รักคุณเท่านั้น

บทที่ 4 หนีไม่พ้นแล้วนะ 3

ตอนเห็นพีรวิชญ์ทำเรื่องทุเรศกับญาติสาว เธอโกรธจัดจนแทบจะแทงเขาตายก็จริง แต่ก็ยังอดทนอดกลั้นเอาไว้ได้ สามารถเผชิญหน้ากับเขา สวมหน้ากากยิ้มแย้มได้อย่างสุขุมจนนึกชมตัวเองอยู่เลย แต่พอเป็นคชา หัวใจเธอคล้ายถูกก้อนหินหนักๆ กดทับจนหายใจไม่ออก อึดอัดขัดใจจนเหมือนจะจนไม่ไหว ร่ำๆ จวนจะระเบิดก้าวพรวดเข้าไปกระชากตัวแม่พวกนั้นออกไปให้พ้นจากตัเขาเสียเดี๋ยวนี้

ไม่ถูกสิ! เธอไม่ควรรู้สึกกับเขาอย่างนี้ ระหว่างพวกเธอไม่มีความรู้สึก มีแต่ผลประโยชน์ต่างตอบแทนกันเท่านั้น…

แต่ทำไมเธอถึงรู้สึก?

และไม่ใช่แค่เล็กน้อย แต่เธอยังรู้สึกมากๆ ข้างในนี้อัดแน่นไปด้วยความไม่ขุ่นเคือง ไม่พอใจ ไม่ชอบใจ ทั้งหวงและ...หึง

หึงเหรอ!?

ดุจมาตาตกใจ แววตาตื่นตระหนกยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก

“นัดคุณมาที่นี่ หวังว่าคงไม่ถือนะ”

หญิงสาวได้สติมองคนพูดยิ้มๆ ตอนนี้ข้างกายเขาไม่มีสาวๆ แล้ว แต่ท่าทียังคงลอยชาย เห็นแล้วก็อดขัดตาไม่ได้

“ฉันถือค่ะ” เธอพลั้งปากพูดออกไปตามที่ใจคิด แล้วก็พลันหน้าเสีย จึงพยายามแก้ต่างว่า “ที่นี่เสียงดังเกินไป คนก็เยอะ ไม่สะดวกที่พูดธุระของเรา”

คชาพยักหน้า มุมปากหยักได้รูปยกยิ้มอย่างที่เธอเดาทางไม่ออก ไม่รู้ว่าที่ยิ้มแบบนี้เพราะเข้าใจที่เธอต้องการจะสื่อหรือกำลังพอใจเรื่องอื่นกันแน่

เรื่องที่เธอเผลอพูดเหมือนหึงเขาเมื่อกี้...

ดุจมาตาไม่ได้คิดไปเอง แววตากรุ้มกริ่มรู้ทันมองเธอล้อๆ ทำเอาใบหน้าของเธอเห่อร้อนแดงซ่าน ได้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปเสีย

คชามองผู้หญิงตรงหน้าอย่างนึกเอ็นดู เวลาที่เธอเขินน่ารักจนเขาอยากจะจับเธอกด จับเธอฟัดให้ขาดใจตาย อยากรู้ชะมัดว่าตอนที่เขินยังหน้าแดงขนาดนี้ แล้วตอนที่อยู่ใต้ร่างเขาล่ะ จะเขินอายจนเนื้อตัวแดงเถือกไปทั้งตัวเลยรึเปล่า

แค่จินตนาการเห็นเรือนร่างอรชรเปล่าเปลือยลางเลือน กลางกายเขาก็ร้อนรุ่มขึ้นมาติดหมัด อยากจะเอื้อมมือไปกระชากตัวเธอมาฟัดให้จมโซฟาขึ้นมาจริงๆ แล้วสิ

ดุจมาตาจะรู้ตัวบ้างไหมว่า...ทำให้เขาหลงไหลคลั่งไคล้ขนาดไหน?

คชาไม่รู้ว่าเธอเล่นกลอะไรกับหัวใจเขา นับวันเขาจะยิ่งคิดถึงแต่เธอ หลงเสน่ห์เธอจนโงหัวไม่ขึ้น สองตาของเขามองไม่เห็นใครนอกจากเธอคนเดียว ในหัวใจยิ่งไม่มีใครแทรกซึมเข้ามาได้ มีแค่เธอที่ได้ครอบครองเป็นเจ้าของมันทั้งดวง

ความรักมันจุกอก ทำให้เขาอยากรู้ว่าเธอเองก็คิดเหมือนกันรึเปล่า?

แต่เสืออย่างเขาจะให้ไปถามผู้หญิงโต้งๆ ก็ออกจะน่าอายไปหน่อย คชาเลยนึกสนุกลองใจเธอ อยากรู้ว่าถ้าเขามีสาวสวยมาวอแว

ดุจมาตาจะรู้สึกอย่างไร?

จะหึงจะหวงเขาอย่างที่เขาหวงแหนเธอเจียนคลั่งบ้างสักนิดหรือไม่...

แม้จะคาดหวัง แต่ที่จริงเขาก็พอจะรู้คำตอบอยู่หรอก แต่ถึงเธอไม่รู้สึกกับเขาแล้วยังไงล่ะ ไม่เป็นไร เขาจะทำให้เธอรู้สึกเอง

ก็บอกแล้วว่าเขาจะแย่ง เขาจะทำให้เธอรักเขาให้ได้!

ทว่าสิ่งที่ไม่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ ท่าทางที่เพียรเก็บงำ แต่ก็ยังเผยชัดว่าเธอไม่พอใจ ทำให้หัวใจเขาเต้นโลดพองโต เลือดสูบฉีดความสุขหล่อเลี้ยงไปทั้งกายใจ อบอุ่นอิ่มเอมอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

แค่เธอเผยใจเพียงนิด แสดงความรู้สึกสักหน่อย แค่นี้เขาก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว...

ผู้หญิงของเขาไม่จำเป็นต้องลุกขึ้นมาตบตีกับใคร เพราะเธออยู่สูงเกินกว่าจะถูกดึงลงมาต่ำ ให้เขาเป็นฝ่ายเทิดทูนรักเธออยู่บนหิ้งสวยๆ แค่นั้นก็พอแล้ว

เพื่อผู้หญิงของเขา... คชาพร้อมทำทุกอย่าง!

“ปิดเพลง แล้วออกไปให้หมด”

น้ำเสียงราบเรียบที่เอ่ยสั่ง ทำให้ผู้คนที่ยังมัวเมาในแสงสีราตรีต่างก็อารมณ์สะดุด แต่เพราะคนสั่งคือเจ้าของผับแห่งนี้จึงไม่มีใครกล้าพูดอะไร พากันทยอยเดินออกจากห้องไปเงียบๆ เหลือเพียงดุจมาตาที่ยืนสบตากับคชาที่นั่งอยู่ แล้วก็ทยุตที่ยืนอยู่มุมหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลคล้ายกำลังรอดูอะไรสนุกๆ

ดุจมาตาละสายตาจากคชาไปยังคนนอก กำลังชั่งใจอยู่ว่าควรจะบอกให้เขาออกไปด้วยดีหรือไม่ ข้อมือเธอก็ถูกมือหนากระตุกดึงเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัว

“อุ๊ย! ว้ายยย...”