หลิงเฟยรู้สึกว่าร่างของนางลอยขึ้นไปและถูกใครสักคนดึงเอาไว้ ริมฝีปากนางราวกับมีลมอ่อน ๆ เข้ามา นางเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ใต้น้ำนั้น
“(ท่านอ๋องจูบข้าทำไม)”
เสียงในความคิดนางดังอยู่พร้อมกับสติที่หลุดลอยไปอีกครั้งเมื่อขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำและสำลักน้ำออกมา
“แคก แคก”
“หลิงเฟย!! ท่านอ๋อง!! พวกเขาขึ้นมาแล้ว เร็วเข้า เอาผ้ามา”
“หลิงเฟย เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง หลิงเฟย”
ใบหน้าก่อนนางหมดสติคือใบหน้าของท่านอ๋อง นางราวกับจะลืมตาขึ้นได้ แต่ก็หลับไปอีกครั้ง….
จวนสกุลลู่
“นางฟื้นหรือยัง”
“ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ”
“นางตกน้ำได้อย่างไร”
“กระหม่อมไม่มั่นใจ แต่คนที่ถึงก่อนหน้านั้น…และที่อยู่ที่นั่น คือจางชิงชิง”
“จางชิงชิง นางคือ….”
“นางคือสตรีที่พระองค์พบที่ร้านตัดชุดเมื่อวันก่อนเพคะ”
“จื่อรุ่ย สั่งให้คนไปเอาตัวนางมาข้าจะสอบสวนนางด้วยตนเอง”
“แคก แคก”
“หลิงเฟย!!”
ท่านอ๋องวิ่งไปที่เตียงของนางในทันที หลิงเ
