Eternal Love

Kabanata 5

Chapter 5

Miranda’s POV

Maaga akong nagising. Hindi pa sumikat ang araw nang buksan ko ang tent ngunit maliwanag na ang kapaligiran. I then look around the forest at dito ay tanaw na tanaw ko matahimik na kagubtanan. Tanaw na tanaw ko ang walang buhay na mga puno at ang matahimik na gubat.

Wala akong unang ginawa kung hindi ang lumabas sa aking tent at nagtungo sa ilog na malapit sa pinatilihan namin. Alas sais pa ng umaga kaya ramdam na ramdam ko pa ang malamig na bugso ng hangin. Hindi pa rin nagising ang mga kasamahan ko. siguro sobrang pagod sa nangyari at nasaksihan ko kagabi.

Nang makarating sa ilog ay wala na akong ibang magawa pa kung hindi ang hubarin ang aking kasuotan. I checked the whole forest so that I can see if there’s someone here ngunit salamat at wala namang ibang nandito kung hindi ako lang. Pinagpatuloy ko na lang ang paghubad sa suot kong shirt at kasabay n’on ay ang aking bra at shorto. I didn’t remove my underwear.

I slowly go to the river water. Doon ay ramdam na ramdam ko ang lamig. Hindi ko alam kung bakit kakaiba ang lamig ng tubig mula sa sapa kaysa sa tubig mula sa siyudad. kakaiba ang pakiramdam ng tubig sa sapa na ito kaya mas lalo lang akong ginanahan sa pagligo.

I then removed my bra. Kabisado naman akong walang ibang taong nakatingin sa akin dito kaya malaya akong gawin ang numang nais ko sa puntong ito.

Sa malaking bato ako humilig at doon ay marahan kong sinabon ang aking sarili. Pumikit ako at hayaan balutin ang katawan ko sa sabon na dala ako. I feel so refreshed lalo pa sa tuwing hinahagod ko ang aking sarili.

Marahan akong napamulat sa aking mga mata nang maramdaman ko ang malamig na bugso ng hangin na bigla na lang tumama sa aking buong katawan. Hindi ko alam pero alam kong may mali sa hangin na iyon. napalibot ang aking paningin sa akung saan galing ang bugso ng hangin na iyon.

Tahimik ang buong gubat at kailanman ay wala kang makikitang kunting galaw dito kaya hindi ko alam kung saan galing ang hangin na iyon na bigla na lang bumalot sa aking leeg. Hindi ko alam kung saan iyon galing lalo pa at saglit lang naman iyon na animo’y sinadya talaga nang kung sino.

Hindi pa sumikat ang araw kaya madilim pa rin ang gubat na siyang pumapalibot sa akin. Ibinalik ko na lang ang aking atensyon sa pagligo sa ilog. I get back on putting some soup on my body saka muling pumikit at ninamnam na lamang ang lamig at pakiramdam na maligo sa ilog na ito.

Sa gitna ng aking pagpikit ay mas lalo lang nag-iba ang aking pakiramdam. Alam kong guni-guni ko lang ang lahat ng iyon ngunit pakiramdam ko ay may kung sino ang nakatingin sa aking ngayon. Parang may kung sinong nakamasid sa akin sa gitna ng gubat na ito.

Nang bumugso na naman ang kakaibang hangin na iyon ay hindi na ako nagdadalawang-isip na dumilat at mabilis na nagtungo sa aking paligid. Innisa-isa kong tiningnan ang aking kapaligiran at nang malaman kong may ibang taong narito ba ngunit wala naman akong makitang ibang nandito bukod sa akin.

Ilang segundo ko ring nilibot ang aking paningin upang alamin kung may ibang tao bang narito sa ilog ngunit wala akong napala. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay may nagmamasid sa akin o sadyang nag-iilusyon na naman ako. Alam ko namang walang ibang taong nandito kung hindi kami lang at wala nang iba kaya sino naman ang taong sisilip sa akin dito?

Mula sa gubat ay napabaling ang aking paningin sa ilog nang mamataan ko ang isang bulaklak na kukay pula na ngayon ay  sumasabay sa alon ng ilog. Medyo malayo pa ito bago dumating sa akin. Napatingin ako sa aking harapan at doon ay kumunot ang aking noon ang mamataang wala namang bulaklak sa gubat na ito kaya imposibleng makakita ako ng ganitong klaseng bulakalak sa umagang ito.

Tanging ang makakapal sa gubat ang siyang nakapaligid sa akin sa puntong ito kaya hindi ko alam kung bakit dumating sa aking harapan ang bulaklak na ito. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang sumusulpot sa aking harapan ang bulaklak na ito at kung at saan man ito galing.

