นภวินท์ปาเชือกในมือทิ้ง ก่อนจะเหวี่ยงร่างของกีรดารินทร์เต็มแรง จนร่างนั้นเซถลาลงไปฟุบกับพื้น แล้วรีบเข้าไปประคองร่างของอดีตพี่เลี้ยง อุ้มพาไปด้านบน
“ป้าสุครับ ทำใจดีๆไว้ครับ ผมจะพาป้าไปหาหมอ” เขาอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกของหญิงชรา ขึ้นรถที่จอดอยู่
“ฉันไปด้วย ให้ฉันไปด้วยนะ”
กีรดารินทร์ ที่วิ่งตามเขามาติดๆทั้งๆที่มือยังมีเชือกมัดคาอยู่ หญิงสาวรีบเปิดประตูด้านหลังคนขับ แล้วมุดเข้านั่งรอด้านใน นภวินท์จำเป็นต้องส่งร่างของนางสุณี ให้เธอดูแล ตัวเขารีบสตาร์ทเครื่องยนต์ นำรถเคลื่อนออกจากตรงนั้นทันที เมื่อส่งคนเจ็บถึงมือหมอแล้ว เขาก็โทรบอกสามีของคนเจ็บ ก่อนจะลากแขนตัวต้นเหตุขึ้นรถ
“ถ้าป้าสุเป็นอะไร เธอต้องรับผิดชอบ!”
เขาชี้หน้าคนทำพร้อมคาดโทษ กีรดารินทร์น้ำตาคลอก้มหน้ายอมรับผิด ไม่ต่อปากต่อคำสักนิด ได้แต่ภาวนาให้หญิงชราปลอดภัย หากอีกฝ่ายเป็นอะไรไป เธอคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต...
ชายหนุ่มขับรถพาเชล
