แค้นรักมาเฟีย

ตอนที่15

“ดูจากนี่ไงครับ”

มาเฟียหนุ่มเอ่ย และชลนรรจ์ก็ปรายตามองมันเพียงแวบเดียว ก็พอจะเดาได้ว่ามันเป็นรูปที่ปริ้นต์มาจากภาพของกล้องวงจรปิด

“รูปกล้องวงจรปิด?”

เขาเอ่ยราวกับจะถาม

“ใช่” มาเฟียหนุ่มตอบรับทันที ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า “เราติดมันไปทั่วกาสิโน และ…นั่นทำให้เราเห็นว่าเพื่อนคุณ มิสเตอร์เกซีราฟเล่นตุกติกกับเรา” ระหว่างที่พูดดมิทรีก็ปรายตามองอีเลียนที่หยิบเอารูปพวกนั้นมาดูด้วยมือสั่นเทา ดวงหน้าขาวๆ ของหนุ่มลูกครึ่งอิตาเลียนซีดเผือดไร้สีเลือดเสียจนสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน

ชลนรรจ์เห็นดังนั้นจึงหันขวับไปยังเพื่อนของตนเองขวับราวกับจะคาดคั้น และนั่นทำให้คนที่กำลังนั่งหน้าซีดถึงกับสั่นหน้าระรัวปฏิเสธปากคอสั่นในทันที

“เฮ้ย! ฉันไม่ได้ทำนะโว้ย!”

ดมิทรีมองสองหนุ่ม อีเลียนที่มีสีหน้าซีดเผือดและชลนรรจ์ที่มี

สีหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็อดที่จะเติมเชื้อไฟไม่ได้

“งั้น…ยอดเงินรวมที่คุณได้ไปจำนวนถึงห้าล้านเหรียญเมื่อวาน...” เขาเอ่ยถามเสียงนุ่ม แต่นัยของมันกลับคล้ายมีดแหลมคมที่ทำให้คนที่แอบลงมาเล่นถึงกับสะดุ้งเฮือก ซึ่งจำนวนเงินที่ได้ยินก็ทำให้ชลนรรจ์ตาลุกวาวอย่างไม่อยากจะเชื่อไม่แพ้กัน

“ห้าล้าน!” ชลนรรจ์ถึงกับหันมาคาดคั้นเพื่อนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “แกแอบลงมาเล่นตั้งแต่เมื่อไหร่?” น้ำเสียงของหนุ่มไทยเข้มจัด

อีเลียนหน้าซีดเผือด วินาทีนี้เขายอมรับว่าเขาตกใจจนพูดไม่ออก จำนวนเงินที่สูงมากที่เขาเล่นได้เมื่อคืนจากการชักชวนของ ‘เพื่อนใหม่’ ที่เพิ่งรู้จักกันจากโต๊ะบาคาร่าโต๊ะเดียวกันก็ทำให้เขากอบโกยเงินได้เยอะมาก เขาแค่ลงตามฝ่ายนั้นตามคำแนะนำแต่เขาไม่ได้โกง

แต่อีเลียนก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรเมื่อหลักฐานที่เป็นภาพจากกล้องวงจรปิดนั้นเห็นชัดเจนว่าเขากำลังยิ้มหัวเราะกับคนที่กำลัง ‘โกง’ นั่น!

บ้าเอ้ย! ทำไมเรื่องมันกลายมาเป็นแบบนี้วะ!

“ตอนแกหลับ” อีเลียนสารภาพเสียงแผ่วเบาผสมกับร้อนรนเมื่อเห็นสายตาตำหนิจากเพื่อนสนิท “แต่ว่าฉันไม่ได้...”

“จุ๊ๆ” ดมิทรีเอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม “อย่าโกหกสิครับมิสเตอร์เกซีราฟ”

เขาเอ่ยคล้ายกลับปราม ท่าทียังคงความสุภาพเรียบร้อย ทว่าคนที่ถูกขัดคออย่างอีเลียนกลับตัวสั่น รับรู้ได้ถึงรังสีของความอันตรายและนัยข่มขู่จากมาเฟียหนุ่มตรงหน้าได้อย่างชัดเจน

“แต่ฉันไม่ได้ทำจริงๆ นั่นไม่ใช่ เอ่อ…ฉัน” อีเลียนยังคงพยายามปฏิเสธ แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่มีใครเชื่อเขาอีกแล้ว

“แกชัดๆ นะอีเลียน แกจะปฏิเสธงั้นเหรอ” ชลนรรจ์กัดฟันถาม แม้จะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเรื่องโกง เพราะจำนวนเงินมันสูงเกินไป สูงเกินกว่านักพนันมือใหม่จะเล่นได้ แต่…เขาก็ยังตะหงิดใจอยู่ดีว่าเพื่อนของเขาโกงจริงหรือ และเมื่อเจออีเลียนปฏิเสธอย่างโง่ๆ ชลนรรจ์ก็เริ่มฉุนและค่อนข้างเอนเอียงไปทางที่จะเชื่อว่าเพื่อนโกง...

