“...”
นเรนทร์เองก็เข้าใจเจตนาของเธอดี ถึงอยากจะค้านหรือเอ่ยถามว่าเธอไม่มีที่ว่างในใจให้เขาเลยสักนิดจริงๆ หรือ แต่เขารู้ดีว่าณหทัยเป็นพวกหัวดื้อ ยิ่งเขารุกเธอจะยิ่งกลัวและวิ่งหนี ต้องอาศัยทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงอยู่ใกล้เธออย่างนี้ต่อไปนั่นละดี รอจนกว่าเธอจะใจอ่อนยอมรับเขา หรือถ้าสุดท้ายเขาต้องอกหักเพราะเธอไม่มีใจ เขาก็จะไม่นึกเสียใจหรือเสียดายเลย
อย่างน้อย...เขาก็ได้เป็นเพื่อนคู่คิดคนสำคัญของเธอ
ณหทัยมองตารุ่นพี่หนุ่ม รับรู้ความคิดของเขาโดยไม่เอ่ยสิ่งใด เธอเคารพความเป็นส่วนตัวของกันและกัน ก่อนจะละสายตาเอื้อมมือหยิบแผงยาคุมฉุกเฉินขึ้นมาแกะกินอย่างไม่ลังเล ไม่รู้ความขมปร่าในปากนั้นเป็นเพราะรสยาหรือชีวิตที่น่าสังเวชของเธอเอง
แต่ณหทัยรู้ดีว่าตัวเองต้องการอะไร?
เธออาจเปลี่ยนแปลงเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่ก็ไม่คิดจะด้อยค่าตัวเอง คนอื่นอาจมองว่าเธอสกปรก เธอไม่สนและไม่ต้องการการยอมรับจากใคร
