เธอมองอย่างใช้ความคิด บอกไม่ถูกเลยว่าชีวิตของเธอหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร ตอนนี้เธออยากโทรกลับไปหาพ่อกับแม่มากที่สุด อยากติดต่อกับพี่สาวเพื่อให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอมาอยู่อย่างยากลำบากมากแค่ไหน นับดาวจำต้องทำตามที่คิมหันต์ลั่นปากเอาไว้เมื่อครู่ เธอหยิบผ้าและตรงไปยังบ่อน้ำข้างบ้าน มันเป็นบ่อขนาดเล็กแต่เมื่อชะโงกหน้าลงไปก็เห็นว่ามีน้ำเต็มขึ้นมาซึ่งก็คงจะลึกน่าดู เธอลองตักน้ำขึ้นมาด้วยถังน้ำเล็ก ๆ ที่ผูกเชือกเอาไว้และเมื่อตักขึ้นมาแล้วเธอก็ลองชิมน้ำในถังนั้นดูด้วยปลายนิ้ว มันเป็นน้ำจืดบริสุทธิ์ไม่มีรสเค็มปะแล่มเพราะที่จริงแล้วถ้าหากเป็นบ่อน้ำบนเกาะกลางทะเลแบบนี้ก็อาจจะเป็นน้ำกร่อยที่ออกรสเค็มได้ เธอถอนหายใจโล่งอย่างน้อยที่สุดก็มีน้ำอาบไม่ต้องเป็นกังวลว่าผมของเธอจะเป็นคราบเกลือ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนับดาวก็หยิบคันเบ็ดที่ทำด้วยไม้ไผ่มีสายเอ็นและตาเบ็ดผูกติดเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นก็บอกไม่ถูกเลยว่
