เช้าวันต่อมา
"จริงเหรอน้า!!" พอได้รับฟังเรื่องราวว่าพี่พายุเป็นคนดูแลและพามาส่งฉันก็ตกใจเล็กน้อย "รบกวนเขาแย่เลยเนาะ"
"ไม่เห็นเล่าให้น้าฟังเลยว่าทำงานแล้วมีเพื่อนหล่อขนาดนั้น แค่เพื่อนจริงหรือเปล่า"
"ไม่ใช่เพื่อนหรอกนะ คือว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณคนหนึ่ง"
ไม่รู้จะตอบยังไงอีกอย่างฉันคงไม่มีค่าพอจะเป็นเพื่อนของพี่พายุได้หรอกอีกทั้งเขายังเป็นมือขวาของพี่โลกันตร์คนใจร้ายอีก
"เอาเถอะตอนนี้น้ำผึ้งโตแล้วอยากจะมีเพื่อนหรือจะมีแฟนคงไม่แปลก แต่น้าอยากให้เข้าใจว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนวันนี้เราอาจจะยิ้มได้พรุ่งนี้เราอาจจะร้องไห้"
"ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะ ยังไงน้ำผึ้งคนนี้ก็เข้มแข็งอยู่แล้วจ้า"
"เก่งมาก"
คำพูดของน้ำผึ้งเป็นเพียงการแสดงให้น้าหมดห่วงทั้งที่ใจของเธอนั้นอ่อนล้าและบาดเจ็บสาหัส ความรู้สึกดีหรือรักแรกกลับมอบให้โลกันตร์ผู้ชายที่เลวร้าย ซึ่งไม่ควรหลวมตัวหลงรักเขาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
เวลาผ่านไป
