บทที่ 3 อับอายขายหน้า 2

708 Words
พีรวิชญ์โกรธจนตัวสั่น เกิดมาไม่เคยได้อับอายขายขี้หน้ามากเท่าครั้งนี้มาก่อน เขานึกอาฆาตดุจมาตาในใจ ผิดกับคำพูดอ่อนโยนจริงใจที่พ่นออกมาว่า “ผมว่ามันไม่คุ้ม ดูก็รู้ว่านายคชาจงใจโก่งราคาเพื่อแกล้งคุณ ผมไม่อยากให้ตาลเสียเปรียบ” รู้ว่าเขาหุนหันเกินไป แต่เขาไม่ยอมซื้อไอ้ทับทิมบ้าๆ เม็ดแค่นี้เด็ดขาด ไม่จ่ายและไม่มีจ่ายด้วย! “40 ล้านครั้งที่ 1” พิธีกรเอ่ยย้ำ ดุจมาตามองเขาเป็นเชิงขอร้อง ราวกับเธออยากได้เพชรหายากเม็ดนั้นจริงๆ แต่พีรวิชญ์แคร์สายตาคนอื่นมากกว่าคนที่อยู่ข้างๆ ดุจมาตารักเขาจะเป็นจะตาย เขาจะทำยังไงกับเธอก็ได้ เธอไม่กล้าหือหรอก และเขาก็ไม่จำเป็นจะต้องใส่ใจความรู้สึกของเธอมากกว่าเงินในกระเป๋าตัวเองด้วย “40 ล้านครั้งที่ 2” พีรวิชญ์กดป้ายประมูลแน่น ต้องการให้พิธีกรรีบเคาะราคาขายไอ้แหวนบ้านั่นออกไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราวโดยเร็ว แต่คชากลับพูดขัดเสียงพิธีกรที่กำลังจะเอ่ยปิดจ๊อบการขายว่า “ผมได้ยินว่าคุณพีรวิชญ์ตั้งใจจะประมูลของขวัญก่อนแต่งงานให้ว่าที่เจ้าสาว แน่ใจแล้วเหรอครับว่าจะยอมแพ้” คำถามจี้จุดที่เจือแววปรามาสทิ่มแทงใจคนฟังจนแทบเต้นผาง รู้ว่ากูจะเอา ยังเสือกมาแย่งตัดหน้ากูอีก! พีรวิชญ์อยากจะลุกขึ้นไปตะบันหน้ากวนๆ ของมันให้แตกยับ แต่เขาจะหลุดมาดสุภาพชนทำตัวเป็นอันธพาลชั้นสูงแบบคชาไม่ได้ ทำได้แค่กลืนความเดือดดาลลงท้องลูกแล้วลูกเล่า แทบจะกัดฟัดกล่าวกับอีกฝ่ายว่า “ผมกับตาลรักกันด้วยใจ สิ่งของจะมีราคาค่างวดมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญเท่ากับหัวใจของเราสองคนหรอกครับ ผมเห็นคุณคชาชอบแหวนวงนี้มาก คิดว่าบางทีคงจะเอาไปขอสาวคนไหนรึเปล่า พวกเราอยากจะร่วมอวยพร เลยขอยกแหวนวงนี้ให้ครับ” คชายิ้มพราย พยักหน้ารับ “คุณเข้าใจถูกแล้วครับ ผมตั้งใจมอบแหวนวงนี้ให้ใครคนหนึ่ง” เขาเอ่ยเสียงนุ่มน่าฟัง เบนสายตาไปยังคนข้างกายพีรวิชญ์ ดุจมาตาสบสานสายตากับเขาอึดใจเต็มๆ ดวงตาคู่คมเผยแวววิบวับมีแรงดึงดูด แต่ก็อันตรายในขณะเดียวกัน อันตรายต่อ ‘หัวใจ’ ของเธอ เธอเบือนหน้าหนี หางตาเหลือบเห็นเขายิ้มกริ่มคล้ายจะล้อเลียน ทำเอาหน้าร้อนเห่อ จากนั้นคชาก็ส่งสัญญาณพยักหน้าให้พิธีกรดำเนินการต่อ “40 ล้านครั้งที่ 3 ขายครับ” แหวนเพชรเม็ดงามหายากบรรจุลงกล่องกำมะหรี่หรูหรา แล้วนำมาส่งให้ถึงมือคนซื้ออย่างระมัดระวัง คชาถือมันเข้ามาหาดจุมาตา เปิดกล่องเผยให้เห็นความแวววาวส่องประกายภายใต้แสงไฟ จนคนพากันตื่นตาอยากเข้ามาสัมผัสใกล้ๆ “ให้คุณ” คชาพูดเสียงสองคำสั้นๆ แต่ทำให้คนถึงกับอึ้งตกใจจนกรามค้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณชายเสเพลอย่างเขาจะเปย์สาวหนักขนาดนี้ แถมสาวที่ว่ายังเป็นถึงว่าที่ภรรยาของผู้ชายที่เด่งดังในวงสังคมชั้นสูงไม่แพ้กันอีกต่างหาก ละครฉากนี้ใครไม่ได้ดู ถือว่าพลาด! พีรวิชญ์ขมวดคิ้วเป็นร่องลึก สีหน้าบิดเบี้ยวจนดูแทบไม่ได้ เขาคิดว่าคชาตั้งใจมาข่มตนอวดรวยต่อหน้าเขา ที่ไหนได้... ได้เศษสวะคนนี้มันระยำมากกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก! กล้าดียังไงมาจีบผู้หญิงของเขาต่อหน้าต่อตากันแบบนี้? มันจะมากเกินไปแล้ว!!! “เอาของคุณคืนไป คู่หมั้นของผมไม่ต้องการมันหรอก” สิ้นเสียงห้วนจัด มือบางของดุจมาตาก็ยื่นออกไปรับกล่องแหวนเพชรมาถือเอาไว้ทันควัน เอ่ยยิ้มๆ ว่า “ในเมื่อคุณคชาใจป้ำเปย์สาวหนักมือแบบนี้ งั้นฉันไม่เกรงใจนะคะ ขอบคุณค่ะ”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD