หากสตรีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บหนักจากการคลอดบุตร น้อยนักที่สามีของนางจะไม่ยอมให้ตั้งครรภ์อีก
กับซูเซวียนเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรับอนุเข้าจวนเพื่อตั้งครรภ์บุตรีให้กับเขา ทั้งหมดจึงอดที่จะแปลกใจไม่ได้
คงมีเพียงซูเซวียน ซุนเหยา หลิงเฮ่อและหงอี้ที่นั่งเม้มปากแน่น ไม่รู้จะพูดเรื่องนี้ออกมาเช่นไรดี
“ไม่มีอันใดเจ้าค่ะ อาเซวียนไม่อยากให้ข้าทรมานแล้วก็เท่านั้น” ซุนเหยาไม่อยากให้พวกเขาเป็นกังวล
นางคงจะอยู่เมืองหลวงอีกไม่นาน จำต้องกลับไปอยู่กับซูเซวียนที่ชายแดน จึงไม่อยากทิ้งเรื่องน่าปวดใจให้พวกเขาเป็นห่วง
“เหอะ สตรีนางใดคลอดลูกไม่ทรมานบ้าง อาเหยาของข้ามีบุตรนัก คลอดบุตรหนเดียวนางก็มีถึงสองคน เอาเถอะเรื่องบุตรีไว้หนหลัง” หลีซื่อโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
คนในห้องโถงที่เหลือหันไปสนใจสองแฝดอีกครั้ง
ซูเซวียนจะอยู่ที่เมืองหลวงจนถึงงานแต่งของหลิงเฮ่อกับหงอี้จึงจะเดินทางกลับชายแดน ในแต่ละวันของซุนเหยานางจึงได้แต่
