บทที่ 4 หนีไม่พ้นแล้วนะ 2
825 Words
“ตอนที่คุณคชาประมูลไป ตาลก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไปขอซื้อต่อ แต่บังเอิญเขายกให้ตาลซะก่อน”
พีรวิชญ์กระอักกระอ่วนใจขึ้นมาทันที
“ที่ผมห้ามเพราะคิดว่าไอ้หมอนั่นมันจงใจจะโก่งราคาน่ะสิ ผมไม่อยากให้ตาลเสียรู้มัน ผมเป็นห่วง” ท้ายเสียงไม่วายหยอด หาทางเอาตัวรอดไปจนได้
“แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ขายให้ตาลนี่คะ ตาลคิดว่าการที่รับของเขาเอาไว้เป็นผลดีมากกว่า นอกจากจะเป็นมารยาททางสังคมแล้ว ไม่จำเป็น ตาลก็ไม่อยากจะให้มีเรื่องกินเหนงแคลงใจกับคนบ้านธนฉัตรนครหรอกค่ะ พีทเห็นด้วยกับตาลมั้ยคะ”
ถูกเธอย้อนถามทำเอาเขาแทบจะใบ้กิน เลยอ้อมแอ้มตอบว่า
“ผมเข้าใจ แต่ยังไงของที่ไอ้สวะนั่นให้ก็...”
“ปกติคุณเป็นคนที่ใจเย็นและสุภาพไม่ใช่เหรอคะพีท แต่ทำไมตอนนี้ถึงพูดจาหยาบคายขนาดนี้ได้ล่ะคะ ไม่สมกับเป็นคุณเลยนะคะ”
ถูกว่าที่คู่หมั้นสาวขัดคอ น้ำเสียงมีความผิดหวังในตัวเขาไม่น้อย พีรวิชญ์ก็ตกใจจนลนลาน กลัวว่าดุจมาตาจะไม่ยอมแต่งงานกับเขา จึงพยายามอดทนอดกลั้นโทสะเอ่ยเสียงอ่อนลงว่า
“ขอโทษครับตาล ผมคงเครียดมากไปหน่อย คุณอย่าถือสาผมเลยนะ”
ดุจมาตายิ้มเยาะ เอ่ยปลอบแกมเหน็บด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า
“ไม่เป็นไร ตาลแค่ไม่อยากให้ใครมาว่าคู่หมั้นของตาลเอาได้ว่า ‘ปลอม’ ”
“ถ้าคุณไม่ชอบ หลังจากนี้ผมจะไม่พูดแล้วครับ”
“ดีค่ะ ตาลชอบที่คุณเป็นคนสุภาพมากกว่า” ในเมื่อสวะอย่างเขาชอบเล่นบทพวกหน้าซื่อใจคดดีนัก งั้นเธอจะให้เขาเล่นไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน
“ตาลรักคุณนะคะพีท” รักจนอยากจะเอามีดเสียบหัวใจคุณสักร้อยแผล
“ผมก็รักคุณครับ”
พีรวิชญ์วางสาย มือกำโทรศัพท์มือถือแน่นแทบจะเขวี้ยงทิ้งสุดแรง ผู้หญิงโง่เง่าไร้สมองอย่างดุจมาตากล้าดียังไงสะเออะมาตักเตือนเขา เป็นแค่เครื่องมือที่เขาเอาไว้รองมือรองเท้าก้าวข้ามไปสู่ความสำเร็จเท่านั้น แต่ริจะมาสั่งสอนเขางั้นหรือ
ไม่เจียมตัว!
คอยดูเถอะ...ไว้เขาแต่งงานกันเมื่อไร เขาจะดูดเงินเธอให้หมดตัวและเข้าควบคุมตระกูลอนันตทรัพย์ จะใช้อำนาจและอิทธิพลของครอบครัวเธอต่อกรเหยียบย่ำไอ้ลูกสวะอย่างคชาให้ผยองชูคอต่อหน้าเขาไม่ได้อีก จะไม่ยอมให้มันอยู่เป็นหอกข้างแคร่เขาเด็ดขาด
ใครที่เคยดูถูกเขาวันนี้ เขาจะเล่นงานพวกมันทุกคนให้ย่อยยับ!
มุมปากยกยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม สีหน้าโหดเหี้ยมเต็มไปด้วยความหมายมั่นตั้งใจ เขาจะสร้างอายและคืนความอัปยศในวันนี้ให้ดุจมาตาและคชาเป็นสิบเท่า!
ขณะที่คนหนึ่งมัวแต่คิด อีกคนก็ก้าวนำหน้าไปแล้วหนึ่งช่วงตัว ดุจมาตามองแสงไฟพริบพราวของสถานบันเทิงยามราตรีที่แสดงถึงความอลังการที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคนี้ คิ้วเรียวสวยขมวดน้อยๆ เมื่อได้ยินเสียงเพลงดังกระหึ่มมาจากด้านใน เดาเอาว่าคืนนี้คงมีศิลปินชื่อดังมาเล่นคอนเสิร์ต
พนักงานแต่งตัวภูมิฐานที่มองดูก็รู้ทันทีรู้ว่าเป็นผู้จัดการผับนี้เดินมาต้อนรับเธออย่างนอบน้อม เธอก้าวตามหลังเขาที่เดินเปิดทางอำนวยความสะดวกให้ ไม่ต้องเบียดเสียดกับกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังดีดดิ้นโยกหัวโยกกายส่ายสะโพกกันอย่างเมามัน แอบถอนหายใจเบาๆ ก็ยังดีที่คนที่เธอนัดมีแก่ใจนึกถึงเธอบ้าง ให้คนมารับ ไม่ต้องบุกดงมนุษย์กลางคืนฝ่าเข้าไปหาเขา
แต่ก็อดหงุดหงิดคชาเล็กๆ ไม่ได้ ที่นัดคุยธุระปะปางทั้งที ดันมานัดเธอในผับ แล้วอย่างนี้จะคุยกันรู้เรื่องไหมล่ะ เสียงเพลงดังทะลุทะลวงแก้วหูเสียขนาดนี้
คชานัดเธอโดยไม่เลือกสถานที่ก็ว่าชวนให้หัวเสียแล้ว แต่เทียบไมได้เลยกับภาพที่เห็นตรงหน้า ภายในห้อง VIP ชายหนุ่มที่นั่งโดดเด่นท่ามกลางผู้คน ในมือถือแก้วไวน์หมุนวนไปมาเล่น มีสาวสวยเซ็กซี่สองนางขนาบข้างเคลียคลอราวกับนางสนมที่ปรนนิบัติฮ่องเต้ เห็นแล้วน่าบัดสีจนเธอจนเบือนหน้าหนี กัดฟันข่มกลั้นความร้อนรุ่มในอก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ อารมณ์ก็พลุ่งพล่านขึ้นมา
ดุจมาตาเม้มปาก ถามตัวเองว่า...
เธอเป็นอะไรไป?
แค่เห็นเขานัวเนียหลีสาวอื่น เป็นเรื่องปกติของผู้ชายเจ้าชู้ประตูดินแบบคชาไม่ใช่หรือ แล้วทำไมจะต้องรู้สึกไม่พอใจด้วยล่ะ
- Writer
