บทที่ 4 หนีไม่พ้นแล้วนะ 5
820 Words
ภาพพจน์ที่ขยันสร้างจะพังลงในพริบตา ชื่อเสียงที่เสียหายของเขาจะทำให้ผู้ถือหุ้นในบริษัทถอดถอนเขา ธุรกิจส่งผลกระทบรุนแรง ขาดความเชื่อมั่นจนถึงขั้นขาดทุน ซึ่งจะส่งร้ายโดยตรงกับทางการเงินของบุญยมาส เมื่อการเงินของพวกเขาสะดุด พีรวิชญ์ก็จะไม่มีท่อน้ำเลี้ยงที่ใช่ต่อกรกับคุณได้อีก เส้นทางการเมืองของคุณก็จะราบรื่นไร้คู่แข่ง ส่วนฉันก็ได้ยกเลิกงานแต่งอย่างที่ต้องการ แผนนี้ถือว่าเราวิน-วินกันทั้งคู่”
บอกแล้วว่าดุจมาตาน่ะร้าย...
คชากระตุกยิ้มขณะกลืนของเหลวสีอำพัน ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างเซ็กซี่ขณะที่ผู้เป็นเจ้าของครุ่นคิดถึงแผนร้ายที่เธอร่ายมา
แต่ให้ตายเถอะ...เขาโคตรชอบเลย ถูกใจเฮียสุดๆ !
ชายหนุ่มมองหน้าเธอ แล้วหันไปเอ่ยกับเพื่อนสนิทว่า
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย จัดการเลย”
“เออ” ทยุตยักไหล่ ตอบคำเดียวราวกับหวงคำพูด แต่เป็นอันว่าเข้าใจตรงกัน
ดุจมาตาเลิกคิ้วแปลกใจ คชารู้แล้วหรือว่าเธอต้องการให้เขาทำสิ่งใด จึงหันไปสั่งทยุตอย่างมั่นใจแบบนั้น
“ผมจะหาผู้หญิงไปส่งให้เขาถึงเตียง และถ่ายหนังสดมาให้คุณถึงมือ” คชาไขข้อสงสัยให้เธอด้วยแววตาวัววาวเจ้าเล่ห์
ลองถ้าคชาสั่งให้ทยุตลงมือด้วยตัวเอง เธอไม่สงสัยถึงความผิดพลาดเลยแม้แต่นิด ทายาทตระกูลกสิณภพอย่างเขาไม่ใช่คนธรรมดา ถึงจะไม่ใหญ่เท่ากับสามตระกูลหลัก แต่ก็ดูแคลนไม่ได้ ใครบ้างไม่รู้ว่าเบื้องหลังความสำเร็จของธนฉัตรนครมีคนของกสิณภพช่วยค้ำจุนให้มั่นคง ทยุตถือเป็นคนที่อยู่ในหมวดสีเทา ไม่ได้ขาวสะอาดหรือดำมืดสนิท ดำเนินธุรกิจพัวพันทั้งด้านดีและร้าย เพื่อเป้าหมายสามารถทำได้ทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธี
แต่ที่เธอหนักใจก็คือ...
“ฉันเชื่อมือคนของคุณ แต่ที่ฉันเป็นห่วงก็คือพีรวิชญ์จะไม่เดินตามเกมเรา ทุกคนต่างก็รู้ว่าอีกแค่เดือนกว่าๆ ฉันกับเขาจะเข้าพิธีแต่งงานกัน ช่วงนี้พีรวิชญ์น่าจะระวังตัวแจเพื่อไม่ให้มีข่าว เขาคงไม่ออกไปหาเศษหาเลยข้างนอกบ้านง่ายๆ แน่ ยิ่งจะให้ไปนอนกับลูกพี่ลูกน้องของฉัน ยิ่งน่าจะยาก”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมมีหลายวิธีที่จะทำให้เขายอม”
ดุจมาตาพยักหน้า ไม่ได้ถาม ในเมื่อเลือกจะร่วมมือกันแล้วเธอก็ควรเชื่อใจพันธมิตรอย่างเขา ก่อนจะเอ่ยต่อ
“ก่อนงานแต่งของฉันหนึ่งอาทิตย์จะเป็นวันเกิดฉัน วันนั้นจะมีการจัดงานเลี้ยงควบทั้งวันเกิดและปาร์ตี้สละโสด ฉันว่าวันนั้นเหมาะที่จะใช้เป็นวันลงมือให้พีรวิชญกับสุธาสินีมีอะไรกัน”
“ได้ ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”
ดุจมาตายิ้มออกเมื่อบรรลุข้อตกลงความร่วมมือ เธอสะพายกระเป๋าเตรียมจะกลับ เพราะไม่อยากอยู่ในแหล่งอโคจรนานนัก แต่มือหนาคว้าข้อมือฉุดให้นั่งลงตามเดิม หญิงสาวจึงหันมามองเขาพร้อมขมวดคิ้ว
“มีอะไรอีกเหรอคะ”
“ผมมีอะไรอยากจะเตือนคุณสักหน่อย”
“หืม?” คนฟังเลิกคิ้ว
“ผมอยากให้คุณคิดดีๆ ก่อนจะก้าวออกไปจากที่นี่ ถ้าตกลงเลือกผมแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนใจอีกแล้วนะ”
หัวใจเธอกระตุกไหวเมื่อสบสายตาลุ่มลึกแน่นิ่งของคชา
นี่เขากำลังพูดถึงความร่วมมือกันอยู่ใช่ไหม?
ดุจมาตาอยากจะคิดเช่นนั้น แต่นัยน์ตาจริงจังคู่นี้กลับบอกเธอว่ามันลึกซึ้งมากกว่านั้น อะไรบางอย่างในใจร้องเตือนเธอว่าเขาจะไม่มีวันยอมปล่อยเธอไป ชีวิตนี้เธออาจต้องผูกติดกับเขาไปทั้งชาติ...
หากเธอเผลอตอบรับคำพูดเขา!
ชั่วครู่หนึ่งเธออึกอักเกิดลังเลไม่มั่นใจ แต่ก็แค่แวบเดียว ดุจมาตาฉุกคิดได้ว่าแล้วอย่างไรล่ะ เธอกับเขาก็แค่ร่วมมือโค่นศัตรูคนเดียวกัน ต่างฝ่ายต่างก็ได้ เมื่อทุกอย่างจบลงก็ทางใครทางมัน ไม่มีผลเสียและไม่มีอะไรให้ต้องคิดมาก
“ฉันไม่เปลี่ยนใจแน่นอน” เธอเอ่ยอย่างหนักแน่น
มีร่องรอยความพอใจฉายอยู่ในแววตาคม มือหนากุมมือเธอกระชับ ปลายนิ้วสากนิดๆ ลูบหลังมือเธอแผ่วเบา สายตาหลุบมองที่ข้อมือเล็ก คล้ายกับเห็นกุญแจมือล็อกมือเขากับมือเธออยู่คู่กันอย่างแน่นหนา
คชายิ้มกว้างอย่างถูกใจ ก่อนจะปล่อยมือหญิงสาวให้เดินจากไป สายตาวับวามของผู้ล่าที่ช่ำชองมองตามแผ่นหลังบอบบางเฉกเช่นเสือที่จ้องตะครุบเหยื่อ
คุณหนีผมไม่พ้นแล้วนะ...ดุจมาตา!
- Writer