Habang papalapit nang papalapit sa akin ang bulaklak na iyon ay mas lalo lang lumawak ang nasa aking isipan. Mas lalo lang lumawak ang mga katatagang minsan nang nagpapabagabag sa akin.

Akmang hahawakan at kukunin ko na sana ang isangv pirasong bulaklak na iyon nang mapansin ko ang biglaang paglitaw ni Olivia sa aking harapan. Dala nito ang tuwalya at halatang bagong gising lang din.

“Miranda, ang aga-aga mo naman nagising,” wika nito sa akin saka marahang umupo sa aking tabhi at nagsimula na ring nagtungo sa ilog di kalayuan sa akin.

Tiningnan kong muli ang bulaklak na siyang sumasabay sa alon kanina lang ngunit hindi ko na iyon mahagilap sa aking mga mata. Parang kay bilis naman yata kung maglaho ang bulaklak na iyon.

“Where is Amanda? Ang mga boys?” tanong ko kay Olivia. Ngayon ay dahan-dahan na rin niyang hinubad ang suot niyang bra at shorts at tulad ko ay iniwan niya ang kanyang underwear sa kanyang katawan.

Magkasabay kaming naligo sa ilog ngunit hindi pa rin nawala sa aking isipan ang aking nararamdaman kanina pa. Nakakapagtataka lang kung sino, kanino, at kung saan galing ang bulaklak na iyon ngayong wala namang ibang taong narito sa gubat na ito bukod na lamang kina Olivia, Amanda, at ang mga boys kaya nakakapagtataka lang.

Mula sa makapal na kagubatan ay bumaling ako kay Olivia na ngayon ay matiyang naliligo sa ilog. Ramdam na ramdam ko na rin ang ginawa sa puntong ito. Kitang-kita ko pa kung paano niya hagurin ang kanyang buong katawan. She’s completely naked except her underwear that is still on her body.

“What’s wrong?” tanong nito sa akin nang mapansing matulis ko siyang tiningnan.

“Naglagay ka ba ng bulaklak sa ilog?” diretsong tanong ko sa kanya.

Hindi kaagad siya sumagot sa aking tanong sa halip ay malapad itong ngumiti sa aking harapan. Sa mga ngiti niyang iyon ay halatang pinagtatawanan niya ako.

“Anong klaseng tanong iyan, besh?” ngiting sambit nito sa akin saka nagpapatuloy sa pagsabon sa hubo nitong katawan. “Saka saan naman ako kukuha ng bulaklak sa gubat na ito?” ngiting sambit nito na alam kong hanggang ngayon ay pinagtatawanan pa rin ang naging tanong kong iyon.

Sino ba? Sino ba ang taong maglalagay ng bulaklak na iyon sa ilog na ito at tama si Olivia, saan naman kami kukuha at bulaklak dito gayong masyadong makapal at gubat at alam kong wala ibang magtatangkang magtanim ng bulaklak sa loob ng kagubatang ito.

Kaya nagtataka ako. Nagtataka ako kung nagmamalikmata lang ba ako o totoong nakikita ko ang bulaklak na iyon.

Kung totoo man, sino at saan naman iyong galing?

Ilang minuto rin kaming magkasabay na maligo ni Oliva sa ilog. Pareho naming iniienjoy ang sarili sa tubig at pareho naming ineenjoy ang lamig na hatid nito. Pinilit kong huwag maisip ang mga imaheng tumatakbo sa aking isipan. Lalo pa at palagi iyong nanunumbalik sa aking utak at hindi ko alam kung bakit. Kung bakit palagi na lang akong nag-iisip nang masama sa aking isipan.

“Ano ang bumabagabag sa isipan mo?” ang tanong na binungad sa akin ni Olivia habang abala ako sa pagsabon sa aking sarili. Kitang-kita ko pa kung paano dumaloy ang bula mula sa sabon ko sa umaagos na tubig sa sapa.

I look at Olivia’s eyes. Dito ay pinapakita ko sa kanya na okay lang ako at kailanman ay hindi ako nag-iisip nang kung ano. Na kailanman ay hindi ako nag-iisip nang masama para sa aking sarili.

“Wa-wala. Ta-tara? Tapos ka na ba?” utal na sambit ko nito kasabay ang pag-alis ko sa malaim na tubig ilog na iyon. kaagad namang sumunod sa akin si Olivia. “Nasaan nga pala si Amanda? At ang mga boys?” tanong ko nito lalo pa at kanina pa nawala sa mga mata ko si Amanda.

