ภัทรออกจากงานเลี้ยงตอนเวลาเกือบสามทุ่ม เพราะไม่สามารถปลีกตัวมาได้เลย เดี๋ยวคนนั้นคนนี้เข้ามาทักทายซึ่งล้วนเป็นคนสำคัญที่เขาไม่สามารถจะละเลยได้ ชายหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูในขณะที่ใจแล่นกลับไปถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว เมื่อขึ้นมาบนรถสิ่งแรกที่ทำคือการกดโทรศัพท์ไปหาพิมพ์ลดา
“ค่ะ คุณภัทร”
“ยังไม่นอนอีกเหรอครับ”
“ยังค่ะ นี่ยังไม่สี่ทุ่มสักหน่อย เพลงดูซีรีส์อยู่ค่ะ”
“อยู่กับใครครับ”
“อยู่กับพี่นางค่ะ” พิมพ์ลดาเอ่ยชื่อแม่บ้านที่คุณหญิงวรดาจัดหามาให้คอยดูแลเธอ
“ทานข้าวหรือยังครับ”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ วันนี้คุณแม่ทำน้ำพริกหนุ่มให้ทานอร่อยมากๆ เลยค่ะ เพลงกินไปตั้งเยอะแน่ะ” ภัทรยิ้มเมื่อได้ฟังพิมพ์ลดารายงานว่าทานอาหารได้เยอะ
“เก่งมากครับ ผมเพิ่งออกจากงานเลี้ยงอีกพักใหญ่ๆ กว่าจะถึง ถ้าเพลงง่วงนอนก่อนได้เลยนะครับ”
“เพลงยังไม่ง่วงค่ะ เพลงจะรอคุณนะคะ”
“นายครับ” เสียงดนัยที่นั่งคู่กับชานนท์ด้านหน้าเอ่
