แค้นรักมาเฟีย

ตอนที่1

เก้าเดือนก่อนหน้านั้น...

“แน่ใจเหรอว่าจะให้นานาเป็นคนขับรถน่ะนัท?”

หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าไม่แน่ใจเท่าใดนัก เธอจ้องมองรถคันเล็กตรงหน้าด้วยสีหน้าลังเลพลางสลับมองใบหน้าของพี่ชายตัวเองไปด้วย

ชลนรรจ์พยักหน้าหงึกๆ ให้น้องสาวฝาแฝดของตนเองก่อนจะสำทับเป็นการย้ำอีกครั้ง “แน่ใจสิ นานาขับได้น่าเชื่อนัทสิ” เขาย้ำอีกครั้งเป็นรอบที่สาม

แต่ถึงอย่างนั้นคนฟังก็ไม่ได้มีสีหน้าที่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

“แต่ว่านานาไม่มั่นใจเลยนะ”

“มันแค่ระยะทางใกล้ๆ เอง” ชลนรรจ์พยายามโน้มน้าวอีกฝ่าย “อีกอย่างเส้นที่เราจะผ่านมันก็วนเวียนอยู่แถวๆ นี้แหละ” ชายหนุ่มหมายถึงบริเวณที่พักของเขากับหญิงสาว และตอนนี้ก็เป็นยามเย็นแล้วด้วยนั่นทำให้รถยนต์ไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไรนัก “ถ้านานาไม่หัดเอาไว้ให้ชินต่อไปนานาก็จะขับรถไม่ได้น่ะสิ” ชลนรรจ์ร่ายเหตุผลยืดยาวออกมาเพื่อให้น้องสาวฝาแฝดของตนเองกล้าที่จะขับรถเสียที

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากจะขับรถรับส่งเจ้าหล่อนหรอกนะ แต่ชลธิณาต้องเข้าใจบ้างว่าบางทีเขาก็ไม่ได้ว่างตลอดเวลา อีกอย่างเขากับน้องสาวก็เลือกที่จะเรียนคนละที่กันคนละรัฐกันแล้วด้วย การจะรับส่งนั้นย่อมเป็นเรื่องยาก ถึงแม้ว่าชลธิณาจะบอกว่าตนเองสามารถเดินทางด้วยรถไฟฟ้าหรือรถเมล์กระทั่งแท็กซี่อะไรก็ตามแต่ก็ได้ แต่เขาก็มองว่ามันย่อมไม่สะดวกสบายและปลอดภัยได้เท่ากับการขับรถยนต์ได้เองอีกแล้ว

อีกอย่าง...ชลธิณาควรจะก้าวข้ามผ่านความกลัวของตนเองได้แล้ว เธออาจจะเคยขับรถชนในตอนหัดครั้งแรก แต่นั่นมันก็นานมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ชลธิณาควรจะลองอีกครั้งเสียที!

“นานา…”

หญิงสาวพูดไม่ออกเพราะเถียงไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นความไม่กล้าที่อยู่ในดวงตากลมโตของเธอก็แสดงออกอย่างชัดเจนอยู่ดี คู่แฝดเห็นอย่างนั้นจึงตีหน้าดุๆ อีกครั้ง แล้วสุดท้ายชลธิณาก็ใจอ่อนจนได้!

“นานาตรวจดูก่อนว่าเกียร์รถอยู่ที่ตำแหน่งตัว P หรือยังจากนั้นก็เริ่มสตาร์ทรถ เอาน่า...อย่าเกร็ง เกียร์ออโต้นี่ขับง่าย มีแค่คันเร่งกับเบรกเท่านั้น” คนเป็นพี่ชายร่ายยาวหลังจากที่เขากับน้องสาวฝาแฝดขึ้นมาอยู่บนรถเรียบร้อย โดยชลธิณาอยู่ในตำแหน่งคนขับ ส่วนเขาก็นั่งคู่กันแล้วค่อยๆ สอนอีกฝ่าย

