถึงมาพูดเรื่องถอนหมั้น แค่เรื่องคะตอกเองแล้วเขาก็ขอโทแล้วด้วย
ชักจะเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ หรือเป็นเพราะน่านน้ำชอบตามใจเธอตั้งแต่เด็กจนโต เลยทำให้พระพายติดนิสัย คงจะเป็นอย่างที่พูมบอกเขาตามใจเธอมากไปจริงๆ
แต่ถึงจะขัดใจไม่ได้น่านน้ำก็ไม่มีวันยอมถอนหมั้น เพราะตอนนี้หัวใจของน่านน้ำมอบให้พระพายไปแล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะรู้ไหม แต่สำหรับน่านน้ำเขาจะไม่มีวันปล่อยพระพายไปแค่เรื่องเท่านี้เด็ดขาด
^_________^^_________^^_________^^_________^
#ปัจจุบัน
“ ที่แท้ก็เพราะความผูกพันในวัยเด็ก ที่ทำให้มึงไม่ยอมถอนหมั้นกับพระพายใช่ไหมไอ้น่าน ”
ภาคินได้แต่เอามือตบบ่าเพื่อนเบาๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ เพราะไม่รู้ว่าพระพายจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมให้น่านน้ำไหม
แต่ที่แน่ๆเขาต้องช่วยน่านน้ำไม่ให้เสียพระพายไปโดยเฉพาะเสียให้กับไอ้กรคนเจ้าชู้คนนั้น
“ เดี๋ยวพวกกูจะช่วยมึงเอง โดยเฉพาะไอ้พี่กรกูจะเป็นไม้กันหมาให้เวลาที่มึงไม่อยู่ ”
“ เออ ขอบใจมาก กูก็เป็นห่วงเรื่องนี้แหละเพราะพระพายชอบออกไปดื่มกับมัน ไหนกูจะห่วงเรื่องงานไหนจะห่วงเรื่องพระพายอีก ถ้ามีมึงคอยดูให้กูก็โล่งออกไปเปราะนึง ”
ภาคินถึงกับถอนหายใจออกมาพรืดยาว
“เฮ้อ เป็นห่วงเขาตามดูแลเขา กูละสงสารมึงจริงๆคู่หมั้นที่เขาไม่รักเนี่ย ถ้าเขาไม่รักจริงๆมึงจะยื้ออีกได้นานแค่ไหนวะ ”
“ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะยื้อได้นานแค่ไหน แต่ถ้ามันถึงวันที่กูยื้อไว้ไม่ได้กูคงต้องปล่อยเธอ ถ้าเธออยู่กับกูแล้วมีความทุกข์กูก็ไม่ควรรั้งไว้ไม่ใช่หรอภาคิน ”
สายตาของน่านน้ำเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เขาต้องใจสลายแค่ไหนถ้าไม่ได้เป็นคนที่ครอบครองเธอคนที่เขารักตั้งแต่เด็กๆอย่างพระพาย
- Writer
