อลิซตวาดเสียงดังลั่นใส่ชายหนุ่มตรงหน้าที่มาพูดจาน่าเกลียดแบบนั้นกับเธอ ก่อนจะเบียนหน้าหนีเพราะไม่อยากเห็นหน้าชายหนุ่มให้อารมณ์เสียไปมากกว่านี้
“ไอ้ทัพมึงใจเย็นๆ ก่อน ถึงมึงพูดไปทิชาเขาก็จำไม่ได้”
ศิลารีบลากเพื่อนสนิทออกมาจากห้องทันทีเพราะกลัวเรื่องมันจะแย่ไปกว่านี้ ลำพังแค่หญิงสาวจำไม่ได้ก็ลำบากจะแย่อยู่แล้ว หากมันโดนสาวเจ้าเขาเกลียดอีกมีหวังวุ่นวายกว่าเดิมแน่
“กูใจเย็นที่สุดแล้วไอ้ศิลา”
“เย็นบ้าบอมึงสิ มีอย่างที่ไหนไปพูดแบบนั้นกับเขา”
“แล้วจะให้กูพูดยังไง ก็ในเมื่อทิชาเป็นเมียกู”
“แล้วเขาเห็นมึงเป็นผัวเหรอไอ้นำทัพ!”
เป็นภูผาที่เดินออกมา พร้อมตอบกลับพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่ชาไปอีกคน ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่
“กูจะทำยังไงดี”
นำทัพมืดแปดด้านไปหมด เขาอยากกอดอยากอยู่ใกล้หญิงสาวจนแทบจะคลั่งอยู่แล้ว แต่ในตอนนี้แม้แต่หน้าเธอยังไม่อยากจะเห็น
“มึงต้องรีบทำให้เมียมึงจำให้ได้”
พ่อเลี้ย