ชลนรรจ์เกิดก่อนชลธิณาน้องสาวฝาแฝดอยู่ราวๆ ห้านาที พวกเขาเป็นแฝดไข่คนละใบจึงมีเพศต่างกัน ทว่าเค้าหน้าของชลนรรจ์กับชลธิณานั้นก็มีส่วนคล้ายคลึงกันอยู่มาก ซึ่งประกอบไปด้วยดวงตาเรียวยาวล้อมกรอบด้วยแพขนตาหนาซึ่งของชลนรรจ์นั้นจะดูคมกริบ ทว่าเมื่อดวงตาคู่เดียวกันอยู่บนใบหน้าของชลธิณากลับดูหวานซึ้ง จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากอิ่มเต็มสีระเรื่อ ทั้งๆ ที่เครื่องหน้าทุกส่วนคล้ายคลึงกัน ทว่าความเป็นผู้ชายก็ทำให้ชลนรรจ์ดูคมเข้มสมชาย และชลธิณานั้นดูอ่อนหวานละมุนกว่า อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นฝาแฝดที่สะดุดตาผู้คนอยู่ดี

ทั้งคู่ต่างเดินทางมาเรียนที่สหรัฐอเมริกาได้ครึ่งปีแล้วและเพิ่งผ่านคอร์สเรียนปรับภาษาเพื่อการศึกษาต่อปริญญาโท เหตุนี้เองที่ทำให้ชลธิณา

กับชลนรรจ์ต้องแยกกันเป็นครั้งแรก เพราะชลนรรจ์นั้นติดมหาวิทยาลัยชื่อดังที่บอสตัน ขณะที่ชลธิณากลับเลือกมหาวิทยาลัยที่ชิคาโก เพราะสาขาที่เลือกเรียนนั้นต่างกัน ทำให้คนที่เกิดก่อนไม่ถึงห้านาทีและชอบทำตัวเป็นพี่ชายอดห่วงและกังวลไม่ได้ เขาถึงขั้นร่ำๆ จะย้ายมาเรียนกับชลธิณาทว่าหญิงสาวห้ามไว้ก่อน และนั่นทำให้ชลนรรจ์ต้องคอยจ้ำจี้

จำไชคนเป็นน้องสาวให้หัดทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยตัวเอง หนึ่งในนั้นก็คือการหัดขับรถนี่แหละ

“เอาล่ะ เหยียบเบรกนะแล้วเปลี่ยนเกียร์เป็นเกียร์ D” ชลนรรจ์สั่งเมื่อชลธิณาสตาร์ตรถยนต์คันเล็กติดแล้ว จากนั้นค่อยๆ ปล่อยเบรก รถเกียร์ออโต้น่ะมันจะไหลไปข้างหน้าเองอย่างนี้” ชายหนุ่มร่ายต่อเมื่อชลธิณาค่อยๆ ทำตามคำสั่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนที่เขาจะหันไปแกะมือเล็กที่กำพวงมาลัยแน่นออกพร้อมกับสอนต่อไปว่า “ไม่ต้องเกร็ง แล้วมือที่จับพวงมาลัยก็ไม่ต้องบีบแน่นขนาดนี้ เอาสบายๆ” แฝดหนุ่มยังสั่งต่อไป “เอาล่ะ เร่งความเร็วกัน นานาค่อยๆ เหยียบคันเร่ง เบาๆ ช้าๆ แล้วถ้าคุ้นก็ค่อยเร่งความเร็วนะ”

“ได้ๆ” หญิงสาวรับปาก ขณะที่ตั้งสมาธิแล้วคำตามคำสั่งคนเป็นพี่ชายอย่างเคร่งครัด

แล้วไม่นานเธอก็เริ่มคุ้นชิน จากที่ขับยึกๆ ยักๆ เดินหน้าถอยหลังอยู่แถวๆ ที่พัก ชลนรรจ์ก็เริ่มเร่งหลักสูตรให้เธอขับออกไปนอกถนน เขาบอกว่าจะพาเธอไปยังถนนจริงเธอจะได้ชินเอาไว้ แม้หญิงสาวจะลังเลอยู่บ้าง แต่ความสนุกก็ทำให้เธอยินยอมในที่สุด ประสบการณ์ความกลัวการขับรถจากการที่เคยขับชนกระถางต้นไม้แตกละเอียดนับสิบกระถางตอนอายุสิบแปด แถมตัวเองก็ขาหักจางหายไปอย่างรวดเร็ว