Kabi-kabila ang aking pag lingon. Madaming nasawi sa matinding digmaan na nangyare kagabi. Malungkot kaming naglakad patungo sa loob. Si Vlad ay nasawi sa pakikipagsagupaan. Hinahangin na ang mga abo mismo. Mabilis naging abo ang kanilang mga katawan.
Nanghina ang aking mga tuhod. Hindi namin alam kung kelan kami muling susugurin ng mga taong lobo. Pero buo na ang aking desisyon. Pupuntahan ko si Sebastian sa mundo nila. Kailangan niya kami ng anak niya. Alam kong makakakalala muli siya.
"Magpahinga ka muna." Tapik sakin ni Celeste ng mapansin ang aking pagkabahala. Napakalungkot ngayon sa palasyo. Ang anak ko na si Ishmael ay normal na tao ngayong umaga. Hindi ito sing lakas ng isang bampira kapag sumapit na ang liwanag. Nababahala ako sapagkat matagal mag hilom ang kanyang mga sugat