“Hindi pa nagising. Ewan ko kung bkit parang pagod na pagod gayong maaga naman tayong natulog kagabi. Alas syete pa nga lang ay pumasok na tayo sa tag-iisa nating tent.” Wika ni Oliva sa akin.

Hi8ndi ko na iyon pinansin pa. Lalo pa at alam ko na naman kung ano ang ginawa nina Amanda at Jerlad kagabi kung bakit pagod na pagod sila. Hindi na rin ako naninibago sa kanila gayong alam ko namang matagal na nila iyong ginawa at siguro, kung ako ang nasa sitwasyon nila ay hindi ko mapipigilan ang sarili ko. Lalo pa at alam ko namang wala silang ginawang upang makakasira sa kanilang sarili. Habing sex with your partner is reasonable. Mali lang kung ginawa mo iyon sa taong hindi ka naman kilala at isang gabi mo lang nakatagpo.

Ngumuiti ako sa harapan ni Olivia at bumaling na lang muli sa daan pabalik sa kung nasaan ang aming tent. Diretso na ako sa paglalakad at kailanman ay hindi na ako lumingon pa. Ilang saglit pa nang makarating ako sa kung nasaan ang aming tent at doon ay naroon na ang pagkain sa munting mesa at nang makita ko ang presensya ni Amanda ay kaagad rin akong napatingin sa kanyang gawi.

“Breakfast is ready,” masiglang tugon ni Amanda. Nang magkasalungat ang aming mga mata ay siya mismo ang bumaling at umiwas ng tingin na alam ko na ang ibig sabihin niyon. Alam kong nahihiya siya sa nasaksihan ko sa loob ng gubat na iyon.

“Ang tagal kung gumising ah. Hindi ka ba maliligo? Mahirap ang maglibot ng gubat kapag hindi ka fresh,” si Oliva habang pumasok sa tent upang magbihis ng damit. Lalo pa ngayong tanging underwear lang ang suot niya bukod sa tuwalyang nakabalot sa kanyang katawan.

Hindi sumagot si Amanda sa halip ay itinuon na lang niya ang atensyon niya sa paghanda ng aming magiging umagahan. Sa lamig ng ilog at lamig ng simoy ng hangin ay hindi ko maiwasang makaramdam ng gutom nang maamoy ko ang aroma ng pagkaing nasa aking harapan ngayon, ang pagkaing hinanda ni Amanda.

Ngayong araw namin napagpasyahang gumala sa buong kagubatan. Alam naming hindi namin kayang libutin nang isang araw ang buong gubat kaya isang linggo ang tagal ng pananatili sa gubat na ito at sa loob ng isang araw ay parang kay rami na ang nararamdaman ko sa loob ng gubat na ito. Sa isang araw kong pananatili sa gubat na ito ay alam kong may mali. May mali sa gubat na ito.

“Sorry sa nakita mo kagabi, Miaranda.” Dinig kong wika ni Amanda sa aking gilid. Nakaharap ako ngayon sa malawak na tanwin sa bundok na ito habang si Amanda ay alama kong nasa likuran ko at halatang naghihintay sa anumang magiging sagot ko. “Si Jerald kasi, ayaw makapagpigil,” pagpapatuloy nitong sambit habang papalit nang papalapit sa aking kinaroroonan.

Napabaling ako kay Amanda. Tulad ko ay nahanda na ang lahat. Tulad ko ay nakahanda na ang gagamitin para sap ag-akyat sa bundok. Tumingin ako sa mga mata ni Amanda. I then smiled as if nothing happened last night.

“it’s okay, Amanda. Natural lang naman ‘yon sa magkakasintahan,” wika ko kasabay ang pagbaling ko sa likod kung nasaan ang tent nina Oliva. “Handa na ba sila? Alas nuebe na nang umaga at hindi pa sila tapos. Ayaw kong gabi nang umuwi rito mula sa bundok,” wika ko kay Amanda.

“Ayan sila ohh!” masiglang sambit ni Amanda at hindi rin nagtagal ay dumating rin sina Olivia sa aming harapan.

Everyone is ready. Hindi na namin niligpit ang aming tent gayong kabisado naman silang walang ibang tao ang nandito kung hindi kami lang ngunit ako ay hindi. Alam kong hindi lang kami ang nandito sa gubat na ito. Hindi ko man tanaw ngunit alam kong mayu ibang taong nandito sa makapal na kagubatang ito at hindi lang kami.

Sa isang araw kong pananatili sa loob ng kagubatang ito ay alam kong may mali. Alam kong may ibang taong namamalagi dito.