“โอเค” ดมิทรีฟังสองหนุ่มเถียงกันมานานก็ได้ข้อสรุปในทันที “แสดงว่าตอนนี้มิสเตอร์เนติพัฒน์ไม่เกี่ยวสินะ เหลือแต่คุณ...มิสเตอร์

เกซีราฟ” เขาหันไปส่งสายตาเยียบเย็นให้แก่หนุ่มลูกครึ่งอิตาเลียน และนั่นทำให้อีเลียนถึงกับสะดุ้งโหยง

“เฮ้ย…”

ทว่าก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อ ดมิทรีก็ดำเนินแผนการขั้นต่อไปของตนเองต่อทันที เขาหันไปทางผู้จัดการของตนเองที่ยืนหลบมุมเงียบๆ ราวกับไร้ตัวตนมานานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วสั่งการอีกฝ่ายเสียงเข้มทันที

“คาร์เตอร์ เชิญมิสเตอร์เนติพัฒน์กลับไป ส่วนคุณมิสเตอร์เกซีราฟ เรามีเรื่องต้องพูดกันต่อ” เขาหันมาจ้องมองหนุ่มลูกครึ่งอิตาเลียนที่เริ่มทำท่านั่งไม่ติดด้วยความกลัวด้วยสายตาเข้มจัดที่ทำให้คนถูกมองหนาวๆ ร้อนๆ

“ไม่เอา” อีเลียนปฏิเสธทันที “ผมไม่ได้โกงนะ พวกคุณทำแบบนี้ไม่ได้”

“ใช่! พวกคุณทำแบบนี้กับเราไม่ได้” ชลนรรจ์แทรกขึ้น เมื่อเขาทำท่าจะฉุดเพื่อนให้ออกไปจากที่นี่ด้วยกัน ทว่ากลับถูกผู้จัดการกาสิโนเข้ามาขวางเสียก่อน และดมิทรีที่สละเก้าอี้ลุกขึ้นมายืนข้างอีเลียนแล้วกดไหล่อีกฝ่ายหนักๆ ให้นั่งกับที่

“คาร์เตอร์...” ดมิทรีเรียกชื่อผู้จัดการของเขาคล้ายกับจะย้ำเตือนให้อีกฝ่ายทำตามคำสั่ง ซึ่งคาร์เตอร์ก็รีบปฏิบัติอย่างรวดเร็ว

“มิสเตอร์เนติพัฒน์ เชิญทางนี้เถอะครับ...หมดธุระของคุณแล้ว”

ไม่พูดเปล่า เมื่อชลนรรจ์ทำท่าจะขัดขืน ผู้จัดการหนุ่มใหญ่ก็ลากคนที่มีรูปร่างเล็กกว่าตนเองออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เจ้านายอยู่จัดการกับปัญหาของมิสเตอร์เกซีราฟเพียงลำพัง

อันที่จริง...ต้องปล่อยให้เจ้านายจัดการกับ ‘แผนการ’ ขั้นต่อไปของท่านเพียงลำพังเสียล่ะมากกว่า...

“เอาล่ะ...” เมื่อชลนรรจ์ออกไปจากห้อง และประตูห้องทำงานของเขาปิดลงอีกครั้ง ดมิทรีก็ละมือจากไหล่ของอีเลียนที่เขากดร่างอีกฝ่ายเอาไว้ไม่ให้ลุกหนี มือใหญ่ของมาเฟียหนุ่มเปลี่ยนมาเป็นประสานกอดอกหลวมๆ ด้วยท่วงท่าสบายๆ ทว่ากลับทำให้คนที่นั่งอยู่ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว เพราะสายตาสีมรกตที่มองเขาด้วยนัยข่มขู่อย่างเลือดเย็นคู่นั้น “เรามีเรื่องต้องพูดกันตามลำพังนะมิสเตอร์เกซีราฟ”

“ผมไม่ได้โกง” อีเลียนรีบละล่ำละลักปฏิเสธทันทีเมื่อสบโอกาส “พวกคุณกำลังเล่นอะไรกันอยู่กันแน่?” เขาถามด้วยความสับสนงุนงง ตอนนี้เริ่มรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกประหลาดลอยกรุ่น เพราะเขามั่นใจว่าเขาไม่ได้โกง และอดคิดไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นการจัดฉากหรือเปล่า ทว่าเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกไป ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคือการเอาตัวรอดจากมาเฟียตรงหน้าให้ได้เสียก่อน!

“หลักฐาน...” ดมิทรีปรายตามองรูปที่ปริ้นต์มาจากกล้องวงจรปิดซึ่งเห็นจะจะตาว่าอีเลียนกับ ‘ใคร’ อีกคนที่นั่งข้างเขากำลัง ‘โกง’ ทางกาสิโนอยู่ “เห็นอยู่ทนโท่ คุณจะปฏิเสธ?” เขาย้อนถามเสียงสูง สีหน้าและแววตาทั้งเย็นชาและคุกคามในเวลาเดียวกัน

ทว่าอีเลียนก็ไม่ยอมแพ้ บางทีความโลภก็ข่มอาการกลัวลงได้ และหลักฐานนั่นก็ไม่ได้ชัดเจนแน่นหนาพอที่จะบ่งบอกได้ว่าเป็นฝีมือของเขา

“ผมมีสิทธิ์ชอบธรรมในเงินจำนวนนั้น! ผมเล่นได้!” หนุ่มลูกครึ่ง

อิตาเลียนย้ำเสียงหนักแน่น

ดมิทรีจ้องมองคนตรงหน้าตาวาววับ แล้วจากนั้นมาเฟียหนุ่มก็ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่าย สำรวจดวงหน้าซีดเผือดของคนปากดีแล้วข่มขู่อีกฝ่ายให้ตื่นกลัวมากกว่าเดิม

“คุณจะชดใช้คืนให้ทางเราเป็นเงินหรือ...ชีวิต” ตอนท้ายเขาทอดเสียงคำว่าชีวิตแผ่วเบา และไม่พูดเปล่า ตอนนี้ปลายกระบอกปืนสีดำสนิทที่ดมิทรีดึงมันออกมาจากเอวที่เขาเหน็บมันเอาไว้ก็จ่อที่ปลายคางของหนุ่มอายุน้อยกว่าไปด้วย

“คุณ!”